ေနေလာင္ပန္း...(အပိုင္း-၈)
=================
ပ်ံ့လြင့္လာေသာ ေလသင္းသင္းကိုမ်က္လံုးမွိတ္ကာ ေႏြဦးတစ္ဝႀကီး႐ွဴလိုက္သည္။
ၿပီးေနာက္ ေႏြဦးခပ္ေထေထတစ္ခ်က္ျပံဳးသည္။
"အနာဂတ္ဆိုတာေမ်ွာ္ေတြးရတာတဲ့...ညီတို႔အနာဂတ္ကဘယ္လိုမ်ားပါလိမ့္...ညီကေတာ့မေမ်ွာ္ေတြးရဲပါဘူး...."
"ေ႐ွ႕ကိုေမွ်ာ္ၿပီးစိတ္ဓာတ္က်ေနမယ္ဆို...ေ႐ွ႕ေရာက္ႏိုင္ေတာ့မလားညီရယ္....မ်က္ေမွာက္ပဲစဥ္းစားၾကတာေပါ့...ကိုယ္ညီ့ိုကိုခ်စ္တယ္..ညီကိုယ္ကိုခ်စ္တယ္...ႏွစ္ေယာက္လံုးရင္ထဲအခ်စ္႐ွိရင္ပဲကိုေက်နပ္ပါတယ္..."
ေႏြဦး လက္်ာဘက္ကိုလွည့္ၿပီးညင္သာေသာအသံျဖစ္စကားဆိုသည္။
"အဲ့ဒါဆိုညီတို႔က အခ်စ္ဆိုတာကိုေက်နပ္မႈနဲ႔ပဲႏွစ္သိမ့္ေနရမွာလားကိုလက္...."
ေႏြဦး စကားဆံုးသည္ႏွင့္တစ္ခ်က္ျပံဳးသည္။ထိုအျပံဳးသည္ ၾကည္ႏူးျခင္းလို႔ဆိုေပမဲ့ဝမ္းနည္းမႈအရိပ္အေယာင္ အနည္းငယ္ပါသည္။လက္်ာေခါင္းကိုတစ္ဆတ္ဆတ္ညိတ္သည္။
"ဟုတ္ပါတယ္...ညီေျပာျခင္တာကကိုယ္က..အခ်စ္အတြက္သတိၱမ႐ွိဘူးလို႔ဆိုလိုျခင္တာလား...ဟုတ္တယ္ကိုသတိၱမ႐ွိဘူး...ကိုယ္အနာဂတ္ေတြကိုေတြးၿပီးသတိၱမ႐ွိေတာ့ဘူး..အဲ့ဒါေၾကာင့္အနာဂတ္ကိုမေတြးဘူး..မ်က္ေမွာက္ကိုပဲေတြးတယ္..."
"အဲ့ဒါဆို ကိုယ္နဲ႔ညီကစိတ္ကူးထဲတိုက္အိမ္ေဆာက္ေနသလိုပဲ.....တစ္ေန႔ေန႔ကမည္သို႔မည္ပံုပင္မသိရပါလား..."
ေႏြဦး၏စကားေတြၾကား လက္်ာ႐ုန္းထြက္ရန္ခက္ေနသည္။ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္စမ္းစစ္ေတာ့လဲ အခ်စ္အတြက္ေႏြဦးအတြက္ရင္မဆိုင္ရဲသည့္သူျဖစ္ေနသည္။ေမေမရဲ႕အမိန္႔အာဏာအတၱေတြၾကားလက္်ာ၏အခ်စ္သည္ ေပ်ာက္ကြယ္ရေတာ့မည္...။
လက္်ာ ေႏြဦးကိုစူးစိုက္ၾကည့္ၿပီး ျပတ္သားေသာစကားတစ္ခြန္းဆိုသည္။
"ညီနဲ႔ကိုယ္လူေတြနဲ႔ေဝးရာကိုထြက္ေျပးၾကရေအာင္လား...."
ေႏြဦးေခါင္းကိုခါျပသည္။
"မျဖစ္ႏိုင္ဘူးကိုလက္....ညီအေနာက္မွာေက်ာပဲ႐ွိတာမဟုတ္ဘူး..ညီေလးဝသန္နဲ႔ေမေမ႐ွိေသးတယ္...ညီႏွလံုးသားအတြက္နဲ႔ တစ္ယူသန္မဆန္ျခင္ဘူး..."
YOU ARE READING
ေနေလာင္ပန္း
Fanfictionfacebook page မွာတင္ထားတာေတာ့ ၾကာပါၿပီ wp ပရိတ္သတ္မ်ား ဖတ္ၾကည့္ၿပီး ေဝဘန္ေပးၾကပါအံုး..
