Thirty Eight

4.1K 78 8
                                    

Game

Aliah Alexandria King

"Good morning Aliah." Bati sa akin ni Madette na kasamahan ko na resident doctor din.

Kakatapos ko lang sa rotations ng mga pasyente na under recovery matapos maoperahan nang magawi ako dito sa doctor's lounge.

"Good morning din." I greeted and smiled.

"Want some coffee?" She asked and I nodded.

"Sige ako na lang. Thanks." I said and went to the coffee maker to make myself one.

"Well, I'm gonna leave you now, time to work again." She said at tumango na lang ako dahil naiintindihan ko naman sya. Hospitals are always busy.

So far so good, kakastart ko lang last week at nakakapag-adjust na ako sa dalawang linggo na nakalipas. Ngayong buwan ay sa General Surgery ako naka-assign, then the next months I would be rotating to different specialties. It's my first year of residency and I know it would be a tough job pero masaya ako sa ginagawa ko ngayon.

Habang nasa ibang bansa ako at noong mga panahong pinanghihinaan na ako ng loob, one of my seniors asked me if I could volunteer and help the medical team that would be sent to a country in middle east to cure the wounded soldiers and refugees that have made it to the safe camp.

They need all the help they could get and who am I to declined gayong ito naman ang pinili kong daan.

So we went there, I joined the team, gave all the help I could give, and while I was looking at the ruins the war has made, the cries of children and mothers for their loss. Doon ko narealize na marami ang nangangailangan ng tulong ng isang doktor.

Na hindi ako dapat panghinaan ng loob dahil kung nahihirapan ako, mas lalo silang nahihirapan at kailangan nila ng tulong.

The people I've helped cure their wounds thanked me so much before we left. But deep inside I should be the one thanking them for bringing me back to my focus, for showing and making me remember my reasons on why I chose this field.

Kaya pagbalik ko noon ay mas ganado na ako sa mga bagay-bagay. Naipasa ko ang board exam ko at mas natuwa pa ako dahil uuwi na ako sa bansang mas nangangailangan lalo ng mga tao sa medical field.

Napangiti na lang ako habang inaamoy ang kapeng ginawa ko at naglakad papalabas ng lounge area at pumunta sa reception dito sa floor na to.

Kailangan ko pang kuhanin ang medical record ng isang pasyente at aralin bago kausapin ang supervisor ko, gagawin ko na lang iyon habang umiinom ng kape.

"That smells good." Said someone that made me halt on my steps.

"Anong ginagawa mo dito?" Nakataas ang kilay na tanong ko.

He's wearing a simple white v-neck shirt, black jeans and sneakers. May suot din syang dog tag with silencers na kitang-kita dahil sa puti nyang suot.

"Psh, may padog tag-dog tag pang nalalaman, mukha namang accessory lang." Bulong ko sabay inom ng kape at hindi na sya pinansin. Ewan, kung ano na lang ang mapansin ko dahil wala namang kapintas-pintas sa mukha nya. Akmang tatalikod na ako ng magsalita sya.

"This is real though." Sagot nya sabay tingin sa dog tag na suot nya at sa akin.

Napatigil ako at naibaba ang kape na malapit sa bibig ko. Kinuha nya iyong pagkakataon para makalapit ng tuluyan sa akin.

He gave me that boyish smile that women would go crazy for as he gently took my cup to drink some of my coffee.

"Ahh...better. Nice coffee, I'm sure Starbucks would be ashamed when they taste this." He said and even winked at me.

Love Me Back [Completed]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon