Viktor
'Hee helderziende'
17 minuten geleden stuurde ik haar een bericht. Nog steeds geen antwoord. Ik word gek, het is toch ook fucking raar dat ik als een hopeloos hoopje zit te wachten op een bericht van een vrouw, terwijl ik er zelf al een heb. Nou ja, geen vrouw, maar vriendin dan.
Hopend dat ze niet beledigd of geïrriteerd is ga ik aan het werk.
Het is vandaag eigenlijk een vrij normale middag, wat oogdruppels hier en daar en een paar toiletbezoeken, the usual.
De middag gaat snel voorbij en voordat ik het weet zit ik in mijn auto op weg naar huis. Ik heb geen zin om naar huis te gaan. Ik heb geen zin in Aim vandaag, ik houd van haar, maar ik heb er gewoon even geen zin in. Geen zin in gezeik, het is allemaal goed bedoelt en ik stel haar graag gerust, maar vanavond gewoon even niet.
Misschien heeft het wel te maken met mijn onbeantwoorde appje naar haar. Nee, niet misschien. Het heeft er absoluut mee te maken. Niet dat ik in haar mijn volgende vriendin zag of zo, maar ik dacht dat ik het nog kon. Het versieren en het collecten, ik dacht oprecht dat, ondanks mijn vriendin, ik het nog in me had.
Ze wist dat ik een vriendin heb, terwijl ik niets had gezegd. Zie ik er dan oprecht uit als een bezet iemand? En is dat dan positief of negatief? Wil ik wel bezet zijn door Aim in plaats van door haar?
Nee!
Ik mag niet zo denken, ik houd van Aim. En ik weet niet eens haar naam.
Thuis.
'Hee Aim, ik ben thuis!'
Ik hoor stappen onderweg naar mij, en ik voel me neutraal.
'Hee schat, eindelijk!'
Ze knuffelt me en geeft me een kus. Ze is altijd eerder thuis, als ik een middagdienst doe. Ze geeft les in groep 5 van de basisschool. Dus strakke tijden en ze is in principe altijd half 5 thuis. Het is nu half 6. Ze merkt mijn afwezigheid niet, ik ben nooit kei enthousiast, om niets eigenlijk. Ik ben gewoon niet een heel uitbundig persoon. Als ik bij je thuis kom en samen met je woon, moet dat genoeg teken zijn dat ik van je houd. Ik hoef het dan niet nog 1000x te zeggen op een dag. Dat is gewoon een beetje hoe ik in elkaar zit.
Toch houdt ze van me, ze is onzeker, maar kei lief. Ze kent me soort van, en ze doet haar best. En je best doen is voor mij ruim voldoende.
We eten soep 's avonds en hebben geen seks, ze is moe, komt mij prima uit. Normaal zou ik balen want ik heb nou eenmaal behoeften, maar vanavond zijn mijn behoeften niet aan haar verbonden. Dat is slecht, i know, maar het is gewoon zo.
Ze slaapt al en na wat nadenken en wakker liggen besluit ik ook maar te gaan slapen, net wanneer ik weg zak, zie ik mijn telefoon oplichten.
'Hee zuster'
