ILLEGAL [ Kim Taehyung ]

Yeni Kararlar

"Yuri'nin Japon Veliaht Prens'iyle evlenmesi lazım."

"Neden?" Prens Yoongi, Babasının sözlerine karşılık olarak tekdüze bir ifadeyle sorduğunda aldığı cevaba kısa bir kıkırtı bırakmıştı.

"Japonya ile anlaşma yapmamız lazım ve iki ülkenin menfaati için bu gerekli."

"Neden kendi menfaatlerini düşündüğünü söylemiyorsun baba? Annemi de sana zorla mı verdiler?" Kral, oğlundan duyduğu bu ahlak dışı cümleyle kıpkırmızı kesilirken, tükürürcesine bağırmıştı.

"Seni hadsiz! Karşında Kral varken nasıl böyle konuşabiliyorsun?" Teni solgun olan Prens sıkıntıyla nefes vererek oturduğu yerden kalktığında kapıya yönelip durarak tekrar babasına dönerek konuştu.

"Yuri Veliaht ile evlenmeyecek. Ya bu çıkarlarınıza Yuri'yi karıştırmazsınız, ya da da bütün anlaşmaları iptal eder ve Japonya ile savaşa sürükleniriz. Siz kararınızı verin, sevgili babacığım." Sözlerini söyler söylemez sürgüsünü çekerek açtığı kapıdan sessizce çıkıp gitmişti.

Yanlışlıkla bu saray hayatının içine doğmuş gibi hissediyordu ve eğer kız kardeşi olmasa, bir saniye bile durmazdı burada. Fakat Yuri'nin ona ihtiyacı vardı. Ve diğerlerinin de...

~~~~~~~~~~~~°~~~~~~~~~~~

Saray bahçesinde garip bir telaş hakimdi. Yuri'nin nedimesi, koşar adımlarla sarayın içine girdiğinde, hekim odası bayram havasını yaşıyordu.

"Hyung! Ah Tanrı'ya şükür ki iyisin." Genç asker Jungkook sevinçle abisine sarıldığında, iyileşmesine rağmen hâlâ yaralı olan genç öksürüklere boğulmuştu.

"Jungkook-ah, henüz o kadar da sağlam değil, o yüzden sakin ol." Genç hekim SeokJin, küçük olanı uyardığında ancak geri çekilebilmişti.

Zaten esmer olan yüzü hastalıktan daha da solan genç asker, konuşmayı unutmuş gibi bakıyordu etrafına, sanki bir şey arıyormuşçasına. En son, öldüğünü hissederken yere yığılmıştı ve yaşayabileceğini düşünemeden gözleri kapanmıştı. Hatırladığı tek şey buydu, nasıl yaşadığını merak ediyordu. Başında bekleyen bedenlerde gezdirdi fersiz gözlerini. Sarayın baş hekimi, oğlu SeokJin ve saraydaki en yakını Jungkook. Artık başka kimsesi de kalmamıştı zaten. En azından o böyle düşünüyordu.

Dolan gözleriyle, bir askere zıt düşen görüntüye sahipti şu an fakat bu olanlar onu fazlasıyla yıpratmış, hassas bir ruha çevirmişti.

"Ben Jimin hyunga haber vermeye gideyim, meraktan ölmüştür artık.." Jungkook gülümseyerek konuştuktan hemen sonra hızlıca odayı terk ederken, Taehyung aklına gelen şeyle usulca kolunu kaldırıp parmağına bakmak istemişti. Sargıda olan parmağını gördüğünde gözleri açılmış fakat konuşamamıştı.

"Parmağın iyi, Taehyung. Merhemleri düzenli olarak kullanınca tamamen kullanabileceksin." Baş hekim babacan bir tavırla konuştuğunda, Taehyung dudaklarını aralamış dikkatle onu dinliyordu. O sırada açılan kapıdan sırayla içeri giren bedenleri gördüğünde şaşkınlığını ifadesine sığdıramamıştı. Bunun üzerine baş hekim ve genç yaşta hekim olmayı başaran oğlu kapıya dönüp baktıklarında, içeri girenleri görünce eğilip saygıyla selamlayarak geriye çekilmişlerdi.

"İyi mi?" Kral baş hekime bakarak sert ifadesiyle konuştuğunda, baş hekim cevap vermeye başlamıştı.

"Parmağındaki kırığın kaynaması gerek. Büyük bir kısmı kan toplayarak morarmış fakat kuzey yamaçlardan toplanan şifalı otlarla yaptığım merhemle zamanla iyi olacaktır. Zehirlenmesi de geçti ve daha iyi." Kral baş hekimin konuşmasına karşın başını anlamışcasına salladığında, Taehyung nutku tutulmuş bir şekilde bakmaya devam ediyordu. Bütün bunları kendisine yaptıran adam, karşısında kendini ziyarete gelen adam olamazdı..