The Wolf Princes (EXO fanfic) Book 1

CHAPTER 36

(Kai's POV)

"ano? Wala p rin ba??" tanong ni Mikee. Nandito kami lahat sa Lair. Except lang kina Daphnie at Marceline. Kanina pa namin sila tinatawagan sa phone kaso walang sumasagot.

Nag-aalala na kaming lahat dito. Baka kung ano na ang nangyari sa kanila. Nanjan lang sa labas ang mga kampin ni Elisha at baka may gawing masama sa kanila.

"Hey, bakit ba kayo nag-aalala. Diba nga gusto niya lang naman magshopping?? Eh baka nandun sila sa mall. Nagshoshopping.." sabi ni Stephanie.

Tsk. Mahirap talaga kapag wala silang alam. Mag-aalala na ako talaga.. Hindi ordinaryong bagay lang ito. Maarung nasa panganob na sila.

"Kai, chill ka lang." sabi ni Chen.

"Hindi ako makakapagchill kapag hondi ko nasisigurado na ligtas si Daphnie!!" sabi ko na lang sa kanya.

"Ano ba kasi ang nangyayari??" tanong pa niYoshiko.

"Babe, ganyan lang talaga si Kai mag-alala." sagot ni Kai kay Yoshiko..

Tinignan ko si Kris na parang tahimik lang.Hindi ba siya nag-aalala para kay Marceline?? Hindi kasi aiya mukhang nag-aalala. Cool lang siya eh..

"Kai.. May kailangan pala akong sabihin sayo.." - Suho

"Ano yun??" tanong ko.

"Tara.." sabi nita na lang na nagsasabing sundan ko siya.

Parang importante ang sasabihin niya pero wala lang aong idea kung ano yun...

************

(Daphnie's POV)

Nagising ako sa isang madilim na kwarto. Walang pinanggagalingan ng ilaw kundi ang maliit na lampara sa tabi ko. walang kahit na bintana ang nandun. Isang pibtuan lang na alam ko ay nakakandado. Nagising na lang ako sa katotohanan na may nagkidnap sa akin. Actually sa aming dalawa ni Marceline..And speaking of Marceline, nasaan na kaya siya??

Natakot na ako bigla.So ito na nga ang sinasabi ni Kai. Naiinis ako!! Naiinis ako dahil tama siya! Dapat sumubod na lang ako sa kanya para hindi ako nagkakaganito. Sure akong nag-aalala yun sa akin. Anong oras na kaya?? Nasaan na ako?? Paano ako makakalabas dito??

Nag-init ang mga mata ko. Namalayan ko na lang na may tumulong mga luha sa mga mata ko. Halo-halo na ang nararamdaman ko. Guilt, pagkainis, takot, lungkot. Bakit kasi kailangan pa 'tong mangyari sa akin? Naupo na lang ako sa kinahihigaan ko ngayon. Pinahid ko ang mga luha na nag-agos sa mga mata ko.

Sa kalagitnaan ng ginagawa ko ay biglang bumukas ang pintuan. Nakatambad doon si Elisha. Bigla na lang nagdilim ang paningin ko nang malita ko siya kaya tumakbo ao palapit sa kanya at sinampal siya. Alam kong malakas ang pagkakasampal ko pero napatawa lang siya!! Argh! Baliw ang babaeng yan!! Baliw!

"Nakakatawa ka Daphnie.. Kahit saltan mo ako, wala akong mararamdaman.. " sabi niya.

Kung hindi lang sana siya bampira baka bugbugin ko pa siya!! Kaso, tama siya... Kahit, ubusin ko ang lakas kong saktan siya, di niya pa rin yun mararamdaman.

"Nasan si Marceline??!! Pakawalan niyo siya!!" sabi ko.

"Marceline?? Aww.. Di naman siya nakakuling eh. Ikaw lang.."

"Bakit??Eh nasaan siya?!" sigaw ko pabalik.

Hindi siya sumagot pero may pumasok na babae sa kwarto kung nasaan ako at yun ay si Marceline.

"Marceline??" pagtataka ko. Bakit hindi siya nakakulong?? Bakit??

"Ako nga.." tipid niyang sabi.