Değişken

Davet

Sizce lgs bitince 2. Bir Riddle kitabı gelsin mi? Çünkü bence Riddle benim! Veya bu sefer Harry'e gönderelim Şüşüyü?

Noel tatile gün sayarken muggle annemden bize arama geldi. Annem Visiyum ve diğerlerini tatilde çağırdı.

" Tom ne dersin geliyor musun?" boşluğa bakan Tom beni sallamadı.

" ENİŞTE YENGEM DİYOR Kİ ÖLÜMCÜL BİR HASTALIĞA YAKALANMIŞSIN?" Visiyum kulağımla derdin ne???

" Hıhı!" Tom'un cevabına Visiyum piskopatca sırıttı.

" Enişte yengem senden ayrılıp Yiğitle kaçtı."

" NE?!" Tom sıçrayarak kalktı.

Aferim sana Visiyum! Neyse zaten bir günde olaylar olmuştu.
Emma ve Sam çıkmışlar ve ayrıldılar. Ben Quidditch oynarken benim hayranım olan küçük çocuk kazara beni Quidditch oynarken fotoğraf çekmiş. Ve Tom'da bu fotoğrafta çıkmış. Bende onu çerçevelettim sonuçta ilk resmimiz.
Masadakiler Tom'un tepkisine gülerken Tom kendine geldi.

" Kusura bakmayın bir an senin annen benden nefret etse ne olur diye düşündümde o korkuttu beni."

" Tom güven bana annem sana bayılıyor."

" Peki baban?"

Hıh! Adam ne yapsın seni! En fazla vurur!!

" Tom ailem seni yemiycek şöyle davranma eğer bu kadar korkuyorsan benimle niye yüzük taktın?"

Hışımla ortak bölümden çıktım. Saçma davranıyordu. Saçma...
Tamam korkması normal ama böyle davranması?
Yakışıklı yüzüne yumruğumu indirmemek için zor tutuyorum!!!

Yumruk demişken o kız yüzünden gene saçma cezama gidiyordum... Hogwarts'ta değil 7 yılda öğrendiklerinin toplamı 17 yıl olsalar bilmeyecekleri büyüleri bilen fevkalede zeki ve yetenekli öğrencilerle uğraşıyorum!

Pietro'yla aynı grupta olmak iyi olsada. Başta olayı anlamasamda her düelloyu kazanıyordum.

Kazanmak belli bir süre sonra sıktı! Yaptığım eski kelt ,latin ve yunan büyüleri onları çok şaşırtmakla kalmayıp zorladı.

Pietro'yu Visiyum'a yapıcam! Evet!! Evercem onları!!!
Pietro da sarı zaten!

Abraxas bana Malfoy malikanesinde misafir olmayı teklif etti. Bense itinayla ona durumu anlatıp bizime eve davet etmem rağmen beni reddeti. Onlara paskalya tatilde gideceğimi söyleyince sevindi.

Düello kulubüne gittim. Çantamı kenara koydum. 1-2 kişi vardı. Bende kulaklığımı takıp müzik dinledim.
Ta ki birisi omuzumu dürtünceye kafamı o tarafa çevirdim.
Pietro yanıma oturdu.

" Canın sıkkın galiba? Anlatırsan dinlerim kimsenin bilmesine gerek yok."

Sen Visiyum'la kesin çıkıp eniştem olmalısın...

" Sözlüm ailemle tanışmaya korkuyor."

" Keşke onun yerinde olabilseydim yani aile tanışmasında."

Hay! Aklıma tüküreyim bu çocuğun ailesi vefat etmişti!!!

" Ben aileni hatırlatmak istemezdim!"

" Sorun değil... Ama bir erkeğin en büyük korkusu budur. Ona zaman ver en azından onu anla."

" Aslında... Haklı ve mantıklı bir bahane."