Aşkın Her Hali

Hicran 28

Ertesi gün sabah kahvaltımı yaptım ve okula gittim ama, aklımın bir köşesi  sürekli hicranı düşünüyordu ...
Uzun süredir hiç bir şey yolunda gitmiyordu.
Dersleri iyice boşladığım için Notlar kötüydü ,
Tabi evdekiler bu işe iyice kızmaya başlamıştı ..
Hayatım resmen hicranın üzerine kuruluydu .
Annem,babam bir yandan hicrana üzülüyordu ,diğer yandan bana üzülüyordu .
Babam sonunda "oğlum artık kendini toparlaman lazım her şey insanlar için bu duruma alışmalısın "dedi ..
Haklıydı belki ,ama nasıl alışacaktım ben hicranım bu haldeyken..
İşin özünde hasta olan hicran 'mı yoksa ben 'miyim belli değildi ..
Ne çocuktum ne de yetişkin ama yaşadıklarım ağırdı .
Kısa ömrümde ilk defa aşık oldum ,
İlk defa kalbim hızlı atıyordu biri için ,
İlk defa beni heyecanlandıran ,uykularımı kaçıran biri çıkmıştı karşıma ...
Ama
Her an hain bir hastalığa kurban olabilirdi ..
Ve bütün düşlerim bir anda hüsranla son bulabilirdi ..
Düşündükçe içinden çıkamıyorum bu işin ,
Sanki bu aşk hikayesinde bir yerde yanlışlık vardı ,
Daha bu yaşta bu kadar acı bize fazlaydı sanki ..
Hicranı gördüğüm günden beri dilimde bir türküsüdür gidiyor ama içinde bulunduğumuz ortam ,bu duygular ,bu acılar gerçekten aşkın kendisinemi işaret bilmiyorum..
Aklımın içinde bir sürü soru işaretleri ile baş başa kaldım .
aşk ne demek ti ?
Kelime anlamı var mı acaba lügatta ?
Mesela aşkın yaşı varmıydı?
Ya da biz aşık olmak için çok mu küçüğüz ?
İçimdeki bu sancılar ne zaman bitecek ?
Ve benim canım neden hala yanıyor ?
Neden Hicranı düşünmekten başka hiç bişey yapamıyorum..
Bu soruların cevabı yoktu bende ...
Ben yine bildiğim şeyi yapıp ya da bildiğimi zannettiğim şeyi yapıp onu hicranı düşünerek bir günü daha akşam ettim ve evlerinin önüne geldim ..
Hicran odasınında camındaki çiçeklere bakıyordu .
Uzun bir süre izledim onu ,
O kadar dalmıştı ki çiçeklere ,karşısında durduğum halde beni farketmiyordu..
Yüzünde hala hastalığın verdiği yorgunluğun emareleri vardı .
Her ne kadar ,büyük bir ölüm kalım  savaşını kazanmış olmanın verdiği mutluluk olsada içinde ,kolay kolay silineceğe benzemiyordu bu savaşın onda yarattığı tahribatın izleri ..
Saçları yeniden çıkmaya başlamıştı . saçlarının uzadığını gördükçe keyfi yerine geliyordu hicranın ..
Onun saçları uzadıkça ben daha bi bağlanıyordum hayata ..
Sanki  kaderimiz o saçların her
teline tek tek dokunmuştu inceden .
Toprakta filizlenen bir kır çiçeği gibi ,
Çiçek açmaya başlıyorduk bizde bu bahar mevsiminde ...
Nedenini bilmiyorum ama hicran ne kadar iyi olsada sol yanımda sürekli garip bizi ağrı kalmıştı bana o kötü günlerden miras ...
Ömür boyu geçmek bilmeyen bir ağrı ...