salvatore ➳ larry

0.3

Harry bacaklarını oturduğu sandalyeden sallandırarak kendisine soru anlatan matematik öğretmenini umursamıyordu. Gözleri saate kaydı. Daha öğlen bile olmamıştı. Louis'yi şimdiden çok özlemişti.

"A tanım kümesinin farklı elemanlarının görüntüleri daima ise, yani A nın farklı elemanları B nin farklı elemanlarıyla eşleniyorsa, f fonksiyonuna birebir fonksiyon denir."

Harry düşüncelerini bölen adama kaşlarını çatarak baktı.

"Dinlemiyorum, anlatmana gerek yok."

Adam sıkıntıyla iç çekip anlatmaya devam edeceği sırada Harry onu durdurdu.

"Beni rahat bırak ve gidene kadar da kendi telefonunla oyna. Söz veriyorum Louis'ye çalıştığımızı söylerim."

Adam Harry ile daha fazla tartışmaya girmeden önce kabullenerek sustu. Harry heyecanla çekmecesinin içinden küçük telefonunu çıkarttı.

İçinde sadece birkaç müzik ve Louis'nin numarası vardı. Ayrıca kendinin ve Louis'nin mükemmel anıları.

Heyecanla mesajlaşma kutusuna girdi. Louis için bir mesaj yazmaya başladı.

Harry : Louis, hey!

Harry : Bugün senin için süslenmiştim ama sabah sen yoktun.

Harry : Kahvaltıyı da Vera hazırladı.

Harry : Seni çok özledim. Hemen buraya gel!

Bacaklarını kendine çekerek yatak başlığına yaslandı. O sırada öğretmeni de kendi telefonuyla uğraşıyordu.

Louis : Öğretmenine ders çalışmamayı mı teklif ettin? Sana inanamıyorum Harry!

Harry kaşlarını çatarak karşısındaki adama baktı.

"Neden her şeyi anında öttün!"

Adam umutsuzca Harry'ye baktı. Anlatsa da, Harry onu dinlese de anlamayacağını biliyordu. Harry'nin zekasında bir sorun yoktu. Aksine, çok zeki bir erkekti. Ama aklı ve zihni o kadar doluydu ki daha fazla şey kaydedemiyordu.

"Çık evimden!"

Adam ısrar etmeyerek eşyalarını topladı. Çünkü Louis de attığı mesajda ona gidebileceğini söyleyip Harry adına özür dilemişti.

Adam Harry'nin odasından ayrıldığında Harry heyecanla galerisini kamerasını açarak doğruldu. Sevimli olduğunu düşündüğü ve saçlarının şu ankinden daha kısa olan fotoğrafını seçti.

Harry : Umarım bu sinirlerini biraz yatıştırır!

Harry :