Babie lato I poezje

Przyjaciel

I twarz się zmieniła

i kolor paznokci

Platynowy rękaw

ciągnie się do łokci.

W jej pustym spojrzeniu

nie ma nic prócz ciszy

Dobrze, bo jej żalu

nikt już nie usłyszy.

Szuka więc ponownie

złego przyjaciela

Bo tych dobrych omija...

z przyzwyczajenia