BTS als vrienden?

Deel 15

Pov Venus 

Ik draaide me met een ruk om. Daar stonden minstens 7 mensen met hun pistolen allemaal op mij gericht. ''Een verkeerde move en jij een je vriendjes gaan eraan. Laat je handen zien zodat we weten dat je niet stiekem je wapen pakt.'' Ik deed mijn handen omhoog. De andere keken me geschrokken aan. ''Wel leuk dat je nu zo machteloos voor ons staat. En dan kan je kleine vriendje van de politie je ook niet meer helpen. Ha. Dat hebben onze collega's dan wel goed gedaan. Verder bakte ze er niet zo veel van.'' Ik keek verslagen naar de mannen. Een van hen kwam met het pistool op me af. Hij griste een van mijn handen vast en hield het pistool tegen mijn hoofd. Ik hoorde Jungkook zachtjes huilen. Max stond aan de grond genageld en Jelle keek woest. Meer kreeg ik niet mee. Ik werd hardhandig meegetrokken naar een busje. Ik keek naar de groep. Max wilde naar me toe rennen. ''Laat mijn zusje met rust!'' Ik hoorde een schot, een schreeuw en het was weer doodstil. Ik keek richting Max. Hij lag op de grond. Mijn ogen werden groot. De man die me vast had begon hard een mijn arm te trekken zodat ik wel de bus in moest lopen. Ik verzette me. ''Je pakt van een meisje haar broer af. En dan doe je dat zo. Laat me in ieder geval nog afscheid nemen. Ik wil ook van de andere afscheid nemen. Ik weet niet wat jullie van plan zijn maar laat me gewoon afscheid nemen.'' zei ik. Ik zag twijfel in zijn ogen waardoor ik me los maakte en naar Max toe rennen. Ik hoorde de gasten op me schieten maar ze schoten mis. Ik rende naar Max en knielde bij hem neer. Hij had een wond in schouder. Hij verloor daarbij veel bloed. Ik voelde aan zijn nek of ik nog hartslag kon waarnemen. ''Max, je leeft nog.'' zei ik met opluchting. ''Blijf liggen. Ik ben er voor je. Het komt allemaal wel goed.'' zei ik zacht. Ik zweer dat ik een snik hoorde. ''Och, lieve Venus Maria Olivia Willemsen. Niet zo slim. We hadden je gewaarschuwd. Mijn vrienden werd door een van die mannen vastgegrepen en er werd een pistool tegen haar aangehouden. Ze huilde. Bijna iedereen huilde. Ik niet. Ik keek de mannen kil aan. Ik stond op van Max en keek de man aan. Ik zag iedereen om me heen schrikken. Er was namelijk een schot gelost. Alleen waren ze er nog even niet achter van wie. Tot ze mij zagen staan. Ik had de man die het pistool tegen mijn vrienden hield in zijn hand geschoten waardoor hij zijn pistool had laten vallen. Ik liep op Roos af en zorgde dat ze achter me stond. Langzaam liep ik terug naar de groep. Roos werd meteen getroost door Jin. Het zag er lief uit. Ik gaf het snel een blik maar richtte me toen weer op de mensen voor me die allemaal hun pistool op mij hadden gericht. ''Niemand komt aan mijn vrienden of vriendinnen.'' zei ik fel. ''Och hebben we Venus nu een beetje boos gemaakt.'' lachte de leider van de mannen, of in ieder geval dat dacht ik. Hij liet zijn pistool zakken, ik niet. De andere stonden met hun pistool nog altijd op mij gericht.