𝐇𝐨𝐰 𝐓𝐨 𝐁𝐞𝐜𝐨𝐦𝐞 𝐀 𝐁𝐚𝐝 𝐆𝐢𝐫𝐥

Chapter 14

(Παιδιά, έχω μια ιδέα. Σκεφτόμουν να αλλάξω τον τίτλο και να το κάνω "The Bad Boy's Help" πείτε μου αν σας αρέσει για να το αλλάξω!
Αυτά, καλό διάβασμα❤

Πάρτε και έναν Αχιλλέα πάνω🔝 να σας φτιάξει την ημέρα;)

~••••••~

Βάζω και το μπουφάν μου και έτοιμη!

- Μπαμπά, εγώ φεύγω.

- Που πας;

- Μια βόλτα μωρέ.

- Καλά, αλλά μην αργήσεις για το βραδινό.

- Εντάξει, γεια.

- Γεια και να προσέχεις εε;

- Ναι, γεια τώρα.

Είπα και κατέβηκα από την πολυκατοικία, περιμένοντας τον Αχιλλέα. Η ώρα όμως ήταν ήδη 19:10 και ακόμα δεν είχε εμφανιστεί, βασικά είχε αργήσει...

Σιγά μην ερχόταν κιόλας. Ηλίθια Άρια, σίγουρα θα βρήκε κάτι καλύτερο να κάνει πάρα να ασχολείται με ένα φυτό σαν και εσένα, όπως λέει και ο ίδιος.

Αυτά σκεφτόμουν καθώς περπατούσα και έκανα μια βόλτα μέχρι το πάρκο. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο τα μάτια μου είχαν βουρκώσει, κάθισα σε ένα παγκάκι, αγκάλιασα τα πόδια μου και άρχισα να κλαίω.

Μα γιατί κλαίω;

Έπρεπε να καταλάβω πως του είμαι ένα τίποτα. Είμαι σίγουρη πως αυτή την στιγμή θα είναι με κάποια κοπέλα σε κάποιο κλαμπ και θα διασκεδάζει.

Καθώς σκεφτόμουν αυτά, δεν είχα καταλάβει πως κάποιος είχε καθίσει δίπλα στο παγκάκι μαζι μου. Φορούσε μαύρα ρούχα, είχε κρύψει το πρόσωπο του με την κουκούλα και άρχισε να μου μιλάει. Τότε, άρχισα να πανικοβάλλομαι, διότι  όχι μόνο είχε νυχτώσει αλλά δεν υπήρχε και κανένας τριγύρω.

- Γεια σου όμορφη.
Μου είπε με βαριά φωνή.

Και εγώ απλά τον αγνόησα, υποκρινοντας την αδιάφορη και την κουφή αλλά από μέσα μου φοβόμουν πάρα πολύ.

- Μίλα μας κι ας μη μας αγαπάς.

Είπε και με πλησίασε.

Χριστέ μου, ΒΙΑΣΤΗΣ!

Όσο αυτός πλησίαζε εγώ πήγαινα ακόμα πιο μακριά του και εκεί που περίμενα να με σκοτώσει ή έστω να με βιάσει, αυτός το μόνο που έκανε ήταν...

Να πέσει στην αγκαλιά μου και να αρχίζει να... κλαίει;

Όπα ρε παιδιά, γιατί δεν προσπαθεί να με βιάσει;