16

329 46 12
                                    

Terbaik Untuk kau | 16
°°°

"Awak! Yoongi, awak dah salah faham ni!" Aku merangkul lengan milik Yoongi tapi Yoongi sebaliknya merentap kasar. Kali pertama, dia buat macam ni dekat aku.

"Salah faham apa? Dah terang lagi bersuluh yang awak datang sebab nak jumpa Namjoon bukan jumpa saya. Kesal betul. Patutlah tak halang saya masa saya nak pergi tu. Rupanya awak dalam diam bercinta balik dengan Namjoon. What the... Ah! Balik sana!" Tengking Yoongi dengan amarah yang membuak-buak. Aku kelu.

"Awak salah faham! Saya datang bawa makanan untuk awak. Jangan cemburu melampau-lampau. Hakikatnya benda tu makan diri awak balik. Namjoon baru je berhenti tepi saya. Tolong, Jae rindu awak. Saya nak keluarga saya balik. Abang, kalau tak nak fikir pasal Jaehyu. Fikirlah pasal saya." Aku merintih di hadapan Yoongi. Tangan Yoongi aku raih namun ditariknya kasar.

"Sandiwara tu buang tepi. Saya tahu saya ni bukan jutawan macam Namjoon, saya tahu saya ni hodoh bukan macam Namjoon. Siap ada lesung pipit. Saya tahu saya tak layak untuk awak. Kalau cinta saya kurang, cakap! Saya boleh tambah. Tak payah cari lain." Aku ternganga. Tak pernah lagi aku bezakan dia dengan Namjoon. Apa yang dah jadi pada Yoongi?

"Hei Yoong? Kau ni dah kenapa? Asal cakap macam tu dekat wife kau." Hoseok menyampuk setelah lama mendiamkan diri. Aku tertunduk.

"Demi Tuhan, saya sayangkan awak! Saya datang nak jumpa awak. Nak berbaik dengan awak! Awak ni dah kenapa Yoongi? Sampai hati awak tuduh saya macam tu." Tak dapat ditahan, air mata jatuh membasahi pipi.

"Dah penat saya berlembut dengan awak. Baliklah. Hati saya masih sakit dengan semua ni. Jangan ganggu saya lagi. Kenapa saya buta untuk tengok benda tu?" Yoongi meninggalkan aku yang sudah terduduk kaku.

"K..kau jaga diri. Aku kena kejar Yoongi. Dia kalau panas baran bahaya dekat orang lain." Hoseok pula meninggalkan aku seorang diri. Yoongi apa salah saya?

Tiba-tiba ada satu sapu tangan dihulurkan oleh seseorang. Aku pandang gerangan itu.

"Awak buat apa dekat sini, Namjoon?" Aku sambut sapu tangan tersebut lalu aku kesat air mata yang sudah hampir kering. Tak guna menangis. Yoongi takkan datang balik.

"Saya datang untuk temankan awak. Jom, saya bawa awak tenangkan diri." Aku menggeleng laju tanda tidak mahu.

"Awak tak nampak ker apa yang dah berlaku? Itu semua sebab awak. Kenapa datang pada saya? Awak tahu tak, Yoongi dah salah faham. Kalau awak masih ingat saya ni sahabat, please... Tolong cakap dengan Yoongi yang kita tak ada apa-apa." Rayu aku penuh simpati.

"Saya akan bantu. Don't worry. Sekarang ni awak atau saya tak boleh bersemuka dengan Yoongi. Kalau saya jumpa dia, keadaan akan jadi huru-hara. Tunggu sehari dua, hati dia akan tenang balik. Kita semua kenal dia, bestfriend dari sekolah."

"Macam mana kalau dia terus-terusan anggap saya ni curang. Saya tak nak. Alasan apa lagi yang harus saya bagitahu pada anak saya. Dia bukan bodoh."

Namjoon membangunkan aku daripada duduk. Bahu aku dipegang kemas. Aku tolak sedikit pegangannya.

"Saya masih bersuami. Jangan sentuh saya."

"Sorry. Hmm.. Kita pergi makan. Lepas tu ambil anak awak. Balik, awak tenangkan diri. Lepas sehari dua, kita jumpa Yoongi depan-depan."

Aku senyum kelat. Mujur Namjoon baik hati menolong aku. Dia balas senyuman aku semula.

To be continue...

Saya cuba memberi watak baru kepada Yoongi. Walaupun dia marah, dia still bahasakan awak saya. Tengking-tengking pun sejuk je tengok😂

Terbaik Untukku ◎ yoonghyoWhere stories live. Discover now