KALBİMDE MÜEBBET

SADECE BANA ÖZEL SANMIŞTIM "1. Bölüm"

Balım, baba sevgisi görmeyen bir kızdı. Babasının sevdiği başka bir kadın vardı. Annesi bunu bilmesine rağmen ayrılamadı ondan, babası onu sevmesede seviyordu annesi, hemde çok fazla... Balım büyüdükçe babasının sevgi diye dile getirdiği şeyin sadece hevesten farkı olmadığını anladı. Çok geçti ama sevdiği kadın hayata gözlerini yumunca babası da iş yerinde tek bir kurşunla hayatına son vermişti. Annesi'nin ki saf sevgiydi. Bundan o kadar emindi ki onu bırakıp gelmek istememişti. Göründüğü kadar çocuk değildi Balım, olgun biri yatıyordu içinde bunca acıdan sonra kelimelere sığınmıştı. Kitaplar hazinesi olmuştu. Annesi iyiydi. Hemde fazla iyiydi. Bu onu ürkütsede fazla takmamaya çalıştı. Babasına kızgın olmadı hiçbir zaman zordu evet ama herkesin doğru sandığı bir yanlış vardır hayatında, babasınında olmuştu. Kendi cezasını yine kendi kesmişti. Zordu sevilmemek annesi başarabilmişti. Hayatında güçlü bulduğu, olmak istediği ve benzemek istediği tek insan annesiydi. En çok istediği şey başına daha fazla ne getirecek habersizdi Balım, bu yol onu nereye sürüklüyordu.

Sessiz sedasız geçen otobüs macerasından sonra nihayet hayalini kurduğu şehir'e varmıştı. Eskişehir, burayı kazanamamış olsa bile gelip gezicekti ama istediği olmuştu. Önceden tanıştığı iki arkadaşıyla aynı evde kalıcaktı. Balım eşyalarını yerleştirip iş aramaya koyuldu. Annesinden yardım isteyemezdi. Herşeyin farkındaydı. Ayaklarının üstünde durması gerektiğini biliyordu. 2 gün boyunca durmadan gezdi. İş aradı. Son anda ümidini kesmişken tatlı şirin bir kafe gördü. Kafe'nin ismi de dikkatini oldukça  çekmişti. "Kalbimde Müebbet" hayatında ilk defa bu tarz bir kafe ismi görmüştü. Burada çalışmaya kabul edilmesede sık sık geleceği kesindi. Kafe'den içeri girer girmez sıcak bir ortam karşıladı onu ve gülen gözlerle ona bakan kendi yaşıtlarında bir kız, iş için konuşmaya gelmişti ama bu kız ona başka şeyler anlattırıyordu. İçeri müşteri geldiğinde servis yapıp hemen geliceğini söyledi. Balım Neslihan'ı çok sevmişti. Farklı bir enerjisi vardı. Sonunda Neslihan geldiğinde artık konuya girdi.

"Neslihan buranın sahibi sanırım sensin ben part time iş arıyorum acaba burda bana uygun bir iş var mı?"

"Burası benim evet arada sırada abim gelir. Burayı seneler önce annem ve babam işletirdi. 2 sene önce ben ve abime bıraktı babam, genellikle ben kalıyorum burada, zaten gastronomi tutturdum. Hala şaşırıyorum. Abim çok fazla uğramaz. Sanırım yine çok konuştum. Evet seni işe alıyorum."

"Buranın ismini annen ve baban mı koydu? Çok dikkatimi çekti girerken."

"Hayır abim koydu. Babam bize devrettikten sonra abim değiştirmek istedi. Ben baya karşı çıkmıştım. Annemin koyduğu ismin kalması taraftarıydım. Oldukça da tartışmıştık hatta bu yüzden, böyle kafe ismi mi olur diye çok üstüne gitmiştim ama şuan iyi ki abimi dinlemişim diyorum."

"Kaç yaş var abinle aranızda?"

"Sadece bir, zorla abi diyeceksin diye diretince sonuç bu, sadece kızdığım zamanlar Emre diye hitap ediyorum."

"Anladım ben istersen yarın hemen başlayayım. Okulum'un açılmasına da bir hafta var zaten o sürede de buraya alışmış olurum. Uyar mı sana?"

"Uyar tabiki. Yarın zaten bir doğum günü partisi olacak. Emre'de gelecekti. Sende olursan işin içinden çabuk sıyrılırız."

"Saat kaçta geleyim patron."

"Sabah 8 de burada ol. Parti bitince de çıkarız zaten, sende yeni gelmişsindir yerleşirsin. "

"Tamam o zaman görüşürüz"

Balım tam kapıdan çıkacakken biriyle çarpıştı. Adam'ın kendinden oldukça büyük bir cüssesi vardı. Kafası şişti mi acaba diye kontrol etmek istedi. Canı acımıştı.