Sweaters and chocolate: a Remus Lupin Fanfic

6) Remus

Versteend blijf ik op mijn plaats zitten. Het was dus waar wat James me vertelde.
De hele klas staart naar me. Hier en daar fluisteren wat mensen.
Ik word rood en kijk James fronsend aan. 'Moet ik...?'
Hij rolt met z'n ogen. 'Jemig Moons, ik weer dat je niet veel ervaring hebt met de liefde, maar kom op!'

Ik knik en sta op. Dan kom ik tot een realisatie en ga snel weer zitten.
'Ehm Prongs?'
James kijkt me geïrriteerd aan. 'Ben je nou nog niet weg?!'
'Ik ben Prefect, weet je nog. Dit is heel onverantwoordelijk.'
De ogen van James beginnen te glimmen en hij kijkt Sirius ondeugend aan.

'Hé Padfoot!' schreeuwt hij hard. 'Vangen!'
Sirius kijkt om en James gooit een klein pakketje naar hem.
Sirius probeert het te vangen maar het mislukt.
Het pakketje valt op de grond en het lokaal wordt gelijk gevuld met een verschrikkelijke stank.

'Wat is hier aan de hand?! mevrouw Stronk staat met haar handen in haar zij in de deuropening.
'Vooruit, iedereen naar buiten!' zegt ze boos.
Mijn klasgenoten rennen het lokaal uit en ik realiseer me dat dit mijn kans is.

Ik pak mijn tas en ren naar buiten. Zonder na te denken ren ik naar de plek waar ik Sarah voor het eerst heb gezien: de steiger bij het meer.

Helemaal buiten adem kom ik er aan. Daar zit ze. Haar gewaad is doorweekt en haar ogen zijn rood.
Pas als ik stil sta merk ik hoe koud het is. Ik wacht even tot ik weer op adem ben en dan loop ik rustig naar haar toe.

'Hé.' zeg ik zacht als ik achter haar sta. Verschrikt draait ze zich om. 'Oh, hé.' zegt ze terwijl ze de tranen uit haar ogen veegt.
'Mag ik naast je zitten?' vraag ik voorzichtig. Ze haalt haar schouders op. 'Sure.'
Ik neem plaats op de natte steiger en samen kijken we een tijde stil naar het uitzicht.
Aan de andere kant van het meer staat Hogwarts. In de regen ziet het eruit als een silhouet.

Ik haal diep adem en zeg: 'wat een rotstreek van Jane.' Ze knikt. 'Daarom vertel ik haar niets meer.'
'Ja dat begrijp ik.'
Ze glimlacht. 'Ik wilde het je vertellen. Alleen niet op deze manier.'
'Ik wilde het jou ook vertellen.' Ik kijk haar aan.

Ze wendt haar blik af van het meer en staart me aan. 'Echt?' vraagt ze onzeker.
Ik glimlach. 'Ja echt. Al vanaf het derde jaar.'
Ze keek me ongelovig aan. Ik wendt mijn blik af en kijk weer naar het meer.
Voorzichtig schuif ik mijn hand in de richting van die van haar en schuif iets dichter naar haar toe.

Ze legt haar hoofd op mijn schouder. Ik sla mijn arm om haar schouders en pak met mijn andere hand haar hand.
Zo blijven we een hele tijd zitten in de regen. Kijkend naar Hogwarts. Volgens mij heb ik me nog nooit zo gelukkig gevoelt.