El Gibi

Bölüm 38: Mutluluk Zamanı...

38. Bölüm..

3 ay sonra..

Etrafta koşuşturan, ağlayan, gülüşen insanlardan her biri kendi derdi, kendi şifası belki de kendi mutluluğu için dualar ederken, her birinin dualarının öznesi farklı olsa da kalplerinden geçen hep aynıydı..

Sevdikleri insanlarla birlikte el ele, huzurla çıkmak istiyorlardı şu kapıdan..

Kimi evladıyla, kimi anne babasıyla, kimi eşi dostuyla sınanıyordu lakin dualar hep aynıydı..Kalp yalnızca şifa istiyordu..Bir damla şifayla gelecek sonsuz bir mutluluk dileniyordu biçare yürekler..

Elini yüzünü yıkayıp az da olsa kendine gelerek lavabodan çıkan Feride soğuk ellerini boynuna bastırırken, adımladığı koridorda karşılaştığı insanlara bakmadan edemedi..Kucağında dünyadan bir haber küçücük bir kız çocuğuyla oturmuş ağlayan yaşlı kadını tanımasa da, onun kızı belki de oğlu için burada olduğunu hissetmiş gibi sancıdı yüreği..Az ötede koluna girdiği başı sargılı genç adamla dünyanın en mutlu kadını gibi gülümseyerek çıkışa doğru yürüyen kadını gördüğündeyse gözleri hiç tanımadığı bu güzel çiftin mutluluğuyla parlarken, hastanelerin insanlar için aslında bir şükür durağı olduğunu bir kere daha anlamıştı..

İnsan hayatta ne yaşarsa yaşasın, ne denli yorup hırpalayan dertlerle uğraşırsa uğraşsın sağlıkla atan bir kalpten, engelsizce alınan bir nefesten başka hiçbir şeyin önemi olmadığını galiba en çokta buraya yolu düştüğünde anlıyordu..

Sevdiklerin yanındaysa, hastalıklar çatınızın altına sinsi bir yılan gibi sızmadıysa, ölüm kapınızı beklemediğiniz o anda çalmadıysa gerisi boştu..Allah hiçbir kuluna dermansız dert vermezdi ya, insan sevdikleriyle huzur içinde yaşayabildikten sonra adına dert denilen hiçbir zorluk aşılmaz olamazdı..

Genç kadın usulca adımladığı koridorda başını iki yana sallayarak kendine gelip hızlanarak doğumhane katına doğru ilerlerken, koridoru döndüğü anda gülüşerek birbirlerine sarılan aile üyelerini gördüğünde gülümsedi.Hızlı hızlı yanlarına geldiği an adeta üzerine atlayan Asya "Bitti Feride..Doğdu sonunda yeğenlerimiz..Ya görsen var ya kız olan aynı ben, kaşı gözü hık demiş Asya teyzesinin minnak burnundan düşmüş" diye adeta cıvıldayarak konuştuğunda Osman beyde şu eşikte beklediği saatler boyunca on yaş yaşlanan haliyle yorgunca gülümseyip kızını kolları arasına alırken "Asya, kız güneş gibi sapsarı abicim basbayağı babasına çekmiş işte" deyip karısının beline sarılan Mehmet'te genç kızın kaşlarını çatmasına sebep oldu.