DIS #1: Truly, Madly, Deeply ✓ (To Be Published under PSICOM)

Kabanata 12

LAKING pasasalamat ni Ada na hindi na natuloy ang “muling” paglibot nila ni Brent sa kapihan noong nakaraang linggo. Tila nawala rin iyon sa isip ni Don Alonzo dahil sa biglaang pag-uwi ng ilang mga anak nito sa San Guevarra, kabilang na roon si Sir Felix na siyang ama ni Brent. Naging abala ang lahat sa mansion at sa plantasyon kaya hindi niya rin masyadong nakakaharap ang mga ito.

     Ngayong araw ay kinakailangan niya ulit bumalik sa mansion. Nakauwi na rin kasi sa bayan si Lauren pagkatapos ng mahigit isang taon nitong bakasyon sa ibang bansa. Sayang nga lang at hindi siya kasama sa mga sumalubong sa dalaga kanina dahil buong maghapon siyang nasa kapihan at rumelyebo sa isang manggagawa na nagkasakit. Isa pa’y tinambakan siya kahapon ni Mrs. Kaya ng labahin, at kinakailangan niyang harapin lahat ng iyon mamaya.

     Habang nakamasid sa mga burol na dinaraanan ng serbis nila, naisip niya si Lauren. Noong mga bata pa sila, hindi pa gaano mahigpit magpapasok sa mansion noon kaya paminsan-minsan ay nasasama siya ng ama. Dahil mag-isa lamang si Lauren na bata sa mansion, tuwang-tuwa ito kapag dumarating siya. Noong una pa nga’y asiwa siya dahil mukha itong manyika. Takot na takot pa nga siyang hawakan ito dahil baka lumipat ang mga dumi niya sa kuko sa balat nito. Naging magkaibigan at magkalaro sina Ada at Lauren kahit na sa maikling panahon.

     Wala sa loob siyang napangiti. Mahigit isang dekada na ang dumaan nang huli niya itong makita. Naalala pa kaya siya ng dalaga?

     Pasado alas singko na nang makarating sina Ada sa mansion. Agad na bumaba si Ada para magpalit ng uniporme. Inaasahan na niyang abala ang lahat ng mga kasamahan niya sa kani-kanilang mga trabaho kaya hindi na siya nagtaka nang sina Lowie at Hulia lang ang namataan niya sa kusina. Kasama ng mga ito si Aling Sita na abala rin sa paghihiwa ng mga gulay para sa lulutuing hapunan. Hindi na siya nakipagchikahan pa nang matagal sa mga ito at saka tumuloy na sa likod ng mansion bago pa sila magpang-abot na naman ng mayordoma.

     Bitbit ang mga basket na dinaanan ni Ada sa maid’s quarter, napatigil siya sa paglalakad nang may maulinigang mga tinig sa laundry area. Hindi siya puwedeng magkamali ng dinig, ang isa roon ay boses ni Brent. Pero sino ang babaeng kausap nito? At ano’ng ginagawa nila rito sa laundry area?

     Tatalikod na sana siya para bigyan ng pribadong oras ang dalawa ngunit sa hindi malamang dahilan ay mas nanaig ang kaniyang kuryosidad. Hindi siya tsismosa pero pakiramdam niya, kapag hindi niya nakita ang kausap ni Brent ay hindi siya makakatulog nang maayos mamaya at sa mga susunod pang gabi. Dahil sa lakas ng puwersang tumutulak sa kaniya, lalo siyang lumapit at nagtago sa likod ng isang malaking halaman. Naghanap siya ng matinong puwesto hanggang sa maging malinaw na sa kaniyang pandinig ang boses ng dalawa.

     Wala naman akong ibang pagsasabihan, e, pramis, kastigo ni Ada sa sarili.

     “Are you out of your mind?” rinig niyang sabi ng kausap ni Brent. Mahina lang ang boses ng babae na tila nag-iingat na baka may ibang makarining. “I really don’t want to be rude, but we just met, as in today lang. Plus, you’re four years my senior po.”

     “I know that, and so what? Guys can fall in love within ten seconds, or less, and you had me at one. Wala rin akong pakialam sa agwat, those are just numbers,” determinadong saad ni Brent na para bang napakalalim na ng pinaghuhugutan nitong damdamin.

     Lihim na napasimangot si Ada. Hindi ba sila puwedeng mag-usap ng tagalog? Kailangan talaga ingles?

     Narinig niya ang pagbuntong-hininga ng babae na para bang gusto na nitong matapos ang usapan. “You’re impossible. Magiging totoo ako sa ‘yo, Kuya Brent. Marami akong naririnig sa ‘yo mula kay Lauren. I know your kind, and I also happen to know kung gaano ka ka-notorious sa mga babae. In fact, Lauren already warned me about you, too. So, if this is your way of getting inside my pants, sorry, it’s not going to work. I don’t want to be one of your toys.”