Walkie Talkie : The Replacement Contract

chapter 29:lets keep adivising one another and lets stop being miserable

If you could be who you truly are....

Ano to?yong ako si cinderella at siya ang prinsipe ko?.....or ako si juliet at siya ang romeo ko?....

No!!!

Alam ko kung ano ang sinasabi niya sa akin pero hindi ako tulad niya...wala akong natatagumpayan tulad niya...
Hindi rin ako ganun ka kampanti tulad ni mr. Dylan chen o kaganda tulad ni ms. Via.

Hindi tulad niya,takot akong tingnan ang sarili ko kung sino ako...

Alam kong hindi ko gusto kung ano ang nakikita ko...
Kung kailan hindi ako special sa isang taong mahal ko....

Hindi ako special...

Hindi ba talaga???....

Yong mga nagawa at ginawa niya sa akin ngayon. Yon ay isang special. Boung buhay ko hindi ko naisip na magkaroon ako nang moments ko. So kahit kailan,may isang special din palang dadating.

Hindi ko man lang nakikita yon. Nararamdaman ko na hindi ko deserve kung ano man ang nagyayari.

Sa tingin ko nakikita noya yon sa akin. Hindi ko pa rin alam kung nababagay ba ako rito. Kasama ang mga taong mas magaling pa sa akin. Pero narating mo ito ngayon para sabihin  sa akin na ganitong klaseng tao ang kailangan mo.

Paano kung nagkakamali siya.
Paano kung hindi ako.

Nagising ako sa diwa ko nang magsalita ulit ang taong nasa harapan ko.

"i am a man of many flaws,may maraming moments kung kailan hindi ako sure sa sarili ko...kahit ganun paman,andito ako ngayon dahil may mga taong nagpapanatili sa akin,trust worthy people who point out my flaws and remind me to stay true to who i am..."  isinuot niya sa akin ang jacket niya. "kailangan ko nang isang taong mapagkakatiwalaan ko para maging isang mabuting leader...at sa ngayon ms. Choi,naniniwala ako na ikaw ang taong yon.  "

"huh!" nabigla ako sa sinabi niya sa akin. At tumalikod naman ito sa akin para maupo.

"so at this moment,pwde ka nang magsalita,freely...hands akong pakinggan ka sa gusto mong sabihin...i have my faith in you..."

"ahm..."  nag iisip ako sa sasabihin ko...at naisip ko ang sunglasses na nasa jacket niya kaya kinuha ko ito at isinuot. "mr. Yoon...ta da! Pwde?

"huh!at ano naman yan?..."

"makinig ka mr. Yoon...sa tingin ko sayo,isa kang highly capable,ambitious at hard working...pero hindi mo ba naisip na kailangan mo ring isipin ang sarili among advice?how you feel about yourself matters?...nu-huh!!kung ano ang nafefeel mo sa sarili mo,yon ang importante...pero kailangan mo ring iconsider ang nasa paligid mo...after all hindi lang sayo umiikot ang mundo...naiintindihan ko na kailangan nating lagyan nang importansya ang ating sarili...but still...nakuha mo paring magalit sa akin for having a dinner with mr. Chen last night...hindi mo ba naisip na posibleng ginawa ko yon dahil isa rin siya importanteng client dito?....meron ka bang idea kung ano ang nararamdaman ko nung pinagsalitaan mo ako nang kung ano anong needless accusation?....at tungkol saan to?...." itinuro ko ang outfit ko. "struggling with many changes in my life?opinion ko lang to...pero aren't you struggling as weel?...pinupursige mo ang isang na ang layo sa level of expertise mo...habang malinaw naman na sinusubukan mong maging capable as pssible...hindi naman yon isang advice ang pagpupursige sa perfection ko eh...kasi isa kang C E O...isa pa bakit limited lang ang greetings mo sa mga guests mo with  hi and hello's?....kailangan nating iimprove to next time..."

"i-i see..."

"lastly...please maging straightforward ka naman sa kung anong gusto mo...ang hirao kayang hulaan kung ano ang nasa isip mo...kung meron kang kailangang iadjust or ayusin sabihin mo lang sa akin o kaya sa ibang employee mo..."

"its not that simple...kailangan kong imaintain ang imahe ko  as a capable boss...at sa mga bagay na darating...hindi ganun ka simple yon...."

"naintindihan ko,siguro wala ako sa whole story mo...so sa ngayon,pagtrabahuan mo na yan sa makakaya mo...kasama ang mga taong you can depend on...kahit na may  mga question ako sa pag jujudge mo sa pag open nang ganito sa humble mere food slash office lady...kahit na di ko iniisip na capable of person ba ako?..."

"hey..."

"pero again...naniniwala ako na maabot nang isang tao ang kanyang full potentials kung may isang tao din na naniniwala sa kanya....so thank you mr. Yoon,for allowing me this moment and for the trust....bye..."

Dali dali akong lumabas sa office niya matapos ko sabihin ang lahat mang yon...pero hindi ako mapakali...hindi ako makapaniwala na nasabi ko yong lahat sa kanya...

"ano bang pinagsasabi ko....huhuhu..." umupo ako sa harapan nang pintuan niya.

"ms. Choi?okay ka lang?..."

"waaahhh!!...please wag kang pumasok..."

"ako kaya ang nasa loob..."

"tama..."

"at alam mo bang nakikita pa rin kita diyan?..."

"ganun parin!...wag kang lumabas dito!!..."

"i appreciate your words and honesty ...i will keep them in mind...lets talk more in the future..."

"alright!" at tumayo na ako.

"isa pa...kumuha ka nang sarili mong sunglassea or baka gusto mo yang sa akin?..."

"hindi na kailangan...im fine ...! Lets keep advising one another...and lets stop being miserable..."

"whos says im miserable?.."

"ako...si rose choi ang nagsasabi na miserable ka sir...lagi ka nalang merong straight emoji poker face!no emotion at all...anyway...wag kang mag alala,as your friend ...we will back that million dollar smile..." at nagsmile pa ako sa kanya.

"huh?..."

Though hindi ko maikukunwari ang katotohanan na mas gwapo siya sa ganyan. "thats all for now mr. Yoon..ill see you later..."

"ano bang pinaggagawa mo?..."

"taking your advice na maging true sa sarili ko...ok?.....wait andrew andiyan na ako..." at tumakbo na ako palayo.

DANIEL YOON POV

Ang ganda siguro kung maging siya...a billionare...

Siguro wala talaga siyang problema...

Ang bata at ang gwapo din niya....

Yan ang mga lagi kong naririnig ng mga tao sa paligid ko.

"ako. Si rose choi nagsasabi ma miserable ka sir...."

Hindi mawawala sa isip ko ang sinabi niya.

"ako miserable?...yon ang unang may nagsabi sa akin nang ganun..."

"lets keep advising one another and lets stop miserable...."