ဇြဲ အစ ထဲက ခ်စ္ေနခဲ့တာ ေလ ဇြဲရယ္ ဇြဲပဲ အခြင့္အေရးေပးခဲ့ၿပီးမွ အခု ဒီတိုင္းေတာ့ မထြက္သြားပရေစနဲ႔
"ငါမလိုက္ႏိုင္ဘူးမင္းျဖစ္ေနလို႔ကိုမလိုက္ႏိုင္ဘူး..."
ဟတ္ ဇြဲရွင္ ဟာေလ ကၽြန္မကိုငယ္ငယ္ထဲ က ခုခ်ိန္ထိ ဘယ္ေတာ့မွ အေလ်ာ့မေပးခဲ့ဘူး ခုတစ္ခါေတာ့ ကၽြန္မ ကို အရင္က Jay လိုရွင္ထင္ေနရင္သိပ္မွားသြားမွာေပါ့.....
အို ကၽြန္မ တံခါးပိတ္ဖို႔ေမ့ေနတာပဲ ဟိုမွာရပ္ၿပီးၾကည့္ေနတဲ့ လူက ဇြဲ ယိုင္ေနတဲ့ေတ်ာက္.....
သူကို စိုက္ၾကည္ရင္း သူနဲ႔ ေက်ာေပးထားေသာဇြဲကို ဆြဲဖက္ကာ ေမး႐ိုးကို ကိုင္ကာ ထိုလူကိုၾကည့္ရင္ တစိုက္မတ္မတ္နမ္း လိုက္တယ္ေလ
......ထိုသူထိုေနရာမွာတင္ ေခြခနဲ အ႐ုတ္ႀကိဳးျပတ္လဲက်လ်က္....
"ဇ...ဇြဲ.....မင္း..ကို ငါဘာရွာတာ မွန္ခဲ့ၿပီ မင္းဒီမိန္းမဆီသြားေနမယ္...ခုေတာ့ကြာ ခံစားခ်က္ကိုမထိန္းႏိုင္ပဲလိုက္လာတဲ့ငါ..ငါက....."
မ်က္ရည္ အသီးသီးက်ေနေသာ ထိုသူႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ေန ရတာ ဘယ္ဟာနဲ႔မွမလဲႏိုင္ေသာ လွပေသာျမင္ကြင္းတစ္ခု....
"ဗ်ဴဟာ...ကၽြန္မ နဲ႔သူက အတိုင္းတာတစ္ခုထိမွားခဲ့ၿပီးၿပီ...အဲ့ေတာ့ ကၽြန္မ ဘယ္နည္းနဲ႔မဆိုဇြဲကိုေခၚသြား မွာပါ....ၿပီးေတာ့ ဇြဲက ရွင္သိပ္ခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့...."
စကားကိုျပန္ထပ္ေျပာလိုက္ေသာ ဗ်ဴဟာ
"လေရာင္ရဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာညီေလးဆိုတာလား..."
"ခင္ဗ်ားသိေနခဲ့တာလား...."
"ဟုတ္တယ္သိေနခဲ့တယ္... ငါဘယ္သူဘယ္ဝါဘယ္ကလည္းမသိတဲ့သူတစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္တဲ့အထိမအ ဘူး...
ငါဒုတိယရွင္သန္လာတဲ့အခ်စ္တစ္ခုအတြက္ ေမ့ျပစ္ခ်င္ခဲ့ဒါ ဒါေပမယ့္ ငါ ေရွ႕ဆက္ဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အေျခအေနတစ္ခု မွာငါ...ထြက္သြားေပးရမယ္လူပဲ..."
မ်က္ရည္မ်ားက်လ်က္ ေျပးလာေသာထိုေကာင္ေလး ကၽြန္ေတာ့ ေရွ႕ ဒူးေထာက္ကာ ....
"ကၽြန္ေတာ့္ကို ခြင့္လႊတ္ပါေနာ္ ဗ်ဴဟာ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ ......******"
အထပ္အခါအခါ ေျပာေနေသာ္လည္ သူမ်က္ႏွာသာ စိုက္ၾကည့္ေနရင္ အသိျပန္ဝင္လာကာ မတ္တပ္ထရပ္ရင္ထြက္သြားမည္အလုပ္ေျခေထာက္တသ္ဖက္ကို ဖက္တြယ္လာေသာ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္ခဲ့သည့္လက္ေလးႏွစ္ဖက္.....
"ဇြဲ ကိုယ္ကို လႊတ္ပါ ဇြဲ မင္းကေယာက်ာ္းေလးေလ မင္း ကိုယ္မွားခဲ့တဲ့အမွားတြက္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို တာဝန္ယူရမည္မဟုတ္လား..."
"ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမမွားခဲ့ဘူး ကၽြန္ေတာ္ မူးေနခဲ့တာမွန္ေပမဲ့ကၽြန္ေတာ့လိပ္ျပာကၽြန္ေတာ္လံုတယ္..."
"မိန္းကေလးကိုယ္တိုင္က ဝင္ခံလာတာေလဇြဲကိုယ့္တို႔အခ်စ္ေတြကိုေမ့ထားလိုက္ၿပီးျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္တာကိုကိုယ္တို႔လုပ္ၾကရေအာင္ေနာ္ဇြဲ....လေရာင္က မရွိေတာ့ေပမယ္ သူလည္းခုလိုျဖစ္ေစခ်င္မွာပါ..ဇြဲကိုယ္တို႔ ေရစက္က ဒီေလာက္ပဲေလ ..ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါမလဲ ထ ..ထဇြဲ.."
ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲေခါင္းသာခါေနသည့္ကေလးရဲ႕လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကိုကိုင္ကာ ဆြဲထူလိုက္ၿပီး.....
"လာပါဦးကေလးကိုယ္ေနာက္ဆံုးဖက္ပရေစကေလးကိုလာ.."
ေနာက္ဆံုးဆိုသည့္အေတြးႏွင့္....တင္ၾကပ္စြာဖက္ရင္ ....ကိုယ္ရင္ဘတ္ထဲျမဳပ္ဝင္ေနေသာကေလးဆံႏြယ္ေတြကိုအသာနမ္း႐ွိဳက္လွက္ လွည့္ထြက္ျမည္အလုပ္
ထိုင္ခ်ကာ သဲသဲမဲမဲငိုေနေသာကေလး ငိုသံကိုလသ္လွဴရႈလ်က္ .....
_____
ဇာတ္သိမ္းေတာ့မယ္ေနာ္ readers တို႔ေရ⭐️
Next Episode ေမွ်ာ္
YOU ARE READING
အခ်စ္ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က တံခါးတစ္ခ်ပ္စီသို႔. (Complete)
Romanceအခ်စ္ဆိုတာပံုေသမရွိဘူးတစ္စံုတစ္ဦးတြက္ဘယ္ေလာက္ ပံုေပးေနပါေစသူရခ်င္မွရတာ ယူတတ္မွလည္း အခ်စ္ ကိုရ တာ အတိတ္ဆိုတာ လြယ္လြယ္ေမ့လို႔မရေပးမဲ့ အရာတစ္ခုခုက ေတာ့ ကုစားသြားႏိုင္မွာ လား?
