YAN KOMŞUM 2- VELET

ÖZEL BÖLÜM

"Eylül abla! Bırak artık beni!"

"Sus kız özlemişim zaten. Oyy yanaklara bak bir kilo olmuş."

Aryanın yanaklarını sıkarken o da benden kurtulmaya çalışıyordu. Artık çoğumuz üniversiteliydik. Yarıyıl tatili için ise evlerimize dönmüştük. Anıl hâlâ gelmemişti. Ben de Anıldan çıkaramadığım özlemimi Aryada atıyordum.

"Ya Eylül abla bırak dedim. Yeter!"

Ben onu dinlemeyip oyuncak bebek ile oynar gibi onu severken arkamdan Ece teyze bağırdı.

"Bırak kız görümceni. "

"Ya Ece teyze böyle Görümce mi olur ya. Tipe bak Allahım. Çok tatlı bu!"

"Sen sürünüren Görümce istiyorsun herhalde? Merak etme ben sana hem kaynana hem Görümce olurum canım yeter ki iste."

"Çok Düşüncelisin Ece teyze ama seni yormak istemem."

Ben Ece teyzeye laf yetiştirirken Arya kaçıp gitmişti.

Oflayıp oturdum koltuğa. Ben iki gün önce gelmiştim evime. Bu Anıl Nerede kalmıştı? Sözde bu sabah gelecekti.

Yıldız da yoktu ortada. Güneş Rana abla da  Miray, Savaş, Barışı alıp geleceklerdi. Ama kimse yoktu ortalarda.

Ben genç tayfayı beklerken Seda abla, annem, Mira abla ve Beril Teyzem de gelmişti. Bizim sülalenin erkekleri çalışıyor, kadınları ise çanları isteyince çalışıyordu. Değişikler. Derken  bir saat daha geçmişti ve kadınlar komitesi tamamıyla toplanmıştı. Gökçe abla, Alara abla ve Elif abla da gelmişti.

Ben de sıkılmamak için onlar ile şakalaşıyordum. Derken bir mesaj geldi Yıldızdan.

"Anıl geldi sen nerdesin?"

Geldi?

Anıl?

Nereye geldi?

"Lan asıl siz nerdesiniz orospikler. Ece teyzelerin orda buluşacaktık ya!"

Benimle dalga geçiyor olamazlardı öyle değil mi?

"Dün gruptaki mesajları yine okumadın dimi gerizekalı. Sonra biz bize olalım diye bizde toplanacaktık. "

"Siktir be ordan!"

Diye ağzımdan çıkan küfre engel olmazken hepsi birden bana döndü. Annem dehşete düşmüş bir yüzle bana bakarken Ece teyze annemin duygularına tercüman olup eline aldığı terliği ağzıma vurdu. Kaynanadır yapar.

Daha fazla linç edilmemek için durumu az çok toparlayıp Yıldızlara gitmek için yola çıktım.

Bir daha mutlaka grup mesajlarını okuyacaktım.

.....

Eve girer girmez uzun zamandır görmediğim sevgilime sarılmadım tabiki. Çünkü kendisi tam da tuvalete girecek zamanı bulmuştu. Ben Yıldızla sözde kavga ederken arkamdan ellerin dolanması ile ciddi anlamda öfkemi unutup tüm özlemimle Anıla sarılmıştım.

Diğerleri bizimle daha geçerken onlara dil çıkardım.

"Kıskanmayın kıskanmayın."

Yaklaşık üç saat beraber vakit geçirdikten sonra Rana ablanın sevgilisi ile olan randevusu yüzünden tek tek dağılmıştık. Aslında işime gelmişti. Evde sadece ben, Anıl ve Yıldız kalmıştık.

Biz hâlâ sarmaş dolaş otururken sevgilisinden yeni ayrılmış olan Yıldız bize tiksinerek bakıyordu.

"Tüm sevgililer ölse de bi kurtulsak. "

"Ya Yıldız kıskandığını bu kadar belli etme."

"Ne kıskancam be sizin o boklu ilişkinizi. Tamam yıllardır sevgili olabilirsiniz, birbirinize deli gibi aşık olabilirsiniz, cok yakışıyor da olabilirsiniz ama... Allah sizi kahretsin! Niye bu kadar-"

"Mukkemmeliz öyle değil mi?"

"Yoo cıvıksınız diyecektim."

"Pardon? İlişkimize bok atma, pis kıskanç! "

Bize orta parmağını kaldırıp boş Tabakları mutfağa taşıdı.

"İki gün gecikmeli geldin Anıl. Neredeyse sabrım taşıyordu."

"Bilet bulamadım dedim ya sevgilim. Yoksa biliyorsun en erken ben gelirdim."

"Bunu pek benden duyamazsın Anıl ama... Varya nasıl özlemişim seni."

"Bunu benden sıkça duyabilirsin ama... Varya nasıl seviyorum seni."

Tam uzanıp beni öpecekken kafamıza inen yastık ve eş zamanlı duyulan Yıldızın çığlığı bizi ayırdı.

"Pis romantikler ayrılın lan! Benim sevgilim yoksa kimsenin olamaz! Ayrılın!"

Ardından benim bağırışım, boğuşmamız ve kapanış.

"Allah seni kahretmesin Yıldız. Git artık be kocaya!"

SON.

ÖNCELİKLE UMARIM BEĞENİRSİNİZ.
NASIL ÖZLEMİŞİM ANLATAMAM. AMA BU YAN KOMŞUM SERİSİNİN SON BÖLÜMÜYDÜ. YAN KOMŞUM BENİM İLK KİTABIMDI. BU YÜZDEN FAZLASI İLE YAZIM YANLIŞI, MANTIK HATALARI BULUNUYOR BİLİYORUM. BUNLARIN YANINDA ERGENCE BULANLAR DA VAR. KİMSEYE LAFIM YOK. AMA EN BAŞINDAN BERİ KİTABIMI OKUYAN, YERİ GELİNCE HATALARIM İÇİN BENİ UYARAN VE BAZI SAÇMALIKLARA RAĞMEN HÂLÂ KİTABIMI OKUYAN TAYFAYA, YAN KOMŞUM TAYFASI NA ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM. HEPİNİZİ ÇOK SEVİYORUM. EN BAŞTA ECE VE MERVE OLMAK ÜZERE HEPSİ SİZLERE ÇOK TEŞEKKÜR EDİYOR HİKAYELERİNİ DİNLEDİĞİNİZ İÇİN. VE SÖYLEMEME GEREK BİLE YOK AMA HEPSİ SİZİ COK SEVİYOR.
SEVGİLİ YAN KOMŞUM TAYFASI, BAŞKA BİR KİTAPTA BULUŞMAK ÜZERE. KENDİNİZE İYİ BAKIN.