Falling In Love With My Gay Boss

Pasulyap sa Book 2

To all passengers please remain to your seats for a while

(Insert the song "Never Be The Same" by  Camila Cabello)

It's been Three years since I left Philippines. I wonder what does it looks like from then and now? "Are you excited?" I looked at Lola and smile. Oh hell yeah I am. Kamusta na kaya sila Mama? Papa? Angelo? Silang lahat. Are they okay? Uncontrolled emotions starts to roam inside my body and I can't stand the feeling.

We successfully arrived in Philippines. Please fall in line and take your leave. Have a nice day.

When I heard that I immediately stood up and took my Lola's hand. Agad din syang inalalayan ng nurse nya kaya naman naglakad na kami palabas ng eroplano. The longer I stay here in Airport, the sweater my palm gets. Im so excited and panicked at the same time! Wahhh ano na kaya ang hitsura nila? Haha kala mo naman ang tagal kong nawala eh three years lang naman ako nawala. But still!

While waiting for our bags I explored my eyes around. Still the same NAIA I saw at the last three years. Pagkakuha namin ng bags ay sinamahan ko ang nurse ni Lola na si Valerie na alalayan si Lola. Pagkalabas namin ay agad kong nilanghap ang hangin.

"Philippines will still be Philippines." Nakangiting sabi ni Lola. At ganun din ako.

"There's no place like home" says me while still enjoying the warm breeze of air and the unknown polluted smell. Haha ang sama ko ba? But that's what makes Philippines stay the same. Pinakiramdaman ko ang puso ko. It's still beating. Cured and unscattered again.

"ATE BEAAAAAAAAA!!!!!!!!!" napamulat ako ng mga mata at agad na hinanap ang taong tumawag sakin. Oh my god, I know who's voice that was. At dun na nga nanlaki ang mga mata ko nang makita ko sila. "Gelo! Ma! Pa!" Excited akong lumapit sakanila at niyakap ng mahigpit. Oh god! I fucking miss them! Ganun din sila sakin at halos matumba na kami sa saya.

"Anak ikaw na ba yan? Ang ganda ganda mo na tapos medyo tumangkad ka narin." Nakangiting sabi ni Papa habang ine-examine ako.

"Tama ang Papa mo. At iba ka narin kung manamit. Ikaw parin ba si Bea na anak namin?" Natawa ako sa sinasabi nila at tumango. Im wearing a formal red dress na halos yakapin na ang katawan ko sa sobrang fit nito na pinatungan naman ng blazer na color black. Well nakapatong lang ito sa mga balikat ko. I'm also wearing black stockings and ofcourse red high heels na 6 inches tall. Ang buhok ko naman na ngayon ay sobrang haba na at pinakulot ay nakapusod lang. Ang pinakadulo nito ay abot na ang beywang ko.

"Ma, this is still me. Ako parin yun anak niyong matigas ang ulo"

"Weh? Eh pati nga pagsasalita mo iba na eh! Asan ang ate ko?" Binatukan ko ng malakas si Angelo at mukhang natauhan na sya dahil niyakap nya ako ng mahigpit.

"Welcome back ate" I smiled at him and hugged him back.

"Mabuti naman at nandito na kayo. Im happy to see you Alysa and Rogelio."

"Ganun din po kami sainyo Donya Mina." Masayang sabi ni Mama.

"Please, call me Mina." Tumango lang sila Mama at Papa sa sinabi ni Lola. Maya-maya ay pumasok na kami sa loob ng Van dahil medyo malayo layo pa ang biyahe namin. Napagdesisyunan naming umuwi na muna sa bahay. "Uhh Gelo asan si Haze?" Hindi ko mapigilang itanong sa kapatid ko. At mukhang maling move yun dahil kung makatingin akala mo naman may namamagitan samin ni Haze.

"Ikaw ha. Kakagaling mo lang sa pagpapagaling naghahanap ka nanaman ng isa" napailing nalang ako sa sinabi ng kapatid ko at tumingin sa labas.

Wala paring pinagbago ang Pilipinas. Mausok, traffic, maraming sasakyan, nagsisitaasang buildings na akala mo ay may paligsahan sa pataasan ng palapag at magulo parin. I missed this. Kamusta na kaya sila Cait at Kuya Aaron? Ang alam ko napromote na si Cait bilang Editor in Chief at si Kuya Aaron naman ay Head na ng Department. Si Joana nakapagtapos na at ang alam ko nagtratrabaho na sya sa La Union. Im happy for her.