Aşkın Her Hali

Hicran 21

  Aradan 3 gün geçti ve hicrandan ses seda yoktu ....
Evlerinin önüne gidiyordum her gün,
Kapısının önünde dolaşıyordum,ama ne pencereye çıkıyordu, ne de perdesi açılıyordu...
   Hatta eve gelen giden de yoktu ...
Iyice merak etmeye ,korkmaya başlamıştım....
   Yapacak tek bir şey kalmıştı,kapıyı çalacaktım,olmadı komşulara soracaktım...
  Israrla kapıyı çalmama rağmen ,açan olmadı sonunda, vazgeçip komşulara sormaya karar verdim ..
  Ve kapı komsusunun zilini çaldım,
Kapıyı 45-50 yaşlarında bi teyze açtı...
  Buyur oğlum dedi ...
  Utanarak
  Şey...
  Şey ....
  Teyze ben hicranin okuldan arkadaşıyım bişey soracaktim ama evde yok dedim ...
   Teyze gözleri yaşlı..
  Oğlum hicrani hastaneye yatırdılar,
Çok hasta kız ,dedi...

   Bir anda dünyam başıma yıkılmıştı,
Korktuğum başıma gelmişti,
Ya ona bişey olursa ?,
Ya oda beni,cam onu menekşelerim, gibi terk ederse ?,
Napardim,ben hicransiz ?
Bütün vücudumu,tarifi imkansız bi ateş sarmıştı...

Ben, olan biteni anlamaya,kendime gelmeye,calisirken Teyze ,hangi hastanede yattığını söyledi...

  Hemen hastaneye gitmeliydim ..
öylede yaptım ..
Hastanenin içinde kosturuken ,
Hicranin odasını buldum,kapısının önünde,biraz durup derin bi nefes aldım...
  Ve kapıyı vurup odaya girdim ...
Içeri girdiğimde, gördüğüm manzara kaşısında,ağlamamak için kendimi zor tutuyordum...

Ne yapmışlardı benim cennet bakışlima?
  Yatağın her tarafında serumlar,kablolar,yüzünde maske ,başinda bone vardı...
  Elleri ,kolları iğnelerden morarmıştı ...
Peki ne olmuştu bu kadar ?
diye düşünürken annesi girdi odaya ,
Beni görünce önce şaşırdı,sonra ağlayarak yanıma geldi ...
Beni tanıyordu..
Ağlayarak anlattı ona ne olduğunu..
Hicran kanser di ..
Hemde kan kanseri ...
Annesi o uyurken bonesi çıkardı yavaşça ve gördüğüm manzara karşısında kendimi tutamamistim...
Benim koklamaya okşamaya kiyamadigim,saçlarında bahari saklayan kızın saçları yoktu artik...

  Yere çöküp ,ne kadar ağladım bilmiyorum ama ,kendime geldiğimde yapacak tek bişey vardı,onun yanında olduğumu bilmesi gerekiyordu...

    O uyanmadan çıktım odadan ,hastanenin karşısındaki,berbere gittim ..
   Ve yapmam gerekeni yaptım...
Artık ikimizinde saçları yoktu...
Ve onun bonesinin aynısından bende alıp başıma taktım...

Artık hicranin karşısına çıkmaya hazırdım...
  Tekrar odasına gittim ,kapıyı çaldım ve içeri girdiğimde uyanmıştı,
Karsısında beni gördüğünde,önce şaşırdı,sonra ağlamaya başladı...
    Bonemi çıkarıp saçlarımın olmadığını gördüğünde,oda bonesini çıkardı ve boynuma sarıldı, öylece birbirimize sarılıp,dakikalarca ağladık...
  O anda  kulağıma egilip fısıldayarak bir şeyler söyledi...
   Bırakma beni korkuyorum...