Hayatımdaki Odunlar

4.😿Duygularımı sen yok ettin😿

Kafede beklerken garson gelip ne istedigimi sordu.Küçük yaştan beri çay icmezdim sadece kahve icerdim.Garson dan kahve istedikten sonra. Betül geldi beni görünce kocaman gülümsedi ve bana sarıldı onu geri itemedim ama sarilmadim da.

Betül karşıma geçip oturdu.baya değişmişti zayiflamisti ve saçını boyamisti.Garson kahvemi getirince Betül 'un ne istedigini sordu .Betül de kahve isteyince garson defterine yazıp gitti .Garson gelene kadar hiç konuşmadık .Betül 'un kahveside gelince .Dayanamayıp
-Neden mesaj attin ne istiyorsun ?

Betül;
-Fransa ya gidiyorum sana veda etmeye geldim.

Melike:
-iyi veda ettin gidebilirsin
Diyip kalktım.Eşyalarımı toplarken

Betül;
-Babam öldü

Dedi .Şükrü amca ölmüştü öylemi.Istemsizce yerime oturdum pek tanimazdim hatta hic tanimazdim.Ama babay di ışte ,ben sok içinde oturuken Betül konustu;

-Sivas 'a gittikten 2 ay sonra hastalandı hastaneye yatırdık bir süre yoğun bakımda kaldı 1 ay sonra dayanamayip vefat etti.
O zamanlar seni aradım ama cevap vermedin.Sonra iş bulup calismaya basladim 1 haftaya kadar garsonluk yapiyordum.Annem fransa 'da bir iş buldu oraya gidicem.Sonuçta ölüm var sana veda etmek istiyorum.Ve bir sey daha nasıl dayaniyorsun?

Betul'un son kurduğu cumle canini yakmıştı cunkü gözünden yaş akti.
Nasil mi dayaniyordum bende bilmiyorum.

Ben kucukken, babam trafik kazasinda vefat etmisti .Babami hatirlamiyorum ,aslinda küçüklüğümü hatirlamiyorum tek bir sahnesini bile hatirlamiyorum

Babam öldükten sonra bize büyükbabam bakmaya başladı .Büyük babam benim prensimdi .8 yıl hastalığından dolayı yatalak kaldı ama o benim her seyimdi .Sonra hastalığı ilerledi yoğun bakıma aldılar .Herkes büyük babamı ziyarete giderken ben gitmezdim neden bilmiyorum ama büyük babamı bu kadar güçsüz görmek istemiyordum sanirim .

Sonra bir gun onu özledim .Onu görmeye gittim.Ablam hemsire olduğu için yoğun bakıma girebiliyorduk.Ben yogun bakima girdigim gibi gözüme bir yaşlı adam çarptı .kendi kendime (ne kadar yazık adama dedim )sonra ablam beni o yasli adamin yanına götürdü.Benim dakikalar önce tanımadığım acidigim adam büyük babamdi. Ben büyükbabamı tanımamıştım kendimi tutamadım ağlamaya basladim ablam hemen beni çıkardı .Birdaha hiç gitmedim.Sonra buyukbabami eve getirdiler eve gelişinin 2. Günü gözümün önünde kalpkrizi geçirdi .Ambulanslar geldi buyukbabami götürdüler ben çok rahatım büyükbabam ölmez diyorum . Teras çatıda kardeslerimle otururken annemin çığlığını duydum. O çığlıktan sonra hayatım değişti.

3 gün taziye yapıldı ben ağlıyorum .Ama hala buyukbabamin ölümünü kabullenemiyorum.Nasil kabul edebilirdim ki babamdan sonra buyukbamamda yoktu artık. Hayat her türlü acıyı yaşatoyordu işte...

Bir gün markete gitmek için evden çıktım markete gezinirken
bir yaşlı adam gordum büyükbabam aklima geldi,adama yardim ettim .Sonra hergun sirf o amcayi görmek icin her gun markete gittim. Bir süre sonra artık o amcayi da görmedim. Hayat devam ediyordu işte...

Evde bilgisayarda gezinirken klasorlerden birinde buyukbabamin adı yazıyordu merak edip açtım ve karşımda buyukbabamin morgtaki resimleri çıktı büyük babamın gözleri açıktı ve morgtaydi. Ben o gun artik buyukbabamin olmadigini anladim.Zaten resimleri gordugumu kimseye soylemedim.Her şeyi kendi icimde yaşadım. Geçmişi düşünmeyi bırakıp Betüle odaklandım.

Betül 'e bakinca gözlerinden ağladığı belli ediyordu.Demekki baya dalmistim.

-Nasil mi dayandim? Çok komiksin bu kadar abartma en sonunda bizde ölücez, daha kötü şeyler yaşamadığın için şüküretmelisin.