The Wolf Princes (EXO fanfic) Book 1

CHAPTER 46

This is written in third person's Point of View.

********

"Argh!!" ISang tadyak ang ibinigay ni Marceline kay Xiumin.

They transformed back sa mula sa pagiging wolf dahil wala na silang lakas para gamitin ang wolf form nila. Alam nilang marami nang kapangyarihan ang nawala kay Marceline pero lamang pa rin siya dahil mas malakas pa rin siya kung ikukumpara.

"Haha. W-wala na kayong lakas para lumaban. Bakit hindi niyo na lang tanggapin na tali na kayo??" Hingal niyang sabi.

Batid na nanghihina na rin si Marceline pero kaya niya pa rin slang lahat. Hawak niya pa run ang kutsilyong ginamit niya para paslangin si Elisha. Una siyang lumapit kay Kai. Hindi mo mababatid sa nukha ang takot pero ang galit niya, mararamdaman mo talaga. Papalapit siya kay Kai.

"Ang tagal kong hinintay ng pagkakataong ito. Ngayon, hawak kamay ko na. Say good bye sa lahi niyo." Sabi niya. She grabbed Kai by the neck.

Sinubukan ni Kai na magpumiglas kaso wala na itong lakas. Lahat sila, wala na atang magagawa. They lost. Pero that should not happen. Ayaw nilang sayangun ang mga effort nila. Ayaw nilang mawala. Dahil alam nilang may maiiwan sila. This cant happen. Pero parang wala na atang paraan para lumaban. They lost so much energy na wala na silang lakas para lumaban. Ayaw man nilang sumuko pero wala na rin naman silang magagawa.

"Say goodbye, Kai. Dahil ikaw ang mauuna sa inyo." Hinawakan niya ang patalin malapit sa dibdib ni Kai.

Pumikit na lang si Kai dahil alam niya na katapusan na niya. So, talo sila. The wolf princes failed. They failed. Hinihintay na lang ni Kai na tumagos ang patalim sa dibdib niya at maging abo.

"Katapusan mo na!!" Marceline said loudly pero bago pa man niya itarak ang patalim natigilan na siya. Lahat ata sila nagulat. Pati si Marceline nagulat. Hindi niya alam kung papaanong nangyari ang bagay na yun.

Dahil isang dagger abg nakatarak sa dibdib ni Marceline. Isang dagger, na siya mismo ang gumawa para gamitin sana ni Elisha ang nakatarak sa puso niya ngayon.

"Its not yet over." Isang boses ng nanghihinang babae ang nagsabi nun. She recovered. Mimi recovered and saved them.

Nabitawan ni Marceline si Kai dahilan para bumagsak ito sa lupa. Napatayo ang ibang wolf princes. Nakatingin silang lahat kay Mimi. Bumitaw na si Mimi sa kanya kaya agad namang napaluhod sa lupa si Marceline. Si Sehun ang unang lumapit kay Mimi sabay yakap sa kanya ng mahigpit.

"H-hindi pwede.. T-this is not h-hapen..ing..." hirap niyang sabi. Mula sa sugat niya ay unti-unting umabo si Marceline. Dahan dahan siyang umaabo.

"Its over. Everything is over." Kai said. Alam nila na mamamatay din si Marceline kaya napili nila siyang iwan na lang doon.

Nagumpisa silang maglakad except Kris. Napansin iyon ni Mimi kaya pati siya napatigil din. Tumingin siya kay Sehun na parang sinasabing pupuntahan niya muna si Kris. Tumango na lang si Sehun bilang pagsang-ayon. Tumakbo pabalik si Mimi.

"Kris.." she called.

Hindi umimik si Kris at nakatingin pa rin kay Marceline na inch by inch, turning to ashes.

"She doesnt deserve this." Sabi niya.

"Nobody deserves to die. Its just that may rason lang. Im sorry, dahil alam kong ako ang guilty. Alam kong mahal mo pa siya Kris." She said.

Napatingin si Kris sa kanya then smiled weakly. He accepted the fat na hindi talaga sila para ni Marceline. He understands it. Pero hindi niya pa rin maiwasan na malungkot sa nangyari.