SHAYA: My Possessive Boyfriend (COMPLETED)

Chapter 28

Super malapit ko na itong matapos na story na ito, and it's a big achievement for me that I gained readers for the short period of time. I couldn't ask for more but just to support my stories and me! And I can promise I will continue writing despite of my hectic schedule.

***

Tapos na ang nalalabing araw na makakasama ko siya. Na mahahawakan ko siya, eto na ang araw na lilisan na ako. Ngayon, ay kita kita ko ang inosenteng mukha nito habang mahimbing na natutulog ito. Ito ay ang huling pagkakataon na makikita ko ang mukha mo James. Bawat parte ng kanyang mukha at katawan ay inaalala ko, dahil sa anumang oras ay hindi ko na ito makikita.

"I'll miss you..." anya ko sa kanya, doon ko napagtanto ang pagtulo ng aking luha sa aking pisngi. Umiiyak nanaman ako. Sa tamang panahon, James. Wala nang hahadlang sa ating pagmamahalan. Hihintayin kita sa tamang panahon.

Naglagay ako nang notes sa tabi sa gilid ng aming lampshade at iniwan doon ang promise ring na kanyang binigay sa akin. Naiiyak pa nga ako nang isulat ko yung last sentence ko sa kanya. Basta...

Walang bakas akong iniwan siya. I left him without any saying goodbyes. I just left him since that is what his parents wants. Umiiyak akong sumakay sa may bus patungo sa may airport dahil sa cebu na ako titira at magaaral hanggang sa araw na ako'y kanyang kakalimutan.

Alam ko naman na sa haba ng panahon na hindi kami magkasama ay ang mabilis na pagbabago ng aming nararamdaman. Pero alam ko sa aking sarili na mananatili ka sa aking puso, James.

James Point of View

I woke up because of the glimpse of the sun as I feel that Shaya is not here with me. Kaya naman lumabas ako ng aking kwarto upang tignan siya sa kusina dahil alam kong ganitong oras ay naghahanda na ito ng aking almusal. Pero laking gulat ko na wala siya doon. Where is she?

Sinubukan kong tumungo sa may banyo nagbabasakaling nandoon siya pero, still she is not there. Nagsimula na ako makaramdam ng kaba at takot. Takot na iwan niya ako.

And it breaks my heart when I saw a white piece of paper in my lampshade where the promise ring lies.

I opened the paper. It breaks my heart when I read this letter.

Even though I am not with you, you will always be in my mind and part of my heart. I love you until the last time I will be in this world. Please, be happy and I am begging you, don't find me. Instead find your happiness within.

Truly yours, Shaya

My tears started to fell and my knees started to shake while my heart stopped beating. I am still in shock. She left me. She left me without saying goodbye.

Hindi ako makahinga parang mababaliw ako. Kahit na nakapangbahay ako ay lumabas ako ng aming unit at nagbabasakaling maabutan ko pa siya. Ito ang kinakatakutan ko, ang mawala siya sa aking piling. This is the nightmare that I was scared the most. The nightmare I wish that never happened.

I ran as fast as I can, but I haven't seen her. Walang bakas ng Shaya akong nakita. Lahat nang tao ay nagsisitinginan na sa akin, lalo na't nang makita nilang umiiyak ako. Wala akong pakialam, basta I want to find her.

Hindi niya maintindihan na she is my happiness, why would you leave me, Shaya? Hindi maalis sa isipan ko kung bakit. Bakit niya ako sasaktan ng ganito. Kung bakit siya at siya parin ang gusto ko.

Wala akong ginawa kung hindi ang manlumo at umiyak habang papabalik ako sa aking unit. Doon bumalik sa isipan ko na baka nasa may school lang si Shaya kaya naman nagpalit ako ng damit at kinuha ang car keys ko at tumungo sa school, at muli, ako'y bigo.

Shaya is not there. Hindi ko mapigilan ang hindi maiyak, nanginginig ang aking kalamnan, napakasakit ng aking nararamdaman, nanghihina ang aking tuhod para akong binagsakan ng lupa. I fucking miss her!

Pero sa kabila nang sakit nang aking naramdaman dumaig parin ang galit. Galit na ako'y iniwan. Galit.

Kung kailan malapit na kaming bumuo ng sarili naming pamilya. Handa akong ipaglaban siya sa kabila ng engagement namin ni Cherry. I am willing to sacrifice my everything for her kahit na mawalan ako ng mana, basta makasama ko lang siya but why? I didn't told her about me and cherry engagement wedding because I know that wedding will never happen. Yes, it's just because of the business sake but fuck no! Hindi ko tinanggap iyun, kahit na mabalita pa iyun. I planned not to attend that fucking wedding because I dont fucking want that girl.
Because Shaya is what I want and I need. But now, she left me.

What am I going to do now? Bumalik ako sa aking kotse, at nang maalala ko na wala nang Shaya sa buhay ko. Galit kong pinagpapalo ang manibela sa aking harapan. Napakasakit ng aking puso at parang babae akong umiiyak dito sa may loob ng kotse.

"Fuck!" Sigaw ko sa sobrang galit at sakit ng aking puso.

Gusto ko nalang mawala ang aking puso para hindi na ako makaramdam ng sakit. Sa dinami-rami ng pupwede niyang gawin bakit pa ang paglisan ng walang paalam? Sa hinaba ng aming relasyon bakit ngayon ka pa sumuko at kumawala? Hindi mo na ba talaga ako mahal? Dahil kung mahal mo ko hindi mo ako iiwan pero ano ngayon ito? Isang malaking kasinungalingan lang ba lahat ng mga pinagsamahan natin? Papaano na ang mga pangarap natin sa buhay na sabay nating tutuparid? Halo-halo ang mga katanungan sa aking isipan. Lalo na't sa tuwing maalala ko siya ay ang pighati na walang sinuman ang makakapagpaliwanag.

Bakit lahat nalang ng mga taong mahal ko ay sa kahulihan ay susuko? Hindi ko maintindihan. Ginawa ko naman ang lahat para magbago para sa kanya pero bakit ganito ang isusukli niya.

Mahal na mahal kita, Shaya. I am willing to kill someone for you, I even willing to kill myself for you.

Shaya I will find you and once I found you, I will never let you go.