What A Nerd Wants ✔️ (PUBLISHED UNDER POP FICTION)

Chapter 23

Archie

"Hayaan mo na sila." Niyakap ko sya mula sa likuran to stop her from chasing Jensen and Isabelle.Masama ang tingin sakin ng lalaking iyon bago ko ba mabuhat si Isabelle. Hindi ko alam kung dahil sadyang may pakealam sya o dahil natapakan ang pagkalalake nya kaya sya ang gusto nyang magbuhat. Kailangan nilang magkausap ni Isabelle. Ayaw ko nang madawit pa si Alexia sa gulo nila.Masyado nang sya nadadamay.

Nilingon nya ako at kita ko ang pag alala sa mukha nya.Kinalas nya ang pagkakayakap ko at hinarap ang papalapit na babae.

"Ang galing nyo talaga no? Kahit ano pang gawin nyo, hindi nyo kami mapapaghiwalay ni Jevon! Lalayo kami para hindi na kayo makalapit samin!" galit na galit ito at nagmamadaling umalis. Maya-maya pa ay kasunod na nitong naglabasan ang mga kasama and they looked disappointed sa pagpapaumanhin nang parents ni Jensen. Hindi ko alam kung ano ang nangyari pero mukhang naisagawa naman nila ang plano nilang dalawa. Naiwan kami at wala pa din syang imik so i decided to get her inside the car.

"Ano na kayang nangyari kay Isabelle? Baka kung ano na ang ginawa sakanya ni Jensen! Bakit mo ba kasi ako pinigilan?" hindi pa rin sya mapakali and she started making calls.

"Ihahatid na kita sainyo." i don't know what else to say kaya yun ang naisip ko kahit na gusto ko pa talaga syang makasama.

Nagsimula na akong ligawan sya pero i know, i can feel na may wall between us. She doesn't trust me yet. Kung ano man ang sinabi sakanya ni Jensen noon tungkol sa akin, alam kong hindi maganda iyon. May pagkakataong matalim ang tingin nya sakin kapag akala nya ay hindi ko sya napapansin. There are times na hindi nya napapansin pero i can see her genuine smile o nakakalimutan nyang galit sya sakin at nagiging sweet sya.That is why i am trying my hardest to make her see that i am the one for her. I'm not perfect. But i love her.Noon hanggang ngayon. I know it will be worth it. She's worth it.

Matagal bago sya nagsalita. "Ayaw ko pang umuwi." mahinang sabi nya. Nakasandal sya sa pinto ng kotse at nakapikit.

"Where do you want to go?" hindi mapigilang mapangiti habang dumiretso ng tingin sa dinadaan namin.

Umayos sya ng upo and shrugged.I drove for an hour and stopped sa park kung saan ako lagi nagpupunta.Hindi kasi matao dito and maraming puno sa gawing dulo kung saan ako nagpupunta para mapag isa.

"Hindi ko talaga dpat hinayaang mag-isa si Isabelle.Pano kung ilayo ni Jensen yung baby? ang sama nya, kaya nya yung gawin."hindi pa rin sya mapakali.She was looking at her phone kaya kinuha ko ito at inioff.

"We will do something about it pag ganun nga ang nangyari."i assured her.

Luminga-linga sya sa paligid at napansing sa madilim na parte kami nakaparada."Pamilyar ang lugar na ito sakin."tila iniisip nya kung kailan nya ito nakita.She sighed and the worry face is on again.

"Don't worry about Isabelle.Malaki na sya.She can handle the situation herself".She sighed for rhe nth time.

"I feel ao helpless. Ayoko yung nagsabi na magpunta kami don e.Tapos ngayon, wala akong magawa. Nakakainis. Planado naman kasi lahat. Bakit biglang may ganito?!" Napasabunot sya at ginulo yung mahaba nyang buhok.

Inalis ko yung kamay nya and squeezed for reassurance. I smiled when she looked at me."Trust me, i know the feeling nang ganyan. Helpless."

After a while nagsalita sya without looking at me "Ikaw, helpless? I wonder, Bakit noon sa cemetery nung halos mamatay ka na sa pambubugbog? May choice ka namang lumaban diba? Bakit hindi mo ginawa?"

