Annesi Kyungsoo yu hazırlamıştı.
Herşey hazır babasını bekliyorlardı.
Kyungsoo aynada kendine bakarken kapı çaldı gelen babasıydı.
"Yehhuu hadi congine gideyim hadi hadi"
"Oğlum onun adı Jongin congin değil"
"Oysun o bana kızmıyoy hıh"
Annesi ne yapsada minik oğluna Jongin demeyi öğretemiyordu.
"Hırkanı da giy hadi bakalım"
Kyungsoo yerinde zıplıyordu.
"Hadi Baba hızyıca gideyimm"
Babası Kyungsoo nun hâline gülümsedi ve oğlunu kucağına aldı.
"Hoyçakay anne"
Minik ellerini salladı.
"Oğlum bende geliyorum"
"Ay unutmuşum ehhehe"
Evden 15 dakika uzaklıkta olan Jongin lerin evine ulaşınca boyu zile yetmediği için yine mızmızlanıyordu.
"Ya bu ziyleri neden bu kaday yukarı asıyoylay?"
Kyungsoo sinirlenmişti.
Ama hâlâ tatlı gözüküyordu.
Babasının yardımıyla zile bastıktan sonra iki eliyle saçlarını düzledi.
Kapıyı Jongin in babası açmıştı.
"Hoşgeldiniz"
"Hoş buyduk da congin hyung neyde?"
Bu sözü herkesi güldürmüştü.
"Ya ceyap veyin bana!"
"Tamam tamam Kyungsoo cuğum odasında"
"Ehehe tayam hadi anne gideyken habey verin bana"
Dedi ve minik ayaklarıyla Jongin in odasına koştu.
Kapı kapalıydı. Çalma gereği duymadan içer daldı.
Jongin masada oturmuş defterine birşeyler yazıyordu.
Kapı sesiyle arkasını dönen Jongin Kyungsoo yu görünce yüzüne bir gülümseme yerleşti.
"Congiiin ben geldim"
"Hoşgeldin bebeğim"
Jongin masaya koşan çocuğa sarıldı.
Bir müddet sarıldıktan sonra Jongin kendini geri çekmek istedi ama Kyungsoo boynunu bırakmıyordu.
"Kyung bırakabilirsin artık kaçmıyorum bir yere"
"Kaçaysın diye sarılmıyoyum ki sana özyedim diye sarılıyoyum"
"Bende seni özledim minik"
Kyungsoo elleri Jongin in boynundayken kafasını geri çekti.
"Ayrıca kaçmazsın sen"
"Neden? Nerden biliyorsun?"
"Söz verdik biz biybiyimizi asla bıyakmayacağız diye"
"Evet!" "Birbirimizi bırakmayacağız"
"Ayrıca sen beni bırakamazsın Congin çünkü bende seni bırakamıyoyum"
Dedi ve kalp dudaklarıyla Jongin in yanağına bir öpücük kondurdu.
