ΑΠΑΓΩΓΗ

(6)

Με οδηγεί στη κρεβατοκάμαρα και με σπρώχνει άγρια στο κρεβάτι πέφτοντας άγαρμπα...

Κλείνει τη πόρτα με ενα διαβολεμένο ύφος... Και θα μου πείτε πως το αναγνώρισα το ύφος πάνω από τη κουκούλα που φορούσε; θα σας πω... απλά φαινόταν το σχήμα του προσώπου του όμως ακόμα δεν έχω καταλάβει ποιος είναι....

Ποιος είναι γαμωτη μου;

Πρέπει να ξεφύγω. Δε πρέπει να τον αφήσω να μου κάνει τέτοιο κακό....

Σηκώνομαι από το κρεβάτι και αρπάζω το πιστόλι που υπήρχε σε ένα κομοδίνο.

Η φάση που δε ξέρω να πατάω ούτε τη σκανδάλη...

"Έλα τι; θα με σκοτώσεις;" λέει με ένα sexy ύφος καθώς με πλησιάζει με τα χέρια ψηλά.

"Ένα βήμα να κάνεις θα πατήσω τη σκανδάλη στο λέω" καθώς τα μαύρα μαλλιά μου είναι αναμαλλιασμένα και τα χέρια μου τρέμουν.

"κάντο. Φοβάσαι;"

"Τι θες, τι θες από μένα; λέω με τρεμάμενη φωνή.

"Γιατί με έφερες εδώ; Γιατί Αυτά τα μηνύματα; Σε ξερω ; Δεν εχω κάνει κακό σε κανέναν." Λέω καθώς μια ανάμειξη θυμού και λύπης Αλλά και ενα δάκρυ σχηματίζεται στο πρόσωπο μου.

"Νόμιζες πως θα σε άφηνα να τα έχεις με τον Σταύρο; Αυτός σε απατάει αν θες να ξέρεις με την "φίλη" σου τη Χριστίνα" λέει καθώς έχει κατεβάσει τα χέρια του και προχωράει να πάρει το κλειδί της πόρτας.

"Που ξέρεις τον Σταύρο; Που ξέρεις τη Χριστίνα; ΛΕΣ ΒΛΑΚΕΙΕΣ". Που τους γνωρίζεις εσύ αυτούς; ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ;" λέω και ξανα προστάζω το περίστροφο μπροστά του ξανά ακόμα πιο επιθετικά και αποφασιστικά.

"Δεν έχει σημασία ποιος είμαι και που τους ξέρω.... σημασία έχει πως αυτά που σου λέω είναι αλήθεια είτε το θες είτε όχι..." μου πετάει το κλειδί και συνεχίζει να μιλάει

" Έλα... παρτο... ξεκλείδωσε.... φύγε."

Κάποιο κόλπο θα μου κάνει... Είμαι σίγουρη... θα πάω να ανοίξω τη πόρτα και κάτι θα γίνει...

Τον κοιτάζω περίεργα.... βάζω στη τσέπη μου το περίστροφο, αρπάζω το κλειδί που παίρνω από τα μαύρα γάντια του και ξεκλειδώνω με ταραχή τη πόρτα και καταφέρνω να φύγω.

Κοιτάω πίσω μου... τον βλέπω και κάθεται στην άκρη του κρεβατιού καθώς έχει το χέρι του στο κεφάλι του...

Γυρνάω μπροστά και πετάω το πιστόλι...

"Θα τα ξαναπούμε" λέει και αρχίζω να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ.

"Τέλεια... Είμαι στη μέση ενός ερημικού δρόμου και δε ξέρω που είναι το σπίτι μου...."

Μετά απο 2 ώρες καταφέρνω να βρω ένα τρόπο να παω στο σπίτι μου με autostop ... ευτυχώς ήταν μια καλή κυρία που της εξήγησα την ιστορία και όλα πήγαν μια χαρά...

"Τι θα πω όμως στη μάνα μου τη Σοφία;; που ήμουν από τις 6 το απόγευμα και γυρνώ στις 12 το βράδυ τώρα;"

"Που ήμουν 6 ώρες;;;"

"Λενάκι έχεις πολύ ψέμα να ρίξεις...."

Μπαίνω στο σπίτι ιδρωμένη και καταπονημένη από όλα αυτα και βλέπω ένα τρομερό θέαμα μπροστά μου.

.........

Αγαπουλινακια τι μου κάνετε;

Μου λείψατε... εσείς οι 10-20 Που παρακολουθείτε!

Τα Part είναι μικρά γιανα μη κουράζεστε!

Εύχομαι να σας άρεσε το PART 6

Το τραγουδάκι ωραίο; Εγώ εζω κολλήσει κ λεω ας σας το βάλω... ειναι το "μαγια" της Josephine

Ψήφους θα ρίξουμεεεε; Θέλω αστεράκια😂

Θέλω να μου σχολιάζετε όλοι ομωωως! Τι θα γίνει στη συνέχεια;

Τι θέαμα θα αντικρίσει το Λενάκι μας ;;; ΘΈΛΩ ΣΧΟΛΙΑΑΑΑ ❤

Μy Instagram @vasilisvasilopoulos_