မက်ိန္ေလပဲ သင့္ခဲ့ၿပီ...(အပိုင္း-၃)
=======================
"မင္းကဘယ္သူလဲ....ဒီကိုဘာကိစၥနဲ႔လာတာလဲ"
ကြၽန္ေတာ့္အားေသနတ္ျဖင့္ခ်ိန္ထားသည့္ စစ္သည္၏အေမးကိုကြၽန္ေတာ္႐ုတ္တရတ္မေျဖႏိုင္ေသးေခ်။
အံအားသင့္မႈႏွင့္ေၾကာက္ရြံ႔မႈမ်ားက ကြၽန္ေတာ့္အေတြးစိတ္အေျခအေနကို ေရာယွက္ႏွိပ္စက္ေနေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ပါသည္။
"ဟို..ဟို.."
ကြၽန္ေတာ္၏စကားမဆံုးခင္မွာပင္ ထိုစစ္သည္ကေ႐ွ႕သို႔ေျခတစ္လွမ္းတက္၍ ေသနတ္ကိုအနည္းငယ္ဆန္႔လိုက္သည္။ေသနတ္ေျပာင္းဝသည္ က်ြန္ေတာ့္၏မ်က္ႏွာေ႐ွ႕တည့္တည့္တြင္ ရစ္ဝဲ၍ျမင္ေတြ႔ေနရသည္မွာ အင္မတန္မွပင္တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားဖို႔ေကာင္းပါေလစြ။
"ရဲေဘာ္ျမင့္ဦး..ခနေနဦး မင္းစိတ္အလိုလက္ရေတြမလုပ္နဲ႔...သူ႔ကိုငါတို႔ဗိုလ္ႀကီးဆီေခၚသြားမယ္...ဗိုလ္ႀကီးကၾကည့္ၾကပ္စီစဥ္လိုက္မယ္..."
"ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာႀကီး..."
ထိုစစ္သည္၏အေနာက္မွ လက္ေမာင္းမွာ ၃ရစ္နဲ႔ စစ္သည္တစ္ဦး၏ေျပာသံထြက္ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ထိုသူကသူ၏ အထက္အႀကီးအကဲဟုထင္မွတ္ရသည္။သူ၏အမိန္႔သံအဆံူးတြင္ ရဲေဘာ္ျမင့္ဦးမွ ေသနတ္ကိုျပန္႐ုတ္လိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္၏လက္ေမာင္းကိုဆြဲလ်က္ မာန္ပါပါျဖင့္စကားဆိုသည္။
"လာငါတို႔နဲ့လိုက္ခဲ့"
အို...ကြၽန္ေတာ့္ကိုသူ၏အားမန္ျပည့္ဝတဲ့လက္ျဖင့္တစ္ခ်က္ဆြဲတြန္းလိုက္ရာ ကြၽန္ေတာ့္ခမ်ာေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ျဖစ္ပင္ သူ၏ေ႐ွ႕သို႔ေရာက္သြားသည္။ကြၽန္ေတာ္၏ေ႐ွ႕တြင္ ျမင့္ဦးအားအမိန္႔ေပးသည့္ စစ္သည္ႏွင့္ေနာက္စစ္သည္တစ္ဦးက ဦးေဆာင္၍ေခၚကာ ကြၽန္ေတာ့္၏အေနာက္တြင္ ျမင့္ဦးကလိုက္ပါလာသည္။ကြၽန္ေတာ္လဲ ေၾကာက္ရြံ႔ထိတ္လန္႔စြာျဖစ္ပင္ သူတို႔၏အေနာက္မွ ခပ္ကုတ္ကုတ္ေလးလိုက္ပါလာခဲ့သည္။
-----------------------------
ၾကက္ခပ္ဝါးမ်ား အံုလိုက္အံုလိုက္ျဖင့္ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ေပါက္ေရာက္ေနေသာေနရာေလးတစ္ခုသိူ႔ကြၽန္ေတာ့္အားေခၚေဆာင္လာခဲ့သည္။ထိုဝါးျခံဳ၏အလယ္တြင္ ေျမျပန္႔ေလးတစ္ခုကတည္႐ွိေနၿပီ ထိုေျမျပန္႔တြင္ စစ္သည္၁၀ေယာက္နီးပါးအား ေတြ႔႐ွိလိုက္ရသည္။စစ္သည္မ်ားကတာဝန္ကိုယ္စီျဖင့္ အသီးသီးလႈပ္႐ွားေနၾကသည္။
ထိုစစ္သည္မ်ားထဲမွ ေခါင္းေဆာင္ဗိုလ္ႀကီးဆီသို႔ကြၽန္ေတာ့္အားေခၚေဆာင္လာကာ လက္ေမာင္းမွာသံုးရစ္ႏွင့္ဆရာႀကီးက သတင္းပို႔သည္။
YOU ARE READING
မကျိန်လေပဲ သင့်ခဲ့ပြီ
Humorလက်နက်ကိုင်အဖွဲ့အစည်းတွေကို ကြောက်တတ်တဲ့ တိုင်းရင်းသားကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ တပ်ထဲက ဗိုလ်ကြီးတစ်ယောက်ကြားထဲရှိ မေတ္တာ
