Walkie Talkie : The Replacement Contract

chapter 3 : Weird Boss

ROSE CHOI POV

Ito ang malungkot na estorya nang buhay ko kung saan 30 yrs na akong nabubuhay sa mundong ito...

Three months pagkatapos ako ipinanganak sobrang iyakin ko raw masyado.

At sa edad kong 3 yrs old. Pinadala na ako sa aking pangalawang bahay ang school.

Then, after a few years,primary school at age 7. Middle school at age 13. Natapos ako sa Highschool at age 16. And finally grumaduate ako sa university at age 20.

Hindi man ako ang best student out there, but i managed somehow. Manage to land some decent jobs. And lost some as well.

At ngayong malapit na akong mag 30 sa mundong ito... Bakit hindi pa rin ako ng sa success?... Nakakainggit yong mga taong special na tinatawag nilang "young achievers"

Pagkatapos sa nangyari sa akin kanina.
Ang pakikipaghiwalay niya sa akin. At ang kawalan ko nang trabaho ngayon. Isa lang talaga ang maaasahan ko. Ang aking kaibigan.

"andito na ba tayo?....." pagod na tanong ko sa kaibigan ko.

"yeah...." sagot ni yura.

Yan si yura han. 27 yrs old. Ang best friend ko.

"sumpa mo?...kasi maawa ka naman sa nkakatanda sayo....hingal na hingal na ako...."

"andito na nga tayo ehhh....taran...." andito na kami sa may pintoan.... "gaya nang sabi ko ...you can stay here as long as you want...as long as you keep your end of the bargain...."

"ibig mong sabihin...pagluluto lang gagawin ko habang andito ako?..."

"yes...alam mo na hindi ako masyadong marunong...heheh"

"then leave it to me...."  confident kong sagot sa kanya.

"by the way...anong nangyari sa surprise trip fo..."

Hindi na niya natuloy. Umiling ako. At  Napansin siguro niya ang pag iba nang expression ng mukha ko.

"dont you dare,,even speak his name...."

"o-okay...."

Pumasok na kami sa loob. Namangha ako sa sobrang laki.

"mas malaki pa to sa iniisip ko...whoa...ang laki...."

"right!bigay to nang boss ko...tumitira lang naman ako dito para linisin ang bahay niya habang wala siya...at dadalhan nang pagkain kung andito lang siya....ganun lang...at actually....he lives next door...but his out of town right now..."

"sigurado ka bang hindi black mailing siya or something?..."

"ofcourse his not...ang o.a mo naman...dont worry everything is okay...."

"hindi ko talaga alam kung paano mag wowork ang trabahong ito...but fine...."

"by the way...pwde bang magluto ka na ngayon?...."

"ehhh...al right...ill go ahead at titingnan ko ang kusina..."

"yes..please...."

May nakita akong apron at sinuot ito. Nagsimula na rin akong magluto.

Buti nalang at pumayag muna si yura na mag stay muna ako dito kahit sandali.
Dahil hindi ko pa talaga gustong umuwi sa bahay.

Pagkatapos nang nangyari.

Sa gabing yon.

No.

No.

Ayoko nang maalala pa.

Gusto ko nang kalimutan yon.

Pagkatapos nang ilang sandali. Sa wakas natapos ko na rin ang mga niluluto ko.

"whoa....look so yummy....!"

"ofcourse.. Ako pa...at ipinagluluto ko pa ang boss mo....pero di ba sabi mo out town ang boss mo ngayon?...."

"yeah...but darating din yon ngayon...."

"so...paano mo malalaman kung kailan ka mag dedeliver nang food?...."

"rose...sa totoo lang...hindi ko pa siya nakita kahit kailan...."

"what..!...are you sure na hindi delikado ang trabahong to?...."

Bzzzzz.....

"bring the food"   sabi yan nang nasa walkie talkie.

"ayyy...ano yon...? .." gulat na gulat ko dahil sa boses na narinig ko.

"speaking of....sandali lang rose...."

Kinuha niya ang walkie talkie.

"yes sir...."  at yon lang ang sinagot ni yura. So yon na pala ang boss niya.

Habang denideliver ni yura ang pagkain para sa boss niya,nagbihis na muna ako .

"hey yura...sigurado ka ba talagang safe to?..."

"its fine....worry wart ka talaga rose....tsaka nagbabayad naman siya nang malaki...."

"hindi naman yan ang issue dito ehhh..."

Ding Dong... Ding Dong....

Hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil may nagdoorbell....

"honey?...."
narinig kong sabi ni yura.

Boyfriend niya pala ang nagdoorbell. Si jun.

Whoa lovers!

"hon anong ginagawa mo dito?...may bisita ako ngayon eh..."

Allergic ako sa lovers ngayon. Bitter ka lang talaga rose.

Napatingin ako sa walkie talkie.

Napaka weird naman nang boss ni yura.