-4-

30 3 0
                                    

"Dag lieveling", zei iemand met een zwak stemmetje. Ons huis was enorm groot waardoor de stem echode door de gangen. "Dag mama." Ik huppelde naar haar toe en hurkte me neer op de grond naast haar bed. Afgelopen maand is ze enorm verzwakt waardoor we een bed in de woonkamer moesten plaatsen. We hadden ervoor gezorgd dat ze zicht had op het zwembad, de rozentuin en haar vlinderserre. "Waarom ben je niet op school, lieverd? Is er iets gebeurd?" Ik wou niet dat ze bezorgd zou zijn om mij. Ze had nog zo veel andere dingen om zich zorgen over te maken. Bijvoorbeeld wanneer haar zeldzame, grote vuurvlinder zijn cocon zou verlaten. Of wanneer ook zij ons zou achterlaten. "Het werd me gewoon een beetje te veel. Hoe voel jij je? Heb je veel last van deze chemokuur?" "Het komt wel goed", verzekerde ze me. Ook al denk ik eerder dat ze daarmee zichzelf wou overtuigen. "Trouwens, van wie is die glanzende Bentley op de oprit?" "Nee, je meent het niet! Je vader is ongelofelijk! Ik had hem nog gezegd dat hij zijn geld in iets nuttigs had moeten steken. Verdorie", zei ze vol ongeloof. Stiekem wist ik dat ze niet kon wachten om er een ritje mee te maken. Geld is 1 ding waar ma zich geen zorgen over moest maken. Papa verdiende goed zijn brood als CEO. Dankzij hem konden we de mooiste herinneringen maken. Binnenkort zou alles veranderen, maar die herinneringen zouden ons altijd bijblijven.
Met die gedachte liep ik lachend de trap op.
Op mijn kamer deed ik meteen mijn kleren uit en nam ik een lang, heet bad. Plots kreeg ik een sms'je van Jake:

Vanavond feest bij Greg. Kom niet meer thuis eten. Je mag ook komen. Groetjes aan ma en pa, J

Het Vlindereffect Where stories live. Discover now