Sen De Gitme(Gay)

1.8

6 yıl önce

Küçük çocuk kapı ziline zar zor yetişmişti. Kapıyı açan Fatma teyze ona gülümsedi. Onu oğlu kadar çok seviyordu. Yunus da, annesi olmadığı için onu annesi yerine koyuyordu.

"Hoş geldin Yunusum."

"Hoş buldum Fatma teyze."

"Cihan bakkala geldi birazdan gelir sen salonda bekle tamam mı?"

"Tamam"

Salonun kapısından girip koltuğa oturdu. Merakına yenik düşüp evi incelemeye başlamıştı. Buraya ilk gelişi değildi ama her geldiğinde, Cihan ile oynadığı için eşyaları incelemeye vakit bulamamıştı.

Koltukların arkasında duran masaya baktı. Masanın üzerindeki silahı gördüğünde şaşkınca baktı. Cihan'ın yeni oyuncağı olabilir miydi ki? Gerçek olamazdı değil mi? Eğer gerçek olsaydı burada bırakmazlardı.

Silahın modeli biraz farklıydı. Özel bir silaha benziyordu. Eline alıp şaşkınca baktı. Oyuncağa göre ağırdı ama gerçeğe de benzemiyordu. 

Odada kimse yoktu denese ne olurdu ki? hem sadece oyuncak olmalıydı. Silahı rastgele doğrultup gözlerini kapattı. 

Tetiğe basması ile kapının açılması bir olmuştu.Silahtan çıkan ses, Yunus'u korkutmuştu. Mermi, Fatma teyzenin tam kafasına isabet etmişti. 

Her taraf kan olmuştu. Yunus silahı elinden düşürdü öylece bakıyordu. Ne yapmıştı? Arka odadan koşarak gelen Cihan'ın ablası tiz bir çığlık attı.

"Anne!"

Yunus'u gördüğünde hızla itip bağırdı. Gözlerinden yaşlar akıyordu. Yunus da aynı şekilde ağlamaya başlamıştı.

"Ne yaptın sen!"

Kapıdan giren Cihan annesini gördüğünde bağırmıştı.

"Ne oldu burada!"

Yunus ile göz göze geldiklerinde Yunus kafasını iki yana salladı.

"Defol evimizden!"

Yunus koşarak uzaklaşmaya başladı. Ne yapmıştı. Nasıl yapmıştı bunu. Birini öldürmüştü. Sokakta rastgele koşmaya başlamıştı. Kaçmak istiyordu. Çok kötü bir şey yapmıştı.

Affedilmeyecek bir şey, yanından geçen ambulansı gördüğünde duraksadı. Uzaktan apartmana baktı. Fatma teyzeyi sedyeye koydular. Cihan ve ablası da aynı ambulansa binip gözden kaybolmıştu.

Olay duyulduğunda, tüm mahalle Yunus'u suçlamıştı. Babasına kötü laflar söylemeye, hatta dövmeye bile çalışmışlardı. 

Babası, Yunus'un yüzüne bakmıyordu. Yunus ise korkuyordu. Kaçmak istiyordu. Olay'ın üzerinden bir ay geçmişti ve hala Cihan'ı görememişti. 

Bu mahalledeki son günüydü. Son kez Cihan'ı görmek istiyordu. Onların apartmanına girdiğinde derin bir nefes aldı. 

Kapılarını çalıp açmalarını bekledi. Kapıyı açan Cihan'dı. Yunus uzun zaman sonra Cihan'ın yüzünü gördüğü için mutlu olmuştu.

Cihan ise nefret dolu bakışlarıyla Yunus'u terslemiş ve yüzüne bile bakmamıştı. Yunus ise bir süre kapıda beklemiş, açılmayacağını anladığında gitmişti.

--

Dıramm

Kaoss

Faciaa