Sweaters and chocolate: a Remus Lupin Fanfic

14) Remus

Honderden gedachten razen door mijn hoofd.
Waar gaan we heen? Hoelang moeten we nog lopen? Waarom zijn we in het bos?

Ik ben al een paar keer eerder in het bos geweest. De eerste keer was in mijn eerste jaar, samen met James, Sirius en Peter. Sirius had James uitgedaagd om naar het bos te gaan en een Terzieler te vinden.
James rende het bos in en wij renden met z'n allen achter hem aan.
Na een paar uur rond te hebben gelopen zijn we weer terug gegaan: het was James niet gelukt.
Later die avond zijn we terug gegaan, met de onzichtbaarheidsmantel. Pas toen de zon weer opkwam had James er een gevonden, hij weigerde terug te gaan voordat het hem gelukt was.

Als we van de bosrand weg zijn sla ik de mantel af. 'Waar gaan w-'
'Ssst!' Sist Sarah. 'Er zijn hier gevaarlijke wezens!'
Ik lach. 'Helemaal niet joh! Dat valt hartstikke mee!'
'Hoe weet je dat?'
'Nou, eh, ik ben hier eerder geweest.'
Sarah stopt met lopen. 'Wanneer dan?'
'Oh, een paar keer.'
'Dat zo is gevaarlijk!'
Ik glimlach. 'Dumbledore laat het gevaarlijk klinken!'
'Echt?'
'Ja! Ik wil het je best laten zien hoor!'
Sarah schud haar hoofd. 'We moeten naar Jane.'
Ze pakt mijn hand en we lopen dieper het bos in.

Na een kwartier blijft Sarah staan. 'Volgens mij is het hier.'
Ik kijk haar verward aan. 'Weet je het niet zeker?'
'Nee. Jane had het me verteld, en wilde me meenemen, maar ik durfde niet.'
Ik begin te lachen. 'Awh, Saartje toch.'
'Ik was dertien! Hoe moest ik weten dat het verboden bos niet gevaarlijk was? Niet iedereen is zo dapper, ik zit niets voor niets niet in Gryffindor!'
'Oké, sorry.' Ik trek haar tegen me aan en geef haar een kus. 'Nou, laten we Jane zoeken.'
Sarah knikt. 'Volgens mij had ze het over die boom.' Ze wijst naar een dikke eikenboom een paar meter van ons vandaan. 'Kan je hier misschien vijf minuten wachten?' Ik knik.
Ze loopt er naar toe en raakt met haar linkerarm de stam aan. 'Nullum Doloram.' Ze doet haar ogen dicht.
Verward kijk ik naar haar. Wat is ze aan het doen?
Opeens is ze weg. Geen langzame vervaging, geen knal, zoals bij het verschijnselen. Gewoon weg.