ΑΠΑΓΩΓΗ

(9)

ΑΠΟΚΡΙΕΣ.

Μια ακόμα μέρα σχολείου ξεκινα αλλά με μια διαφορά! Είναι ΑΠΟΚΡΙΕΣ! Βασικά Τσικνοπέμπτη.

Θα φάμε σουβλακιααααα!

Ήδη προσπαθώ να ξεχάσω ότι έχει συμβεί το τελευταίο καιρό... τα άγνωστα τηλέφωνήματα τη μάνα μου που την έπιασα στο κρεβάτι με τον Στέφανο τον γυμναστή του σχολείου....

Αποφάσισα να μη πω τίποτα στο μπαμπά. Δεν θα χαλάσω εγώ τον γάμο τους για ένα λάθος της στιγμής όπως μου είπε η "Μάνα μου" .

Μία βδομάδα έχουν να με πάρουν με απόκρυψη και είμαι τόσο χαρούμενη. Ούτε βανακια να με κυνηγούν ούτε μαυροντυμένοι.

- - - - - - - - - - - - - - - - - -

"Λοιπόν παιδιά, σήμερα θα ψήσουμε σουβλάκια και θα περάσουμε μια υπέροχη Τσικνοπέμπτη. Δε θέλω φασαρίες και τσακωμούς. Πόσες αποβολές θα δώσω ακόμα;" λέει η διευθύντρια και εγώ χασμουριέμαι.

"Επίσης σήμερα τα κινητά επιτρέπονται! ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ" Τονίζει και εγώ ξανα χασμουριέμαι περιμένοντας να τελειώσει.

Περπατάω στο προαύλιο μόνη. Ο κολλητός μου ο Νίκος ως συνήθως αργεί, δεν έχει έρθει ακόμα σχολείο και η φίλη μου η Χριστίνα είναι με το αγόρι της τον Χρήστο στις τουαλέτες... ως συνήθως.

Έτσι λοιπόν έμεινα μόνη να περιπλανιεμαι στο προαύλιο. Μόνη εννοώ στο "κόσμο μου" . Υπάρχαν κ αλλά παιδιά φυσικά.

Ένα χέρι ένιωσα στον ώμο μου ξαφνικά.

Όχι πάλι. (Σκέφτομαι)

Γυρνάω και βλέπω τον Στέφανο τον γυμναστή.

"Τι θες εσύ εδώ; Σου έκανα τη χάρη και δε σε ξεφτιλισα. Θες να το κάνω τώρα ;" κοιτώντας τον με ένα απειλητικό βλέμμα και φρύδι σηκωμένο

"Ηρέμησε! Ήταν ένα λάθος αυτό που έγινε με τη μητέρα σου. Δεν υπάρχει περίπτωση να ξανά συμβεί." Μου λέει κοιτώντας με μετανιωμένος με ένα γλυκό και σύγχρονος απολογητικό βλέμμα.

"Αυτό έλλειπε!" Λέω φωναχτά

"Σε παρακαλώ μη φωνάζεις!"

"Ότι θέλω θα κάνω" λέω και γυρνάω να φύγω

Μου πιάνει το χέρι σφιχτά και κοιτάω το χέρι του που πιάνει το δικό μου.

"Αν δε μου αφήσεις το χέρι θα στο κόψω" λέω με μια ειρωνική χαμογελαστή φατσούλα.

"Υπάρχει και κάτι ακόμα που θελ"

"Δεν υπάρχει τίποτα." Τιναζω το χέρι μου και το απελευθερώνω δυνατά από το δικό του.

"Έλα στο γραφείο των καθηγητών σε 5 λεπτα και θα μάθεις τι θέλω να σου πω"

Συνεχίζω να περπατώ κάνοντας πως δε τον άκουσα και τον αφήνω πίσω μου.

Να πάω;

Όχι

Εγώ θα παω.

Να πας μόνη σου συνείδηση.

Μαζί θα πάμε είπα.

Δεν έχω τίποτα να πω με αυτόν.

- - - - - - - - - -

"Ναι είναι κάνεις εδώ;

"Τι σκατα μαλακιες μου πε .... Αφού δεν είναι εδώ"

Συνεχίζω να περπατάω μέσα στην αίθουσα και ακούω ξαφνικά να κλείνει η πόρτα.

Γυρνάω και βλέπω τον Στέφανο να έχει πάρει μια σέξυ πόζα, με ένα τριαντάφυλλο δαγκωμένο στο στόμα και χωρίς μπλούζα.

Θέλετε περιγραφή. Πάρτε τη 😂

Μελαχρινός με κοντό μαλλί. 1,85 με κοιλιακούς και κάστανα μάτια. Κάπως έτσι φανταστείτε τον.

"Κάθισε" λέει

Παθαίνω το σοκ της ζωής μου.

Ύστερα παίρνει το κλειδί και κλειδώνει τη πόρτα

Εκει κ αν παθαίνω Σοκ.

"Για ποιο λόγο κλείδωσες;"

"Θα δεις"

______

Αγαπεςς ελπίζω να σας άρεσε!
Τι λέτε να γίνει τελικά;

Διαβάζω κ απαντάω σε όλα τα σχόλια !

Όσοι έχετε ξεχάσει την ιστορία (λογικό με τόσο καιρό που έκανα να ανεβάσω) Διαβάστε τη είναι μικρά τα κεφάλαια 🤣

Love you!

Instagram @vasilisvasilopoulos_