My Step Brother

Κεφάλαιο 25

Είχε βγει από το χειρουργείο εδώ και 4 μέρες... Την άφησαν να τον δει ... για λίγο όμως... Δεν έχει ξυπνήσει... κοιμάται...
Πως μπορεσα να είμαι τόσο σκληρή μαζί του; Νταξει δικαιολογούμε... Η κάθε κοπέλα θα έκανε το ίδιο στην θέση μου.... Νομίζω.
Ήταν ακίνητος σε εκείνο το κρεβάτι. Κάθισε σε μια καρέκλα δίπλα του και του έπιασε το χέρι... Έβαλε τα κλάματα χωρις να το καταλάβει.
«Είσαι ψεύτης... ακούς; Ψεύτης» του φώναξε «είπες ότι δεν θα με άφηνες... το θυμάμαι πολύ καλά... Το είπες... μπορεί μα νόμιζες ότι δεν σε άκουγα αλλά άκουσα κάθε σου λέξη... Δεν θα σε άφηνα ποτε... αυτό είπες... Για αυτό μην το κανεις κατάλαβες; Σε μισώ... Σε μισώ» είπε κλαίγοντας.
«Δεν είναι τρόπος αυτός να μιλάς σε έναν τραυματία» ακούστηκε η σιγανή και αδύναμη φωνή του.
«Άρη» είπε και τον κοίταξε στα μάτια.
«Είπα κάτι και το εννοώ... δεν θα σε αφήσω»
«Συγγνώμη.. συγχώρεσε με εγώ φταίω για όλα»
«Δεν φταις εσυ επειδή ο μαλακας παραβίασε το στοπ»
«Δεν θέλω να ακούσω... μου αρκεί που είσαι καλά»
Ο γιατρός που ήρθε και τον εξέτασε είπε ότι η κατάσταση ήταν σταθερή αλλά το γεγονός του ότι ξύπνησε ήταν πολύ θετικό για εκείνον... Έμεινε μέσα άλλες 10 μέρες και μετά επέστρεψε στο σπίτι. Η Αφροδίτη όταν δεν ήταν στο σχολείο ήταν συνέχεια δίπλα του... Τα πρωινά εμενε μαζί του μια η μητέρα και και μια ο Πέτρος γιατί δεν μπορούσαν να λείψουν και οι δυο από την δουλειά αλλά κάθε απόγευμα ήταν εκείνη μαζί του για να πάνε στην δουλειά τους οι γονείς τους.
«Νιώθεις καλύτερα;» Τον ρωτάει και κάθεται στο κρεβάτι  δίπλα του.
«Μια χαρά είμαι... Σταματα να με ρωτάς συνέχεια»
«Εγώ φταίω που ενδιαφέρομαι» του λέει πειράζοντας τον.
«Ναι εσυ φταις που με έχεις κάνει να σε σκέφτομαι συνέχεια» της λέει και εκείνη πλησιάσει για να τον φιλήσει.
Κάθεται και την ανεβάζει πάνω του..
«Εεε... είσαι σίγουρη για αυτό;»
«Εεεε;»
«Σε ρωτάω αν είσαι σίγουρη»
«Εεμ ναι;»
«Έλα κατεβα» της λέει και την πιάνει από την μέση για να την κατεβάσει από πάνω του.
«Όχι» είπε και έπιασε τα χέρια του ενώ η καρδιά της χτυπούσε δυνατά.
«Τι όχι;» Την ρωτάει εκείνος.
«Είμαι σίγουρη» λέει με σιγουριά....
Το έλεγε πιο πολύ στον εαυτό της παρα σε εκείνον.
«Έλα Αφροδίτη κατέβα... μην το σκέφτεσαι καν» της λέει.
«Είμαι σίγουρη σου είπα... και τώρα Σταματα να μιλάς» του είπε και τον φιλάει.
«Ρε κοριτσάκι μου... θα το μετανιώσεις μετά άκουσε με»
«Μπορείς να σκάσεις;» Του λέει και τον φιλάει ξανά.
«Απλά Σταματα να μιλάς» του είπε και αυτός την ρίχνει στο κρεβάτι.
«Αν το μετανιώσεις δεν θα φταίω εγώ»
«Δεν θα το μετανιώσω»

Την είχε πάρει ο ύπνος πάνω στην αγκαλιά του όταν ακούστηκε το κλειδί να μπαίνει στην πόρτα... Ο Πέτρος με την μαμα της είχαν επιστρέψει...
«Αφροδίτη.. γύρισαν»
«Τι έκανε λέει;» Είπε και πετάχτηκε από το κρεβάτι.
«Ντυσου» του λέει καθώς μαζεύει τα ρούχα της για να ντυθεί.
«Είμαι στο δωμάτιο μου μπορώ να κάνω ότι θέλω» της είπε γελώντας.
«Άρη» είπε και έστιασε κάπου το βλέμμα της.
«Τι έγινε; Πονάς;»
«Λίγο αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.. τα σεντόνια»
«Νταξει ρε μωρό μου λίγο αιμα είναι πως κανεις έτσι;»
«Τι θα πούμε ρε Άρη όταν θα πλύνει η μάνα μου τα σεντόνια;»
«Κοιτα αυτό δεν το είχα σκεφτεί»
«Και ούτε προλαβαίνεις... κρυψτα και θα δω τι θα κάνω» είπε και όταν έκανε να βγει από το δωμάτιο η Ελένη ανοίξει την πόρτα.
«Αφροδίτη εδώ είσαι;»
«Ναι μαμα... κάτι ήθελε ο Άρης»
«Όλα καλά;»
«Ναι μια χαρά.. απλά πεινούσε και δεν ήξερα τι ώρα θα έρθετε και φώναξα την Αφροδίτη να μου φέρει κάτι»
«Θα έφτιαχνα τοστ αλλά μιας και ήρθες...»
«Θα κάνω μια μακαρονάδα» είπε και έκανε να φύγει αλλά ξανά γύρισε πίσω.
«Ααα και να σηκωθείς Άρη γιατί θέλω να σεντόνια να βάλω πλυντήριο»
«Όχι» είπε απότομα η Αφροδίτη.
«Όχι;»
«Εννοώ θα είσαι κουρασμένη... θες και να μαγειρέψεις... θα βάλω εγώ το πλυντήριο»
«Εντάξει μωρό μου... να βγάλεις και τα δικα σου» είπε και αφού την φίλησε το μέτωπο κατέβηκε στην κουζίνα.
Έβγαλε μια ανάσα ανακούφισης.
«Πιάσε» της είπε και της πέταξε τα σεντόνια.
«Μήπως να τα πετάξω;»
«Όχι... δεν θα πετάξεις την καλύτερη μέρα της ζωής σου έτσι»
«Υπερβολές»
«Εεε καλά τότε μην πετάξεις την δίκη μου καλύτερη μέρα» είπε και την φίλησε.
«Πάω να τα βάλω στο πλυντήριο πριν τα δει» είπε και πήγε προς το μπάνιο...
Εκείνη την νύχτα δεν μπόρεσε να κοιμηθεί... Και έμεινε απλά ξαπλωμένη έχοντας τα μάτια της καρφωμένα στο λευκό ταβάνι..

—————————

Ειλικρινά συγγνώμη που άργησε να μπει το κεφάλαιο υπήρξε ένα θέμα αυτές τις μέρες και δεν μπορεσα να ανεβάσω...
Ίσως να καθυστερήσει και το επόμενο αλλά μην ανησυχείτε την ιστορία θα την τελειώσω❤️❤️