ကြၽတ္....ကြၽတ္....
"Eri ကိုယ္အိပ္ခ်င္ေသးတယ္ကြာ''
"ဟာ....Eri ဘာလို႔လ်ွာႀကီးနဲ႔လ်ပ္ေနတာလဲ''
"ဟင္.....viviကို.......ေခြးစုတ္ေလး သြားဆင္းဆင္း''
အု....အု.....
"ဗိုက္ဆာေနတာလား ViVi......arrr ၉နာရီေတာင္ထိုးေနၿပီ မင္းappaကမေကြၽးဘူးလား''
အု......အု.....
"Vi Viဘာလို႔ေဘာင္းဘီစကိုလာဆြဲေနရတာလဲ''
အု......အု
"ေအး အဲ့အု....အုဘဲလုပ္ေန''
"သားေရာအဆင္ေျပရဲ႕လား မေန႔ကဆူလိုက္တာအေတာ့လြန္သြားတယ္ အဲ့တာအေဖတစ္ေယာက္ရဲ႕ဂ႐ုဏာေဒါေသာေၾကာင့္ပါသားရယ္ appaကိုခြဲသြားမွာေၾကာက္လို႔ပါ''
ညထဲကသားေလးဘာမွစားရေသးမွာမဟုတ္ဘူး ငါမနက္စာသြားလုပ္ေပးအံုးမွပါေလ။
ေဒါက္~~ေဒါက္~~
"သားေရ.......appaဝင္လာခဲ့မယ္ေနာ္''
ေခ်ာက္......ကြၽီ......
အထဲကအသံလဲမျပန္ဘူး တံခါးေလာ့လဲမခ်ထားဘူး သား.....သားမ်ား.....မျဖစ္ဘူး
"ဟင္.......''
ေအးစက္စက္အိပ္ယာႀကီးသာ က်ေနာ့္ကိုႀကိဳဆိုေနေလသည္။ က်ေနာ့္ရဲ႕ခ်စ္လွစြာေသာ သားေလး.......က်ေနာ့္ကိုတစ္ေယာက္ထဲထားခဲ့ၿပီလား။
မေန႔ကအခန္းတံခါးေလာ့မခ်ထားမိတဲ့က်ေနာ့္ကိုက်ေနာ္ဘဲမုန္းရမလား။လစ္တဲ့အခ်ိန္ထြက္ေျပးသြားတဲ့ သားကိုဘဲစိတ္နာရမည္လား။
ေခါင္းထဲ ခ်စ္ရသူေနာက္တစ္ေယာက္ထားသြားတယ္ဆိုတဲ့ခံစားခ်က္က ဦးေႏွာက္ကေသြးေၾကာေတြကိုျဖတ္ေတာက္ေနသလိုပင္။
အရမ္းခ်စ္ရတဲ့သူမလို႔လားမသိ ဒီအေဖရင္ကိုစံုကန္ႏိုင္သလားဆိုတဲ့အေတြးေတြက ေအာ့ႏွလံုးနာမဆံုးဘဲ။
ဦးေခါင္းအတြင္းေပါက္ကြဲမႈႀကီးတစ္ခုျဖစ္သြားသလိုပင္ ျပင္းထန္စြာနာက်င္လာၿပီး တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ေမွာင္လာေသာအျမင္တို႔။ျပံဳးမိသည္ ဘယ္သူမွအနားမွာမ႐ွိၾကေတာ့တာ Eriဆီေရာက္သြားတာဘဲေကာင္းမည္ဟု။
