Loya- Bir Gençlik Dramı

Bölüm 2: Loya

Kimiz biz? Neden yaşıyoruz. Neden her gün ölüme daha fazla yaklaşıp birbirimize kur yaparken dönüp şu mavi göğe, yıldızlara, yemyeşil ormanlara bakmıyoruz? Neden kırıyoruz kalpleri? Kimin emaneti bu can bize?Neden kesiyoruz bileklerimizi? Neden yoluyoruz saçlarımızı, neden içiyoruz uyku haplarını? Kimse neden konuşmuyor kimseyle? Eskiden gülümserdik yolda karşılaşınca, her karşılaştığımın elinde var bir telefon,kendi hayatını kaydırırken tabutuna sürüyor parmağını. Tanrım unuttun mu bizi! Biz çok özledik seni!
Ah şu düşünceler... Kafamda bin bir tanesi dolaşırken tek başıma oturmak biraz delilik sanırım. Kendimden bahsetmeyi unuttum değil mi? Yine hikayeye orta yerinden başladım. Neyse... Ben... Şey ismim yok, senim işte. Sen ne demek istersen o benim. Arkadaş olalım mı? En iyi arkadaşım yok benim. İyi arkadaşım da, sanırım arkadaşım da yok.
Herkeste bir ben, bende de biraz herkes var. Sonuçta sizin kadar gülüp, sizin kadar ağlamışlığım var. Ne kadar benziyoruz değil mi birbirimize? Sokakta kulaklığını takmış yürürken sen, kolunu tutup dans etmeye başlasam seninle, dans eder miydin benimle? Biliyorum insanlar olmasa ederdin. Boşver, insanlar kendileri kadar var, sende kendin kadar var olsana be!
Uzat şuradan bir kitap, okuyalım birlikte. Kendi hikayemizi mi yazalım. Olur, gülümse hadi. Bakma öyle gülümseki yazacak bir hikayemiz olsun. İşte böyle. Hoş geldin Lola. Sevdin mi bu ismi? Fireya'ya ne dersin? Hımm. O zaman ikisini birleştirelim. Hoş geldin Loya bu bizim hikayemiz.