Hindi ko alam kung bakit ngayon nya pa ito naungkat. Npakarandom talaga nya. Hindi ko mahulaan ang suaunod na sasabihin o gagawin nya. "Siguro at that time, i felt likei don't want to make a choice. Come what may. Yung pakiramdam na hindi ako maging masaya sa buhay ko because even if want to choose, life has it's way of fu**ing me. Yung mga lalaking yon? That was Jensen's gang. Mula noon yung atraso ko sakanila, hindi nila kinakalimutan. At yung nakalibing doon? Sya ang dahilan.I helped her. I even admit to myself na mahal ko sya.But life is unfair, she died while i am trying my hardest to protect her from jensen." there i admitted it to her.

I looked her way.She seemed skeptical."Pero sabi nya inagaw mo yung girlfriend nya?" This time, i sighed. "I don't know what he told you.Pero you can judge kung pano kayo niloko ng lalaking yon. Chinee is a very nice girl. She helped me value life. You see, i don't believe na dapat akong nabuhay.As i've aid life is unfair to me eversince.Family issues."i dont want to ellaborate so i stopped the family thing there. "She was really friendly. Then Jensen came up at nagselos sya.sinaktan nya ito right in my face. From then on, sinabi ko sa sarili ko na dapat ko syang protektahan. She does't deserve him."

"Hindi ko alam ang sasabihin ko."mahina ang boses nya at hindi pa rin tumitingin sakin.

"Then don't say anything" i touched her chin and angled her face foe her o look at me. "Don't think" We stared at each other "Just feel." i lowered myself and kissed her tenderly. My heartbeat sped. This, now, is just perfect. She didn't complain so i kissed her like it is my lifeline, and i can't get enough.

Alexia

Hindi ko talaga kayang makipagtitigan sakanya. Pakiramdam ko he can read me by just staring at me. When he kissed me, biglang nablangko ang utak ko. I just want to feel. Hindi naman sya ag unang nakahalik sakin but this is different.Parang may flavor, parang nakakaaddict na pagkain na ayaw mong bitawan. Parang may sariling buhay yung kamay ko na biglang humawak sa leeg nya, sa buhok nyang sobrang lambot.Parang labi nya.Parang marshmallow na ang sarap..did i just moan?

Napakalas ako sa paghahalikan namin at ginapangan ako ng hiya.Sa madilim na parke Alexia! Really? Nalito na ako lalo sa pinag gagawa ko.Gusto ko na lang magtatakbo palayo sakanya sa kahihiyan. Alam kong may nangyari a samin pero hindi ko na nga natandaan ang detalye ng mga yon.

"Wow" parang hindi makapaniwalang sabi nya.Napatingin tuloy ako sa mukha nya. His lips were swollen and super red parang ang sarap papakin. OMG Alexia! Anong kahalayan yan?! Tapos yung buhok nya, gulo gulo at parang galing sa. Jusme. What am i thinking? Think straight self! Hindi porket nasa tabi ka ng lalaking mahal mo.Stop! galit ako sakanya dapat diba? Bakit may mahal? Hindi ito pwede.

Napasigaw ako nung hinila nya ako palapit and i am now straddling his lap.I blushed deep red sa position namin. Lahat ng balahibo ko nagtayuan sa sobrang intimate namin. Hindi na ko makapag isip at parang nalalasing na ko sa ginagaw nyang paghalik. Bakit ganito yung pakiramdam? Hindi ko na nga alam kung pinipigilan ko ba sya o ano.Gumapang ang kiliti, kilabot na ngayon ko lang naramdaman. I shivered sa lamig and nagulay pa akong wala na yung dress ko at underwear nalang ag tumatakip sa katawan ko.

"Unfair!" yan lang ang salitang nasabi ko before i nipped his jaw and lick my way to his mouth. He groaned in my mouth before i pulled his shirt and tossed it somewhere in his car.

--_---------

Hahahaha syempre bitin! thank you sa mga nagbabasa ng story! Btw, yung bago kong story os Surrender.Nagdadalawang isip pa ko kung iuupload ko kasi fantasy-erotica ang genre nun.My bedscene na gagd chapter 1 e.hahaha naloloka ako iupload.