KADER'İMİN BİR OYUNU (Tamamlandı)

Bölüm 8

Kader son nefesini verirken, bu kadar çok yaklaştığı en büyük hayalini, bir kez daha gerçekleştirememenin derin üzüntüsü hisseti. Kırılan kemiklerin acısı artık yok olmuştu ancak hayal kırıklığı kalbine batmaya ve canını yakmaya devam ediyordu.

Aslında çok basit bir şey istemişti; karmaşadan uzak, sakin, çiçeklerle sohbet edebileceği bir hayat. Daha zamanı var dediler ona, emekli olunca tüm bunlardan da sıkılacaksın merak etme; hem şehir insanısın sen, sakinlik daha çok yorar seni, kargaşa olmadan ölürsün . Onları dinledi, sakinliğin onu yoracağına,tüm bu çiçek böcek işlerinin onu sıkacağına inanmasa bile emekli olunca istediği bu basit hayata ulaşabileceğine hep inandı. Hepimiz gibi, bir Ege kasabasında geçirilecek bir emeklilik hayali için hayatını harcayıp, durdu. Kavuşmanın sadece bir ihtimal olduğu bir hayal karşısında, harcanan koskoca bir hayat neydi ki; sadece küçücük bir bedel.

Hiçbirimiz gibi o da bilmiyordu elbet. Uzun bir emeklilik düşlediği hayatının, daha otuzunu bile bulmadan, yirmi dokuzu tamamlamasına son bir kaç gün kala son bulacağını bilmiyordu. Eğer vaktinin bu kadar kısıtlı olduğunu bilseydi; sabah uykusundan feragat edip, makyajı için her gününün bir saatini feda etmezdi; eğer bilseydi o renkli paletlere tonlarca para dökmek, pahalı elbiseler, çantalar, ayakkabılar almak yerine hayallerine yatırım yapar, o hayalini kurduğu evde hiç değilse bir kaç hafta geçirirdi. İki gün önce annesiyle son kez konuştuğunu bilseydi, onu sevdiğini söylerdi. Eğer bilseydi, dün iş yerinde karşısında durmadan gülen kadına o da gülümser, müthiş sesli bir şekilde sakız çiğneyen iş arkasından varsa bir sakız da kendisi için isterdi. Otobüsteki adamı terslemez hatta belki dün karnına törpü sapladığı o adamı belki de öldürmezdi. Bu düşünce onu güldürdü, o adamın azraili olmak bunca pişmanlığının içinde yaptığı en doğru şey olarak göründü gözüne.

''Yok yok onu yine de öldürürdüm.'' Dedi kendi kendine. ''Hatta öleceğimi bilsem bir kaç tane daha sapığı daha çekerdim cehennemin dibine kendimle birlikte.''

Son bir kahkaha attı, artık kalbi de bırakmıştı acımayı. Zaten bayık bakan gözlerini sonsuza dek kapattı, burnundan çıkan son nefesi havaya karıştı.