မနက္မိုးလင္းေတာ့ မနက္စာအျမန္စားၿပီး ေက်ာင္းကိုသာထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
"ေဟ်ာင့္ ေနာက္က်လွခ်ည္လား''
ေဘးနားကခုံကိုဆြဲယူကာ ဖယိုဖရဲဝတ္ထားေသာေက်ာင္းအက်ၤ ီကို လက္နဲ႔ပြတ္သပ္ၿပီး ထိုင္လိုက္ေသာ မ်က္ျပဴးေကာင္။
မ်က္ႏွာႀကီးကလဲ က်ီးအာသီးလိုရဲတြတ္ေနတာဘဲ။ဘာေတြျဖစ္လာမွန္းမသိ ႏႈတ္ခမ္းထူထူႀကီးကလဲေပါက္ၿပီးေသြးေသးေသးေလးထြက္ေနသလားလို႔။
က်ေနာ့္အေမးစကားေတာင္ျပန္မေျဖေခါင္းႀကီးအတင္းငံု႔ေနတာေၾကာင့္ ေပၚေနေသာ လံုးတံုးတံုးအေမႊးငံုစိတို႔ထိုးေထာင္ေနတဲ့ ေခါင္းႀကီးကိုအူယားလာၿပီး ႐ိုက္ခ်ပလိုက္ေတာ့သည္။
"ဖက္''ဆိုၿပီးအသံထြက္လာၿပီးေနာက္
"ဘုန္း'' ဆိုၿပီးအသံက်ယ္ႀကီးထြက္လာသည္။ ဒိုင္းခနဲ မ်က္ျပဴးရဲ႕ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာ မ်က္ေစာင္းႀကီးအားက်ေနာ္လက္ခံရ႐ွိခဲ့လိုက္ေလသည္။
ဟားဟား ႏွဖူးကအာလူးသီးနဲ႔ မ်က္ျပဴးရဲ႕မ်က္ေစာင္း မရေတာ့ပု byun SeSeတို႔ေဂၚေနၿပီ။
"မင္းေမလင္မို႔လားဟ''
"ဟားဟား အူယားလို႔ပါကြာ ''
"ေလးဘဲအူယားေဟ်ာင့္''
"အဲ့ဟာက်ိက ယားလို႔မွမရတာ မင္းကလဲ ဘာျဖစ္လာတာလဲမင္းအေမေမ်ာက္ဖင္နီႀကီးရဲ႕ဖင္ထက္ေတာင္ရဲေနေသးတယ္မင္းအခြက္က''
"မင္းပေထြးလုပ္လိုက္လို႔႐ွက္ေနတာေလ ေလးလိုမွေအးေဆးမ႐ွက္ရဘူး ငါ**ေလး''
"မ႐ိုင္းသင့္ဘာေနာ္ ''
"မင္းဦးနဲ႔မင္းပ်က္ရင္လဲ မင္းဘာ့သာမင္းေအးေဆးေန ငါ့လာမရစ္နဲ႔''
"အမ္ ဘယ္လိုဘယ္လို သြားမင္းအဲ့အေပါက္ကို ႏြားႏို႔နဲ႔ေဆးၿပီး သေျပရြက္နဲ႔သုတ္ၿပီးမွငါ့ကိုစကားလာေျပာ ဖြဟဲ့လြဲပါေစဖယ္ပါေစ မင္းဘဲမင္းအေကာင္နဲ႔ပ်က္ ''
"ေလးဘဲေနာ္သား မင္းအေဖကိုမေန႔ကငါဦးနဲ႔ပ်က္ပါၿပီလို႔ေျပာတာ ဘယ္ကငါ့သားလဲဟ''
"Arrr အဲ့ဟာကေလ ဦးေပါ့ကြာ ငါမွျပန္မေခၚရင္ ေသပါေတာ့မယ္ေတြဘာေတြေျပာၿပီး အိမ္ကိုေရာက္ခ်လာတာေလ သိတယ္မလားငါ့ကိုဦးကသိပ္သိပ္ခ်စ္တာ သူမ်ားေတြလို ေပါက္ျပဲတဲ့အထိ မရက္စက္ဘူး''
