Καθόμουν οκλαδόν στο πάτωμα και κοίταζα από το παράθυρο την βροχή να πέφτει με δύναμη στο έδαφος και στα παράθυρα τον γειτονικών σπιτιών.
Και σκεψου πως για κάθε ψιχαλα που πέφτει αντιστοιχεί μια ανάμνηση.
Όταν η βροχή είναι ήρεμη φέρνει τις καλες αναμνήσεις.
Όταν όμως πέφτει δυνατά παρασέρνει και όλες τις κακές εκείνες αναμνήσεις, που για αρκετό καιρό ηταν καλά κρυμμένες...
Ακόμα δεν μπορω να πιστέψω πως αύριο πάμε Αγγλία είμαι τόσο ενθουσιασμένη.
Το κινητό μου με έβγαλε απο της σκέψεις μου που ξεκίνησε χτυπά.
Το πήρα στα χέρια μου και είδα πως είχα ενα μύνημα.
*Γιατί δεν μου είπες πως φεύγεις -Α* Ωχχ τον ξέχασα αυτόν
*Θα στο έλεγα σήμερα*
*Κλειώ. Σταματά φτανει πλέον.* τι εννοεί. Οκαυυ δεν θα κάνω τον κόπο να του απαντήσω.
Γαμω γιατι είναι τόσο ξεροκέφαλος αλλά και τόσο τέλειος ταυτόχρονα.
Η παραξενιά του είναι που με κάνει να τον θέλω, να θέλω να τον μάθω, ο αυθορμητισμός και η τρέλα του.
Καιι ναιι το παραδεχομαι άρχισα να νιώθω λιγα πράγματα για τον Άλεξ δεν μπορώ να πω ακόμα με σιγουριά αλλά ξέρω πως μου αρέσει.
Και δηλαδή τώρα είναι εκνευρισμένος μαζί μουυ? Οκαυυ σορρυ δεν μου είπες κανεις πως πρεπει να του τα λέω ολα.
Δεν μου είναι ΤΙΠΟΤΑΑ!
Πήγα μπροστά στην ντουλάπα και ξεκίνησα να φτιάχνω την βαλίτσα μου για αύριο. Θα είναι μια μεγάλη μέρα.
Μόλις τελείωσα άλλαξα ρούχα και φορεσα αυτά 👇:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Πήγα κάτω στην κουζίνα πήρα ένα μπολ και έφτιαξα δημητριακά.
Μόλις τελειωσα με το πρωινό. Πήρα κλειδιά και χρήματα και ξεκίνησα να πηγαίνω στο σπίτι της Εβίτας.
YOU ARE READING
Ο Αναρχικος
Science Fiction"ΟΧΙ ΜΗΝ ΤΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΚΟ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ" "ΣΥΓΝΩΜΗ ΜΙΚΡΗ ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ" λέει και πατάει την σκανδάλη του όπλου "ΟΧΙΙΙ ΑΛΕΞ" λέω και τρέχω κοντά του βάζω το κεφάλι του πανω στα πόδια μου και πιεζω το στήθος του για να εμπόδισω το αίμα. Τα ματι...
