''သား......''
အိမ္ေသာ့ကိုအျမန္႐ွာၿပီး သားရဲ႕အခန္းတခါးထဲကိုအျမန္ဖြင့္ၿပီးအခန္းထဲဝင္လိုက္သည္။
ျမင္လိုက္ရသည့္ျမင္ကြင္းကထင္ထားသလိုမဟုတ္တာေၾကာင့္သကျပင္းယဲ့ယဲ့ခ်ကာ.....
''သား D.O. ေရာက္ေနတာလား''
''ဟုတ္ကဲဦး.....ခဏေနျပန္ေတာ့မွာ''
''အခန္းတံခါးေလာ့ခ်ၿပီးဘာေတြလုပ္ေနၾကတာလဲ''
''သားနားမလည္တဲ့ စာေတြကိုသူ႔ဆီက zapyaနဲ႔ ကူးေနတာပါ appa''
''arrr.....ေကာင္းတယ္ေကာင္းတယ္ သားေလးဗိုက္ဆာလာေရာေပါ့ ေအာက္မွာသားတို႔စားဖို႔appaျပင္ထားလိုက္မယ္ စာကူးလို႔ၿပီးရင္ ေအာက္ဆင္းခဲ့ၾကေနာ္''
''Nae appa''
''Nae ဦး''
appaဝယ္လာေသာ ပီဇာရယ္ ဘာဘယ္တီးရယ္ ႏွစ္ေယာက္သားမ်ိဳဆို႔ၿပီးသကာလ ဟိုမ်က္ျပဴးေကာင္ကဗိုက္ဝေတာ့ အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္ဆိုၿပီးျပန္သြားေလရဲ႕။
က်ေနာ္လဲဟိုကားေတြၾကည့္ရန္ appaကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီးအခန္းထဲဝင္ မီးပိတ္ၿပီးေစာင္ေခါင္းျမႇီးျခံဳ နားၾကပ္ေလးတပ္ကာ.........
ကေလးရဲ႕အိမ္မီးေတြအကုန္ပိတ္သြားၿပီဆိုကာမွ ကားထဲကထြက္ကာ ကေလးတို႔အိမ္ဝရံတာေပၚတတ္ၿပီး ကေလးအခန္း႐ွိရာကိုေျခသံေဖာ့ကာသြားလိုက္သည္။
ကေလးေလးေပါက္စနထဲက ကေလးဘယ္အခန္းမွာေနတယ္ဆိုတာသိသူမို႔ကေလးအခန္းမဟုတ္မွာကိုစိတ္မပူရ။
ကေလးအခန္းေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ ရင္တမမျဖစ္ေနရသည္။ဆိုဂ်ဴးေသာက္ထားေပမဲ့ စိတ္ကသိပ္မရဲ။
ဒီေန႔ခုန္အုပ္မယ္ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔တင္ လူပ်ိဳျဖန္းေလးလိုရင္ေတြခုန္ေနရသည္။ကိုယ္ကအစားခံရမဲ့အတိုင္းပင္။
ကေလးတံခါးေလးပြင့္သြားေတာ့ အလင္းေရာင္မ႐ွိတဲ့အခန္းေလးေၾကာင့္ ဖုန္းမီးကိုအားျပဳၿပီး ကုတင္႐ွိရာေနရာကိုထိုးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေစာင္ပံုေလးထဲအိပ္ေနပံုရသည္။
တကယ့္ကေလးေလးပါဆို။
ေစာင္ကိုအသာလွပ္ၾကည့္ေတာ့.......
