To było złe, ty też | zeamsone

five

Monotonia ciągle pokazywała swoje znaki. Nic ciekawego się nie dzieje. Codziennie przekreślam jeden kwadracik w kalendarzu odliczając do moich studiów - studiów marzeń, czyli praca dziennikarska. Chciałabym robić wywiady z ludźmi znanymi, najlepiej lubianymi przeze mnie.
Gdy tak myślałam o życiu po studiach ktoś uderzył mnie w bok. Była to Wiktoria.

-Laura, zobacz, siedzi nowy gość a ty jeszcze tu stoisz. Idź żeby mógł zamówić jedzenie. Ile jeszcze razy mam ci pokazywać nowych gości.

-Dobrze, przepraszam już idę Wielmożna Pani.

Podeszłam do stolika. Siedział w nim chłopak raczej wysoki, brunet, ubrany z klasą.

-Dzień dobry. Wybrał już pan?

-Nie, nie. Mam dylemat. Zastanawiam się nad łososiem w cieście szpinakowym a zupą krem z groszku.

-Wie pan co, nie żebym panu coś narzucała, ale powiem w sekrecie że ale łosoś smakuje lepiej. Nasz groszek ma z miesiąc.

-Hmm, no dobrze wezmę tego łososia.
-Dobrze, wystawić rachunek, czy będzie gotówką?
-Chciałbym zapłacić kartą.
-Naturalnie.

Trochę zdziwiło mnie że był sam.  Najczęściej przychodzą tu ludzie. rozmawiać o interesach albo osoby "zakochane", na randki. Ale czy powinno mnie obchodzić czemu ktoś jest sam w restauracji? Przecież to normalne. 
Podałam kartkę z zamówieniem kucharzowi. Teraz wszystko w jego rękach. Gdy przyglądałam się temu Tajemniczemu (tak go nazwałam) wystukiwał wiadomość na telefonie. Mam wrażenie że pisał do kobiety poznanej na portalu randkowym, wnioskując z grymasu na twarzy i szybkim wystukiwaniem słów. No cóż. Bywa.

Po 20 minutach jedzenie było już zrobione. Wzięłam talerz i zaniosłam do Tajemniczego.

-Smacznego życzę.
-Dziękuje bardzo.

W jego głosie słuchać było wyraźne przygnębienie. Jużz wiedziałam że jakaś laska go olała. Jest to przykry moment, ale przecież świat nie jest usłany różami i każdy z nas chodź raz zaznał smutku, rozpaczy, bezsilności...

---------------------------------------------
Jak myślicie kto to Tajemniczy?😏