Hayat'ın kutup yıldızları (Tamamlandı)

*Bölüm 12*

Arkadaşlar multiler bu bölümde multi yıldız'la bitecek. Sonra ortaya karışık anlatacağım. İyi okumalar. _Yüşra

Keyifli okumalar.💣

Multi: Yıldız

12.Bölüm:

Evet ablamlar üniversitedeyken ben lisedeyim bu adaletmi şimdi. İğrenç bir his kendini çok geride hissediyorsun.

Aslı ablamın süper çantaları var Peri ablam çok sade giyiniyor. Peri ablam hep şanssız olduğunu söyler. Aslı ablam daha enerjik. Annem ise hepimizi idare etmesini çok iyi biliyor. Annen bir prenses, onun değimiyle ben onun kutup yıldızıyım. Annemin yüzü hep güler. Ama hepimiz onun hiçbirimiz girmesini istemediği o odaya girip saatlerce anılara bakarak ağladığını biliyoruz. Ablamın dediğine göre annem eskiden de şimdi olduğu gibi yağmur yağdığında hep duygulanır ve ağlar.

Ama bize hep güler yüzünü gösterir, babamın ölümünden sonra birbirimize daha çok bağlandık. Ailemi herşeyden çok seviyorum. Amaaan! çok duygulandım.

- Annelerin sultanı ! Bugün konuştuğumuz gibi okula kendim gidiyorum dimi?

- Ay o vardı dimi?? Tamam ama bak kesin kesin söylüyorum. Okula geldiğin gibi hele bir arama yada geç kal hemen okula gelirim he!

- Tamam annelerin sultanı ,peki paran varmı bana verebilecek.yani kantinden birşey alabilecek kadar.

- bekle ben bir cüzdanıma bakayım.

Arkasına döndü. Dayanamadım. Yana doğru eğilip cüzdana baktım. 10 TL vardı sadece. Akşama yemek olmadığınıda biliyordum. Bana döndü ve

-al yavrum 10tl yetermi.

-anne ben görmemişim. Çantamda varmış para sen merak etme.

-kızım al yinede.

-anne param varken niye alayım.

Zaten diyete girecektim. Akşam gelince yerim.

Yürümeye başladım  yere doğru bakarak yürüyordum. Hava bozuktu gene.bu havada bir düzelemedi.

İşte geldimm.

Bursa /Mehmet Akif Ersoy Anadolu lisesi.

Çok heyecanlıydım. Ve mutluydum. Çünkü hava yağmurluydu ve tören yapmayacaklardı. Bu müdürler bir kar yağsa birde yağmur yağsa tören yapmıyorlar.

Karnım açıktı daha derse bile girmeden,keşke param gerçekten olsaydı. Çantamdan cüzdanımı çıkarttım. 20krş vardı. Oley be zenginim. İlk ders edebiyatmış.
İlk defa göreceğim bir ders belli türkçeye yakın. Ama sözelim berbattır.

Hemen annemi aradım hoca gelmeden. 53 saniye konuştuk. Kapattıktan hemen sonra;

Hoca sınıfa girdi. Uzun boylu siyah uzun saçları var . ombreleri akmış. Kot pantolon beyaz gömleğini içeri sokmuş. Stilettosu var. Az makyajlı.

-Merhaba arkadaşlar ben edebiyat öğretmeninizim. Bu sene birlikte edebiyatı öğreneceğiz. Adım Lale Demir. Bursalıyım yani buralıyım. Şimdi sıra sizde adınızı nereli olduğunuzu, babanızın ne iş yaptığını söyleyin bakalım.

İşte o hazin soru, sormasalar olmaz.
İlk sıradan başladı.tiki bir kız havalı bişey. Bütün kafalar ona çevrilmiş. Bende cam kenarının yanındaki sırada en baştayım. Tam yanı yani.

- Ben Beren Aydın 15 yaşındayım. İzmirliyim. Babam emlakçı ama beni çok fazla tanımanıza gerek yok ben 2. Dönem özel okula gidiyorum. Bu bana düşük puan yaptığım için bır ceza hocam.

BlA bla.......

Ve sıra bende.

