ေနေလာင္ပန္း...(အပိုင္း-၇)
=================
လက္်ာ ပပနဲ႔ေႏြဦးကိုၾကည့္ရင္းရင္ထဲတစ္ဆစ္ဆစ္နာက်င္လာသည္။အၾကည့္မ်ားကိုေ႐ွာင္လႊဲခင္ေနမိသည္။သို႔ေပမဲ့မရ.....လက္်ာေႏြဦးကိုၾကည့္ေနရင္း ေႏြဦးမ်က္ႏွာေပၚ ပပအတြက္အျပံဳးရိပ္သည္ေပၚလာ၏။ထိုအျပံဳးေၾကာင့္လက္်ာထပ္နာကေင္ရျပန္သည္။ကိုယ့္ကိုခ်ိဳးခ်ိဳးႏွိမ္ေျပာသည့္သူကို ေႏြဦးသည္ျပံဳးျပေနရေလာက္ေအာင္ သေဘာထားမႀကီးသင့္ဟုလဲအခဲမေက်ျဖစ္မိသည္။ပပ၏ စကားသံထပ္ထြက္ေပၚလာသည္။
ူ"ဒီမွာ...ေဟ့ေကာင္....နင္ကိုယ့္ထမင္းကိုစားၿပီးသူမ်ားေစာက္တင္းကိုတစ္အိမ္တက္ဆင္းေျပာရလား....ဟမ္...."
"ကြၽန္ေတာ္ဘာေျပာမိလို႔လဲ...."
"ခုမွမသိျခင္ေယာင္ေဆာင္မေနနဲ႔...ငါတစ္ေန႔ကေသြးသြန္တာကိုကေလးပ်က္က်တယ္ဆိုၿပီးရပ္ကြက္ထဲမွာနင္လိုက္ဖြတာမဟုတ္လား...."
ေႏြဦးမ်က္လံုးေလးအနည္းငယ္ျပဴးက်ယ္လာသည္။
"ဟိုဟို...ကြၽန္ေတာ္မေျပာမိပါဘူး..."
"နင္မေျပာရင္ဘယ္သူေျပာမလဲသူေတာင္းစားေလးရဲ႕...အဲ့ဒီေန႔က ေဆးရံုလိုက္ပို႔ၿပီးေသြးသြင္းေပးတာနင္ေလ...နင္အကုန္သိေတာ့နင္မေျပာလို႔ဘယ္သူေျပာမွာလဲ.....ငါ့ဘာသာလင္မ႐ွိပဲဗိုက္ႀကီးတာနင့္ေစာက္ပူဘာပါလို႔....ေစာက္တင္းတုပ္ရတာလဲ..."
"ကြၽန္ေတာ္မေျပာမိပါဘူး..ပပရယ္..."
လက္်ာ၏ေဒၚသမ်ားသည္အထိန္းအကြပ္မဲ့စြာထြက္ေနသည္။ကိုယ့္အသက္သခင္ေက်းဇူး႐ွင္ကိုေတာင္ဒီလို ျပဳမူေျပာဆိုႏိုင္သည့္သတိၱမ်ိဳး ပပမည္သို႔ရ႐ွိသြားခဲ့သနည္း..။လူေတြရဲ႕မာနသည္လဲ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလွေလစြ...။သို႔ေပမဲ့..ေႏြဦးမွာပင္မာနမ႐ွိဘူးလားဟု ျပန္ေမးရမည္ထင္ပါသည္။ေႏြဦးသည္ေခါင္းေလးငံု႔၍သာ႐ွင္းျပေနသည္။ပပကေတာ့နားဝင္သည့္ပံုမေပၚ....မၾကားဝံ့စရာေတြကိုသာဆဲေရးတိုင္းထြာေနသည္။လက္်ာအသားမ်ားေဒါသေၾကာင့္တုန္ယင္ေနသည္။သူထြက္သြား၍ေျဖ႐ွင္းေပးျခင္ေနမိသည္။သို႔ေသာ္ အေျခအေနကမေပး...ေဒၚေဝသည္လက်္ာကိုသာအကဲခတ္ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။ပပ၏အသံသည္ထြက္ေပၚလာျပန္သည္။
YOU ARE READING
ေနေလာင္ပန္း
Fanfictionfacebook page မွာတင္ထားတာေတာ့ ၾကာပါၿပီ wp ပရိတ္သတ္မ်ား ဖတ္ၾကည့္ၿပီး ေဝဘန္ေပးၾကပါအံုး..
