Karanlık

4 (Kumsal)

Kuzeyden:

Neden olduğunu bilmiyordum ama Hayat diye bir kadının peşine taktırılmıştım, üvey babam  'Kerim' tarafından. Ondan nefret ediyordum ama onun açığını yakalamak için onun etrafında olup yaptığı işleri öğrenmem gerekirdi. 

Babam  bir mesajla beni yanına çağırmıştı. Bir iş var ama biraz sıkıntılı olacak demişti. Bende tamam deyip kızın peşine takılmıştım. Aslında beni fark etmemesi gerekiyordu ama mezarlıkta arkadan beni görmüştü. Ölen kızın babasıydı. Kız kendini harap etmişti. Onu öyle ağlarken gördüğümde içimde bir şeyler kopuvermişti. Ama yinede sevememiştim onu anlamsızca. Kadının babasının ölümünde de babamın alakası vardı ama henüz öğrenememiştim. Yakında öğrenirdim nasılsa. 

Kadın cenazeden sonra şehir dışına çıktı. Kaldığı otelden çıkıp kumsala gitti. O bir şezlonga uzandı bende biraz arkasında yerde, kumların üstüne oturdum. Karnım biraz acıkmıştı, bende büfeye gitmek için ayaklandım. Bir sigara yakıp paketimi ve çakmağımı yerde bıraktım, kumsalda pek kimse yoktu zaten. Büfeden bir şeyler alıp  geldikten sonra çakmağımı koyduğum yerde çakmak yoktu. Bir an o kadının alabileceğini düşündüm ama ona doğru baktığımda yerinden hiç kıpırdamamış gibi duruyordu. Ayrıca benim çakmağımı neden alsın ki?

Bir süre sonra uykum gelmeye başlıyordu. Onun da uykusu gelmiş gibi duruyordu. Sanırım uyumuştu. Aniden ona gidip bakma isteği uyandı içimde. Bir anda kalkıp yanına gittim. Yattığı şezlongun yanına dizlerimin üstünde oturdum. Uyurken çok huzurlu görünüyordu. Yüzünde hafif bir gülümseme vardı ve bu çok... şirindi. Yüz hatlarının güzel olduğunu düşündüm.

 Ben ne düşünüyordum böyle. Hemen aklımdan attım bu düşünceyi. Geceyi bende orada geçirecektim. Bir kaç saat boyunca onun yanında oturdum ona baktım, düşündüm. Babamın amacı neydi, bu kadından ne istiyordu. Benden Hayat hakkında bilgi sahibi olmamı istemişti. Ertesi gün olduğunda bir şekilde konuşabilirdim onunla. Uyku beni kendine çekiyordu.

Sabaha karşı aniden uyandım. İyi ki uyanmıştım. Kadın beni yanında görse sapık olduğumu düşünürdü. Hemen kalkıp odama gittim. Biraz daha uyuduktan sonra kahvaltı için açık büfeye gittim. Bir şeyler aldıktan sonra Hayat'ı gördüm. Hemen onun masasına doğru gittim. Oturabilir miyim diye sorduğumda önce kısık gözlerle beni inceledi ve sonra tabii dedi. Ona avukat olduğumu söylemiştim. Aslına bakarsanız belli bir mesleğim yoktu. Babam öldüğünde ben lise birdeydim, daha çok küçüktüm. Babam öldükten sonra okulu bırakmıştım, içine kapanık bir çocuk olmuştum. Annem tekrar evlendikten sonra evlendiği adam tam bir... devamını getiremiyordum işte iğrenç bir adamdı. O kötü işlerle uğraşıyordu, kendini mafya babası sanıyordu. Bir süre sonra bu adamın gerçek yüzünü görmek istemiştim. İşte bu yüzden ona yakınlaşmaya çalışıyordum. 

Hayat psikolgmuş. Şaşırmıştım aslında. Ağzından başka laf alamamıştım. Bu kadın itici geliyordu. Sadece konuşmaya çalışıyordum kestirip atmasa olmaz mıydı?

Bu kadını kafama fazla takıyordum sanırım. Değişik biriydi ''babamın'' anlatmasına göre. Ben de onu çözmeye çalışıyordum. Onun hakkında bir şeyler öğrenmek istiyordum. Bu kadından hem hoşlanmış hemde hoşlanmamıştım. Garip hisler vardı içime ona karşı.

Öğleden sonra tekrar görmüştüm onu, kumsaldaydı. Bu kadın neden sürekli kumsala geliyordu? Kimsenin olmadığı bir köşede, tek başına dizlerini kendine çekmiş kollarının altına da başını sokmuş oturuyordu. Bu kadın babasını kaybetmişti, onu anlayabiliyordum. Konuşmak istiyordum onunla. Yanına gidip bende aynı şekilde dizlerimi kendime çekerek oturdum.