Always Yours-Book 2 (He's Mine!) ** ON-GOING

Chapter 29 Smile

*****

This chapter po is dedicated to.:

@PinkBallpenXII ;)

super thank you sa cover. :)

parasa book 1 ko :)

super cute and gandatalaga. Gustung gusto ko ungpagkapinkniya  :)

Hindi ko pa siyamagamitkasisacplangpoako nag uupdate.  Hindi ko kasimasavesacpung cover. aw!! :(

Ung dedication din po, aausin ko pa kasi. Pagsa laptop poako nag update. I will properly dedicate the next chapter sayo.

Super thank you sapagpansinsa request ko. :)

Until next request po :) !!

Please do visit her shop. :)

@PinkBallpenXII on wattpad.http://www.wattpad.com/user/PinkBallpenXII

Hindi posiya snob. :)

**********-*

CHAPTER 29

SMILE

Agad naman kaming sumunod ni Gab kela Michael.

Bigla akong nataranta sa mga kilos ni Michael kanina. Kanina lang hindi niya pinapansin tapos ganun ung mga magiging kilos niya. Nagpapapansin siya sakin.

Para akong baliw, nangingiti na pala ako mag isa ng hindi ko namamalayan.

Nakatingin ako sa window habang nangingiti habang iniisip ko ung kilos at ngiti niya kanina.

Habang busy ako kakaisip ng mga un, hindi ko napansin na sinusulyapan pala ako ni Gab.

"Ui! Baka mabaliw ka kakangiti nyan eh." pang aasar niya sakin

Hindi ko talaga mapigilan ung pag ngiti ko. Kaya nung humarap ako sa kanya, naka todo smile talaga ako.

Para siyang natigilan nung humarap ako sa kanya. Hindi ko maintindihan ung expression ng mukha niya eh. Hindi ko alam kung nakakatawa ba ung ngiti na ginawa ko nung humarap ako sa kanya.

Natigilan talaga siya. Hindi niya nagsasalita. Blanko ung expression ung mukha niya.

"Ui!" tawag ko kay Gab

Bigla siyang natauhan nung tinawag ko siya.

"Bakit?" sagot niya sakin

"Anong bakit? Ako nga dapat nagtatanong sayo ng bakit eh."

"Ha?"

"Ay nako Gab. Para ka kayang na stuck up kanina."

"Stuck up? Kelan?"

Halatang wala talaga siya sa sarili niya. Baka naman may bigla siyang naalala.

"Kani-kanina lang po. Wala ka  sa sarili mo. Anong nangyari sayo?" natatawa kong sabi sa kanya

"Ha? Hindi naman ah." defensive niyang sagot

"Anong hindi?" Nakakatitig ka lang sakin kanina eh. Tapos stuck up ka. Hindi ka kaya nagsasalita."

Ano bang nangyari dito kay Gab??

"Wala kong matandaan.".sagot niya sabay balik niya sa pagdadrive niya

"Kinabahan ako sayo eh. Nagdadrive ka tapos sakin ka nakatingin. Baka maaksidente tayo nyan eh."

"Sorry."

"Eto naman seryoso. Joke lang un." nakangiti kong sagot sa kanya

"Hindi ko naman hahayaan na may masaktan ka." seryoso niyang sagot

Nakakatakot talaga tong si Gab pag ganito siya. Ung seryoso masyado. Kinakabahan na naman ako. Bumibilis na naman pintig ng puso ko eh.

Ayoko ng ganitong pakiramdam eh.

I hate this feeling!

"Wag ka naman ganyan. Seryoso ka na naman eh. Kinakabahan na naman ako eh."

Tapos hindi na siya sumagot.

Ang tahimik tuloy naming dalawa dito sa kotse.

Ang awkward tuloy ng moment!

Hindi ako comfortable.

Tahimik tuloy kaming nasa loob ng kotse habang  nakasunod kami sa kotse nila Michael.

..

..

..

..

..

..

..

"Pero.." basag ko sa katahimikan

Tapos nilingon niya ako

"Pero??" tanong niya sakin

"Pero, sana naaksidente na lang ako talaga."

"Ano ba yang sinasabi mo Ais. Tigilan mo yan."

"Tapos sana sakin na lang ung nangyari kay Michael. Kasi kahit hindi ko siya maalala, andyan naman si Rain para sa kanya eh."

"Ais, hindi nakakatuwa yang biro mo."

"Hindi naman ako nagbibiro Gab. Paano kaya kung ganun na lang talaga sana ung nangyari. Eh di sana wala na akong problema ngayon. Hindi na ako nasasaktan ng ganito."

Then I gave him a fake smile.

"Stop it Ais!"

"Atleast di ba, fair na kami ni Michael. Pareho na naming hindi maalala ang isa't isa. Ang lamang nga lang niya, andyan si Rain para sa kanya kahit anong mangyari."

Tapos hindi na ko nagsalita after nung sinabi ko.

Hindi na rin siya kumibo. Seryoso siya habang nagdadrive.

..

..

..

..

..

..

..

..

"Hindi mo dapat sinasabi yan. Kung andyan si Rain para kay Michael."

..

..

..

..

..

Tapos lumingon ako sa kanya.

..

..

..

..

..

"Ako andito para sayo kapag nangyari un."