Bu kitapta; Umudun, azmin ve çabalamanın sonucunda gelen zaferi okuyacağız.
Asla umud etmekten vazgeçmememiz gerektiğini göreceğiz. Her zaman umutlu olup, kararlı adımlarla hedefe yürüyerek, başarılı olunabileceğini göreceğiz.
O, Akasya Makbule Öztü...
Merhabalar... O güzel oy ve yorumlarınızı eksik etmezseniz çok sevinirim. 🙏
Keyifli okumalar... 🌿
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazen sizin de kafanızı yukarı kaldırıp, 'Allah'ım neden ben?' dediğiniz oldu mu?
Benim oldu. Hem de çoğu zaman öyle oldu. O anlar ciddi ciddi, 'Sorun bende mi acaba?' diye düşünsem de, ne ben, ne de etrafımda ki insanlar normal değildi. Bu yüzden her olanı anlayışla karşılamak gerekiyordu. Bende öyle yapıyordum artık.
Salona girdiğimiz de evdeki sessizliğin nedeni anlaşılmıştı.
Annem bu sefer bir sürü tütsü yakmış, yoga yapıyordu!
Cidden bu kadının azmine hayrandım. Hayır yani bilmem kaç yaşında kadınsın, otur örgü ör, dantel yap. 'Benim bir kızım var' diye çeyiz yap.
Ama yok! İlla başka şeylerle uğraşacaktı. Etrafta kokulu mumlar ve duman vardı. Ah annem televizyonda gördüğü herşeyi yapmak zorunda mıydı?
Murat'la yüzümüzü buruşturup birbirimize baktık. Murat kısık bir sesle, "Anacım?" diye tereddütle konuştu.
Annem gözlerini açıp sessizce, "Ommm... Hoşgeldiniz yavrularım. Ommm..." diyerek tekrar gözlerini kapattı.
Ağzımız açık, ayran budalası gibi bakakaldık birbirimize. Ben kendime gelip, "Annecim hayırdır, yine nereden esti bu?" diye sordum. Ardından kendimi koltuğa bıraktım.
Annem, "Şurada stres atıyorum çocuklar, sessiz olun. Ommm." diyerek bizi takmadığını gösterdi.
Murat gelip kolumdan tutarak beni kaldırdı koltuktan. "Kalk abla, biz mutfağa gidip yemek yiyelim. Anam zaten bizi takmıyor." dedi alınmış bir sesle.
Bende alındığımı belli ederek, "Gidelim canım kardeşim." Anneme yandan bir bakış atıp, "Ben yemek yapıp seni doyururum." dedim.
Bunun üstüne annem gözlerini açıp, "Akasya yavrum dolapta yemek var. Isıt kardeşinle yiyin. Ommm." deyip tekrar gözlerini kapattı.
Annem öyle yapınca kalkıp, bize yemek verecek zannetmiştim. Ama malesef Candan Sultan bizi hayal kırıklığına uğratmıştı. Neyse diyerek Murat'la mutfağa girdik. Yemeği çıkarıp ısıttım.Karnımızı bir güzel doyurduktan sonra, ben bulaşıkları makineye yerleştirdim.Hamaratlığımıkonuşturdum yine.
