Tempus fugit

9 1 0
                                    

Tyle blasku i ciemności we mgle

Tyle pewności w niepewności rozmaitej

Strąciłam to, co było, do niebiańskiej otchłani

W pamięci niepamięć puściłam wszystko

Co minione, co w oddali


Pokochałam w tym zapomnieniu

Głowę straciłam nie wiedząc czemu

Myśli zgubiłam i życie... życie odebrałam

Na chwilę ukradłam je sobie

I jemu, i w nas umarłam


Bez wątpienia oddałam siebie

I życie, życie dałam w jego ręce

Niczym fanatyk oszalałam

Niczym, staję się niczym

W jego objęciach wszystkim jestem

Czystego sercaWhere stories live. Discover now