SOULMATE™ H.S. Greek fanfiction| Copleted #Wattys2016

Chapter 7: Right Now

       Harry's POV

   Άρχισε να ξημερώνει, δεν έκλεισα μάτι όλη νύχτα, σκεφτόμουν, απλά σκεφτόμουν το κακό που έκανα με τις τύψεις να με πνίγουν, τ' αγόρια μου έκαναν παρέα μέχρι τις 5 το πρωί, τους έδιωξα με τις κλοτσιές πριν τους δεί κάποιος κι έχουμε κι άλλα προβλήματα εξαιτίας μου, όπως πάντα βέβαια. Τα ηρεμηστικά δεν έκαναν τίποτα προς έκπληξή μου, ακόμα ήμουν αναστατωμένος και η χθεσινοβραδινή, τραγική εμπειρία μου έκανε το στήθος μου να πονάει. Πώς μπόρεσα να κάνω κάτι τέτοιο, μα πώς;

Ξεφύσηξα κλείνοντας τα μάτια μου σφικτά στη προσπάθεια να βγάλω την εικόνα απο το μυαλό μου, μα όποτε το κάνω αυτό δε φεύγει, μένει έκει πιο έντονα κάθε φορά, ανοίγω τα μάτια μου και η πίεση ελλατώνεται καθως βλέπω τη πόρτα να ανοίγει και να μπαίνει η όμορφη ιατρός μου Κάρμεν με το χαμόγελό της να ζωγραφίζεται στα χείλη της. Βρήκα τον εαυτό μου να χαμογελάει καθώς πλησίαζε στο κρεβάτι που ήμουν ξαπλωμένος, δε φορούσε τη ποδιά της τώρα, μάλλον θα σχόλασε σκέφτηκα. "Καλύτερα απο πριν;", είπε με την αισθησιακή φωνή της, τα μάτια μου δε συγκρατήθηκαν στο να κοιτάξω το καλήγραμμο σώμα της. "Δε κοιμήθηκα όλο το βράδυ.", η φωνή μου βραχνή να γαργαλάει τον λάρυγγά μου, είχα στεγνώσει, είχα στραγγίξει κάθε σταγόνα στον οργανισμό μου. Το χαμόγελό της εξαφανήστηκε κοιτώντας με συνοφριωμένη. "Δε πήρες τα φάρμακά σου;", με ρώτησε κοιτώντας το κομοδίνο δίπλα της, ο δίσκος ήταν άδειος και το πλαστικό ποτήρι γυρισμένο ανάποδα πάνω του. "Τα πήρα.", "Αρχίζω να ανησυχώ για σένα, Χάρρυ.", "Όπως είπες, ήταν μεγάλο το σοκ.", κούνησε το κεφάλι της θετικά και κοίταξε στις παλάμες της που ήταν σφιγμένες. Το βλέμμα μου έπεσε πάνω στο αστραφτερό δαχτυλίδι της με το μεγάλο διαμάντι να μη περνάει απαρρατήρητο. "Γλυκό!", αναφώνησα παιχνιδιάρικα και κρυφογέλασε. "Πώς τον λένε;", συνέχισα προσπαθώντας για μία ακόμα φορά να βγάλω απο το μυαλό μου τις κακές αναμνήσεις. "Ραμόν!", ο ενθουσιασμός της ήταν εμφανές.

Τα χαρακτηριστικά του προσώπου της που παρατηρούσα δεν έμοιαζαν για Αγγλίδα, είχε μαυρισμένη επιδερμίδα, αισθησιακά χαρακτηριστικά και εξωτική μυρωδιά, ναί! Είμαι σίγουρος πως είναι Βραζιλιάνα ή κάτι παρόμοιο, φαίνεται απο μακρυά. "Από πού είσαι;", καθάρισα το λαιμό μου, μα το τσούξιμο δεν έφευγε. "Κολομβία.", "Έχεις Βρετανική προφορά.", εκπλήσσομαι ευχάριστα. "Εδώ γεννήθηκα, μόνο για διακοπές πήγαινα στη Κολομβία.", η συζήτησή μας άρχισε να χαλαρώνει τη τσιτωμένη μου ψυχολογία και το πόνο στη ψυχή μου μαθαίνοντας για την ιστορία της. "Εκεί τον γνώρισες;", "Όχι, είναι απο τη Κούβα.", τα μάτια μου πλάτυναν στο άκουσμα. Μμμ, μάλλον θα πρέπει να οργανώσω ένα μακρυνό ταξιδάκι για τις διακο.. μα τί λέω ο βλάκας; Δε πρόκειται να φύγω απο δίπλα της, δεφεύγω απο εδώ μέσα. "Και πώς γνωριστήκατε;", "Χα, αυτό είναι κάπως ρομαντικό. Είμαστε και οι 2 απο τη Λατινική Αμερική και γνωριστήκαμε στην Ισπανία σε ένα πάρτυ Λατίνων, κάτι σαν Reunion.", χαμογέλασε, η λάμψη δεν έφευγε απο το πρόσωπό της. Eίναι όμορφο να βλέπεις όνειρα να γίνονται πραγματικότητα και στη συγκεκριμένη περίπτωση της Κάρμεν όλα της έρχονται απλόχερα, είναι ένα απο τα σπουδαία άτομα που γνώρισα έξω απο τον χώρο της δουλειάς μου, ένα είναι σίγουρο πως θέλω να γνωρίσω τον μέλον σήζυγό της και να τους κρατήσω για φίλους μου.