Babie lato I poezje

gdybym umiała

Pokładam nadzieję w poranku

że osuszy łzy co spłakałam

W słońcu pokładam nadzieję

że odróżni co mam i co miałam

I posiadanym się zajmę

zwrócę swe oczy na światło

Dostrzegę to co je mroczy

a dostrzec winę nie łatwo

Gdy ujrzę twarz dobrze mi znaną

w tej twarzy tak obcej dotychczas

Zdobędę siłę by wrócić

na zmianę odważę się przystać

W poranku pokładam nadzieję

że odgoni mgiełkę zwątpienia

odnajdę bezpieczną przystań

na skraju gniewu, w dolinie cienia