-Adım Yıldız Kocadağ Trabzonluyum. 15 yaşındayım. Babam,babam yok. Yani vefat etti. Ama annem terzi.
Ve sessizlik. Herkesin kafası bana dönükken aşağı eğildi. arkalardan bir çocuk Allah rahmet eylesin dedi. Cevap veremeden. Hoca;

-anladım. Sıradaki öğrenciler babalarının mesleğini söylemek zorunda değiller. Ben bunu hiç sormamalıydım. Oturabilirsin Yıldız.

Çok utanmıştım. Hemen yanaklarım kızardı. Utanınca yanaklarım hep kızarırdı. O arada açlığımı bir daha hissettim. Keşke kahvaltı yapsaydım.
Karmının açlığından dersi dinleyememiştim.zil çaldı.

Yanıma bir çocuk geldi.

- Merhaba ! Ben Bulut. Benim de annem yok. Bizi ben bebekken ablamda 12 yaşındayken terk etmiş. Bazen keşke ölseydi de onu hep iyi ansaydım. Diyorum. Yani şey bunları kendini yalnız hissetme diye söyledim.

- teşekkür ederim.

Birlikte yürüyelim mi?dedi. Çok garipti. Bana ben kendimi kötü hissetmiyim diye annesini anlatmıştı.

Çok tatlıydı saçları neredeyse benden gür saçlı. Yaşına göre baya uzundu. 175 falan vardı yani.

-olur. Yürüyelim.

Yaninda yüzüne bile bakamıyordum. Çok utanmıştım.
15dk nasıl geçti bilmiyorum. Hatta bütün tenefüsler. Öyle geçti hızlı hızlı. Evet bütün tenefüsler onunlaydım.
Son tenefüsteydik. Bir anda açlık bastırdı. O kadar kötü oldum ki gözüm kararmaya başladı. Bir anda Bulut'a tutundum. Dengede duramıyordum. Bir anda gözüm karardı. Gözümü revirde açtım. Annem yanımdaydı. Lale hocayla konuşuyordu. Kolumda serum vardı. Açlıktan bayılmış deyip annemi suçluyordu. O kim oluyorda annemi beni aç bırakmakla suçluyor. Hızlıca doğduldum. Başım hala dönüyordu.

Hocaya :

-beni aç falan bırakmıyor. Ben diyet yapmaya çalışıyordum.böyle oldu dedim.

Hoca inanmamış gibi bakmıştı. Hemen çıktı revirden.

Bana yemek yedirmeye başladı. Kaşarlı tost.

O arada da bana paranın olup olmadığını soruyordu.
Ama ben hala kötüydüm. Yine gözüm kararıyordu. Tostuda bitirmiştim.

Anneme:
-Ben hiç iyi değilimden başka bir şey diyemedim. Ve gene bayıldım.

Anneme Bulut yardım etmiş. Yine gözüm hastanede açıldı.

Annem Peri ablamı arıyordu. Galiba Bulut'ta zaman kaybı olmasın diye Aslı ablamı arıyordu. Ama ağlıyorlardı da. Bu kadar ne kötü olmuştu ki?

Bulut :
- Alo aslı kocadağ'lamı görüşüyorum. Kardeşiniz ,biraz hastada.

- ne diyorsun sen kimsin ne hastası. Onun şuan evde olması lazım. Ne hastanesi hangi hastane. Ne lösemi mi?

- evet lösemi teşhisi konuldu. Ama korkmayın iyi olacak .

Allah'ım ben mi lösemiydim? Nasıl olur? Derken anneminde alo sesi geldi .

- Alo Peri yetiş kızım kardeşin kardeşin. (Ağlar bir şekilde) hasta hem de çok kötü. Kızım yetiş.

-Anne geveleme ağzında , söylese ne ne hastası grip mi? bende soğuk algınlığı için ilaç var ,hastaneye gerek yok annem korkma sen. Ne lösemi ne yalandır inanmayın. Anne hangi hastane.

-lösemi kızım grip değil sakin ol ağlama . Okulun oradaki hastane kızım dikkatli ol.

Ben araya girdim ağlamaklı bir sesle:

-anne ,anne ben ölecek miyim?........