Viktor
Altijd als ik alleen een middagdienst heb drink ik van tevoren nog even een koffie, gewoon zwart, ik houd niet van gedoe.
Zoals altijd zit ik aan de bar in een soort koffietent. Ik maak een praatje met de barman en drink mijn koffie, niets aan de hand.
Ik hoor de deur opengaan en het belletje rinkelt. Er komt een vrouw 2 stoelen van me verwijdert zitten.
'Wat mag het zijn?' vraagt de barman.
'Koffie, asjeblieft'
'Iets erin?'
'Nee gewoon zwart, ik houd niet van gedoe'
'Komt voor de bakker, oh nee haha, ik moet natuurlijk zeggen; komt voor de barman!'
De barman wacht op een reactie van de vrouw, die al in haar boek is gedoken. Ze kijkt op,
'Sorry, had je het tegen mij?'
'Nee, sorry. De koffie komt eraan.'
Ze knikt en duikt weer in haar boek. Ik glimlach naar het mens.
De barman druk op wat knoppen van de koffiemachine en richt zich dan weer op mij.
'Dat ging niet helemaal soepel he?' ik grinnik.
Hij kijkt naar de vrouw, maar die lijkt niet op ons te letten.
'Nee niet bepaald, terwijl het gewoon een keigoede grap was'
'Sorry maat, maar ik geef haar geen ongelijk. Ik zou ook geen aandacht besteden aan iemand die net zo'n grap heeft gemaakt, terwijl ik gewoon zwarte koffie wil'
Hij geeft haar de koffie en ze kijkt hem kort aan, maar haar boek is echt veel interessanter dan zijn aanwezigheid.
'Ach man, het is gewoon zo'n arrogant kutwijf met kapsones, ken ze weinig aan veranderen' fluister hij.
'Yo het is wel een klant gozer'
'Ik ben gewoon niet zo goed in blauwtjes lopen ouwe, ik haat het.'
Ik lach en we praten nog wat. Wanneer ik mijn laatste slok naar binnen gooi en mijn kop neer zet doet iemand anders dat tegelijkertijd.
'Sorry, maar dit kapsones hebbende arrogante kutwijf wil graag betalen.'
Ik verslik me in mijn slok en de barman tegenover me bloost.
'Tuurlijk, sorry daarvan, het is 2, 95'
Ze betaald en pakt haar spullen. Ze draait zich nog even om voor ze wegloopt. 'Ach je hebt hard een beurt nodig, dat kan iedereen een keer gebeuren' Ik schiet in de lach en dan loopt ze weg.
'Dude, dit was niet zomaar een blauwtje, dit was een persoonlijke aanval.'
Ik kijk naar hem en hij kijkt verbaasd, een beetje boos, maar vooral shocked. Ik leg mijn 3 euro neer en na een laatste succes-wensing ga ik er ook vandoor.
Glimlachend loop ik over de straat, wat een geweldige vrouw, heerlijk die zekerheid. Laten we eerlijk wezen, de barman in kwestie was nou niet per se subtiel.
Ik loop naar het treinstation. Ik heb wel een rijbewijs en ook een auto, maar mijn auto staat nog bij het kantoor, want ik ben gisteren met de trein naar huis gegaan. Soms heb ik gewoon even zin om onder de mensen te zijn, en dat kan in de trein, en gisteren was zo'n moment.
Zodra ik het perron op loop staat de trein er al, keurig op tijd. Ik loop de trein door naar een geschikt plekje en zie dan een vrouw zitten.
Verrek.
Het is de vrouw van de bar net. Weer met haar boek.
Ik ga er tegenover zitten en ze kijkt niet op of om. Ik kijk goed naar haar gezicht. Klein, maar niet slank. Weinig make-up. Ze heeft een muts op, het is echter koud. Lange lichtbruine lokken komen onder de muts door. Stijl, maar dik. Ze heeft haar aandacht gericht op het boek, maar volgens mij heeft ze blauwe ogen. Of groen. Iets in die richting. Nek kan ik niet zien, sjaal. Een winterjas, geen idee wat er onder zit. Spijkerbroek, groene sokken, roze all stars.
'Kan je het zien?'
Ik kijk geschrikt omhoog. Ze zit nog steeds in haar boek.
'Hoe weet je dat ik keek?'
'Je keek niet subtiel'
'Hoe kijk je subtiel?'
'Zoals ik kijk'
'Jij kijkt helemaal niet'
'Nee' ze glimlacht, nog stèèds in haar boek. 'Je hebt zwart haar, goed kapsel, donkere ogen, een moedervlek op je rechter, nee linkerwang. Je hebt een jas aan maar daar onder iets wits, dus je doet iets in de gezondheid vermoed ik. Je hebt prima kledingsmaak, probeert niet op te vallen. Je hebt zwarte sokken in je donkere gympen, maar toch zijn de sokken niet van hetzelfde paar. De een is een merk de ander van een goedkoper merk, maar dat interesseer je niet, of je weet het niet. '
Ik zit stomverbaasd te luisteren.
Nu pas kijkt ze me aan. Nog steeds niet eens over de oogkleur.
'Ik kijk niet, ik zie'
'Jeetje, het is bijna eng'
Ze klapt haar boek dicht en kruist haar benen, haar wenkbrauwen gaan omhoog.
'Vertel, waarom ben je hier, nu, nadat je net koffie hebt gedronken'
'Ik ga naar mijn werk, voor mijn werk drink ik graag koffie'
'Wat doe je'
'Wijkverpleging, gespecialiseerd op longkunde'
'Weet ik'
'Hoe?'
'Longkunde wist ik niet, de wijk wel.'
'Door mijn witte schort?'
'Dat kan een dokter of ziekenhuis verpleegkundige ook dragen.'
Hoe wist je het dan! Ze ziet mijn verbazing en glimlacht.
'Je komt op voor anderen, je kwam net op voor mij met die barman. Je bent bescheiden, onzeker bijna. Je kijkt, hèèl erg, maar niet respectloos. Je gaat met de trein naar je werk, terwijl je wel een auto hebt.'
'Daaruit weet je dat ik in de wijk zit?'
'Nee, je had het me verteld'
'Jees! Haha. Ik dacht dat je helderziend was ofzo haha.'
Ik zucht, ik weet niet wat ik van deze vrouw moet vinden, dat heb ik nooit.
Het volgende station wordt omgeroepen.
'Hier moet ik eruit'
'Ik moet nog 2 haltes, mag ik je nummer?'
Ze grinnikt.
'Sure'
Ik ontgrendel mijn telefoon en zie Aim. Ik glimlach en twijfel. Dan open ik mijn contactenlijst en kijk ik haar aan.
'06........'
Ik glimlach, ze pakt haar spullen en staat op als de trein stilstaat.
Ze draait zich wederom weer om. 'App je me niet te veel? Dat zou je vriendin niet leuk vinden denk ik' Ze stapt de trein uit en loopt weg. Ik zit verbijstert in mijn stoel. Wat een vrouw. Wat is ze apart. Bijzonder. Speciaal. Nieuw. Verder heb ik geen idee wat ze is, maar ik heb een gevoel dat ik me gelukkig mag prijzen dat ik haar heb ontmoet.
